Υπάρχει μια παλιά έκφραση που προειδοποιεί ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Προφανώς, κανείς μας δεν ονειρεύεται να καταλήξει εκεί. Για να λέμε την αλήθεια, έχουμε καλές προθέσεις. Θέτουμε ακόμη και στόχους και κάνουμε σχέδια. Αλλά στη συνέχεια, πολύ συχνά, όπως φαίνεται, τα αφήνουμε στην άκρη ή ξεχνάμε εντελώς – ξεχνάμε τις προθέσεις μας ή ξεχνάμε να προσέξουμε τα πράγματα που επιτρέπουν την υλοποίησή τους. Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια (έτσι προέκυψαν άλλωστε εξαρχής οι παλιές αυτές εκφράσεις), αλλά γιατί συμβαίνει αυτό, και κυρίως, τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό;
Μερικές φορές πρέπει να βγούμε έξω από τα στενά μας όρια, για να βρούμε το δρόμο προς μια απάντηση που πραγματικά λειτουργεί. Mια καθημερινή πρακτική από ένα μικροσκοπικό χωριό στην κεντρική Πορτογαλία μπορεί να σας βοηθήσει να κάνετε ακριβώς αυτό. Αλλά πρώτα, ας θυμηθούμε εν συντομία γιατί τόσο συχνά αποτυγχάνουμε να ακολουθήσουμε τα σχέδιά μας προς την επίτευξη των ονείρων μας.
Advertisment
4 λόγοι που οι καλές μας προθέσεις δεν αποδεικνύονται τελικά τόσο καλές
Ίσως απλά να μην υπάρχει καλύτερη αφορμή για να αποκομίσει κανείς γνώσεις σχετικά με το γιατί είναι τόσο δύσκολο να ακολουθήσουμε τις προθέσεις μας από την ετήσια προσπάθεια να κάνουμε κάτι καλύτερο την επόμενη φορά, αυτό που αποκαλούμε New Year’s resolutions. Όλοι τις έχουμε κάνει. Και όλοι τις έχουμε αθετήσει. Πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι τα μοτίβα ως προς το γιατί είναι αρκετά απλά – μάλιστα, τέσσερα είναι αυτά που ξεχωρίζουν.
Υψηλές προσδοκίες
Το πρώτο είναι ότι πολύ συχνά θέτουμε υπερβολικές φιλοδοξίες για το τι μπορούμε να πετύχουμε και στόχους που απέχουν πολύ από το σημείο που βρισκόμαστε τη δεδομένη στιγμή. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε την κίνησή μας προς τα εμπρός μόνο από εκεί που βρισκόμαστε. Επομένως, είναι ζωτικής σημασίας να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να αποφασίσουμε απλώς πού θέλουμε να καταλήξουμε. Χρειάζεται να προχωρήσουμε παραπέρα για να χτίσουμε τη διαδρομή με σταδιακά όμως βήματα ανάμεσα στο εδώ και το εκεί.
Αποτυχία να υπολογίσουμε την πραγματική επένδυση
Εξίσου σημαντικό και εξίσου επιζήμιο· τις περισσότερες φορές αποτυγχάνουμε να υπολογίσουμε το χρόνο και τους πόρους που θα χρειαστούμε για να φτάσουμε εκεί – και στη συνέχεια, να αναπροσαρμόσουμε τον υπολογισμό. Είτε οι προθέσεις σας είναι μεγαλόπνοες είτε καθημερινές, κάθε μία απαιτεί επένδυση, όχι μόνο μία φορά, αλλά συνεχώς.
Advertisment
Προσπαθούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας
Ένας τρίτος συνηθισμένος λόγος που αποτυγχάνουμε να ακολουθήσουμε το όνειρό μας είναι η επιλογή να το κάνουμε εντελώς μόνοι μας. Όμως, οι άλλοι μπορούν να σας βοηθήσουν με μυριάδες τρόπους που πιθανόν υποτιμάτε. Σας κάνουν ρεαλιστές. Σας παρέχουν τις ευθύνες που χρειάζεστε. Η παρουσία τους και μόνο στην προσπάθεια προσθέτει κίνητρο για να συνεχίσετε όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περιμένατε, παίρνουν περισσότερο χρόνο από όσο υπολογίζατε ή απλώς έχουν πάρει λάθος τροπή.
Αποτυχία στον προγραμματισμό
Και μετά υπάρχει και ο τέταρτος λόγος για τον οποίο δεν τα καταφέρνουμε: η απουσία σχεδίου. Όχι, τα σχέδια δεν είναι υποσχέσεις επιτυχίας. Και ειδικά σε μια εποχή στην οποία κυριαρχεί η αβεβαιότητα και το αφύσικο είναι το νέο φυσιολογικό, τα σχέδια συχνά αλλάζουν χωρίς προειδοποίηση. Αλλά η πραγματική αξία ενός σχεδίου δεν είναι το ίδιο το σχέδιο- είναι η διαδικασία και η συνεχής άσκηση της αξιολόγησης του τι λειτουργεί και της προσαρμογής του τι δεν λειτουργεί.
Πώς μπορούμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας
Δυστυχώς, ακόμα και αν γνωρίζουμε αυτές τις ευκαιρίες για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας μας, υπάρχει και πάλι μεγάλη πιθανότητα να μείνουμε πίσω για έναν λόγο: Ξεχνάμε. Ναι, είναι τόσο απλό. Και πραγματικά, δεν αποτελεί έκπληξη.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ζωή μας είναι γεμάτη από εργασίες που πρέπει να κάνουμε. Κάποιες τις δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, αλλά πολλές μας κληροδοτούνται από τον γρήγορο και φρενήρη κόσμο στον οποίο όλοι πλέον ζούμε. Αλλά πέρα από τις εργασίες και την τεχνολογία, εμείς οι άνθρωποι, ως είδος, μερικές φορές απλά ξεχνάμε.
Υπάρχει θεραπεία για αυτή την πανταχού παρούσα κατάσταση; Όχι. Αλλά στο Maçãs de Dona Maria της Πορτογαλίας, ένα μικρό χωριό στο βόρειο-κεντρικό τμήμα της χώρας με πληθυσμό μόλις και μετά βίας πάνω από 2.000 κατοίκους, βρήκαν μια καινοτόμα λύση χρησιμοποιώντας την πιο απλή τεχνολογία: τις καμπάνες της εκκλησίας της πόλης.
Στο κέντρο της πόλης, κάθε ώρα χτυπούν οι καμπάνες της εκκλησίας (όπως συνηθίζεται). Και περίπου τέσσερα λεπτά αργότερα, χτυπούν ξανά. Τις πρώτες μέρες που πέρασα στην πόλη, ομολογουμένως αναρωτήθηκα αν ο υπεύθυνος καταναλώνει το κρασί της θείας κοινωνίας από νωρίς το πρωί και έτσι κάνει λάθος. Όμως, σύντομα συνειδητοποίησα ότι το μοτίβο ήταν σκόπιμο.
Κάθε φορά που οι καμπάνες σήμαιναν την ώρα, εγώ φυσικά τις άκουγα παθητικά. Τις αντιλαμβανόμουν, αλλά δεν αποσυνδεόμουν πραγματικά από την όποια εργασία μου εκείνη τη στιγμή. Ο δεύτερος γύρος των καμπανών όμως ήταν διαφορετικός. Βρήκα τον εαυτό μου να συντονίζεται πραγματικά, όχι μόνο με την ώρα, αλλά και με τα πάντα γύρω μου – τι έκανα, γιατί το έκανα, ήταν πραγματικά προτεραιότητά μου αυτό που έκανα και γιατί; Με τον πιο απλό τρόπο, οι καμπάνες μου παρέδιδαν το πιο σημαντικό εργαλείο για να αυξήσω τις πιθανότητες να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά είχα σκοπό να κάνω: μια σκόπιμη παύση.
Η σκόπιμη παύση είναι εκείνη η συνειδητή στιγμή κατά την οποία συντονιζόμαστε με το πού βρισκόμαστε και τι κάνουμε. Με τον τρόπο αυτό, ενεργοποιούμε εκείνες τις τόσο σημαντικές ερωτήσεις που βρίσκονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια, ερωτήσεις σχετικά με το γιατί τα πράγματα είναι όπως είναι και για το πώς θα μπορούσαν να είναι καλύτερα, δημιουργώντας έτσι μια ενεργή σύνδεση μεταξύ αυτού που είναι και αυτού που θα μπορούσε να είναι, μεταξύ πραγματικότητας και πρόθεσης. Δεν υπάρχει καμία μαγεία σε αυτό, μόνο η γνώση και κάποιο απλό σήμα που μας καλεί σε αυτό που έχει σημασία, και δύο φορές αν χρειαστεί.
Πηγή:
www.creativitypost.com/create/a-simple-way-to-raise-the-odds-of-realizing-your-dream
