Είναι ανθυγιεινό να στερούμε από τον οργανισμό μας την τροφή που χρειάζεται για να λειτουργεί φυσιολογικά. Το γεγονός ότι έχουμε ενοχοποιήσει επίσης την απόλαυση της κατανάλωσης ή έχουμε συνηθίσει το αυστηρό ζύγισμα ή τη μέτρηση των θερμίδων μιας μερίδας, δεν σημαίνει ότι αποτελούν καλές συνήθειες.
Τα πρότυπα του ιδανικού σώματος αλλάζουν από εποχή σε εποχή και μαζί τους αλλάζουν και οι εξουθενωτικές δίαιτες που διαφημίζονται και στις οποίες καταφεύγουν πολλές φορές οι άνθρωποι. Υπάρχει, λοιπόν, ένας κοινός παράγοντας, εκείνος των λανθασμένων τρόπων διατροφής ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που θέλει ο καθένας να πετύχει.
Advertisment
Επιπλέον, οι ειδικοί λένε ότι κατά έναν τρόπο είναι ευκολότερο αυτό τον καιρό να εστιάσουμε στο φαγητό αντί να σκεφτόμαστε τις υπαρξιακές απειλές που αντιμετωπίζουμε, τόσο τον νέο ιό όσο και την οικονομική επισφάλεια. Όμως, το άγχος παραμένει άγχος, είτε αφορά στο φαγητό είτε στην πανδημία· δεν πρόκειται δηλαδή σε καμία περίπτωση για έναν υγιή μηχανισμό διαχείρισης της πραγματικότητας. Συνεπώς, τι χρειάζεται να προσέξουμε;
10 σημάδια που μαρτυρούν ότι έχουμε κακή σχέση με το φαγητό (και πώς να τη διορθώσουμε)
1. Θέτουμε αυστηρούς περιορισμούς στον εαυτό μας
Εστιάζετε υπερβολικά στην «καθαρή διατροφή» ή αλλιώς αποκλειστικά στη μη επεξεργασμένη και ολόκληρη τροφή; Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι είναι μια υγιεινή επιλογή, αλλά η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Αρχικά, αυτή η αντίληψη τραβά μια πολύ αυθαίρετη γραμμή ανάμεσα στο τι μπορείτε να φάτε και τι δεν μπορείτε.
Σκεφτείτε τον τρόπο που αυτοί οι υπέρμαχοι δαιμονοποιούν, για παράδειγμα, μία σοκολάτα, αλλά παράλληλα προωθούν μια μπάρα σοκολάτας που και πάλι περιέχει άλλες μορφές ζάχαρης και ενδεχομένως συντηρητικά. Ή τον τρόπο που αποφεύγουν το φρέσκο παραδοσιακό ψωμί, αλλά ορκίζονται στο ψωμί που φτιάχνεται από αλεύρι αμυγδάλου.
Advertisment
Η αλήθεια είναι ότι η «καθαρή διατροφή» αποτελεί έναν τρόπο περιορισμού χωρίς επαρκή επιστημονικά δεδομένα ή λόγους. Συνιστά μια ανθυγιεινή εμμονή και δεν είναι ένας καθόλου έξυπνος δρόμος. Άλλο να προτιμάμε τα ολόκληρα φρούτα και λαχανικά και άλλο να φτάνουμε στα άκρα.
2. Αποφεύγουμε όλες τις τροφές που θέλουμε, όταν γευματίζουμε έξω
Άλλο να αποφεύγουμε να τρώμε το αγαπημένο μας comfort food όταν δεν πεινάμε και άλλο να το αποφεύγουμε γενικά και σε όλες τις περιπτώσεις. Η αποφυγή όλων των νόστιμων φαγητών συνεχώς συνιστά μια δυσλειτουργική συνήθεια. Το ίδιο ισχύει και για όσους συνεχώς υπολογίζουν τις θερμίδες του κάθε πιάτου τους.
3. Αρνούμαστε να φάμε οτιδήποτε απ’ έξω
Δυσλειτουργική συνήθεια αποτελεί και η αποφυγή κοινωνικών συναντήσεων επειδή υπάρχει ο φόβος μήπως και μπούμε σε πειρασμό να καταναλώσουμε κάτι που θα μας βγάλει από το διατροφικό μας πρόγραμμα. Στο τέλος, καταλήγουμε υπερβολικοί, απομονωμένοι και σίγουρα όχι ευχαριστημένοι.
4. Αγχωνόμαστε όταν τρώμε κάτι εκτός του διατροφικού μας πλάνου
Όταν, για παράδειγμα, ταξιδεύουμε και σταματάμε κάπου για να γευματίσουμε, δεν είναι ανάγκη να ακολουθούμε αυστηρά το διατροφικό μας πλάνο, διότι πολύ απλά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο μόνος λόγος για να αγχωθούμε για κάτι τέτοιο είναι αν συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος υγείας. Σε κάθε άλλη συνθήκη, αυτή η αυστηρότητα καταντά ψυχαναγκαστική.
5. Πολύ αυστηροί με την ποσότητα της μερίδας
Η ιδέα του σωστού μεγέθους μερίδας είναι δημοφιλής, αλλά δεν ισχύει ότι πρέπει να εμμένουμε στις ίδιες μερίδες σε κάθε γεύμα. Χρειάζεται να αποφασίζουμε ακούγοντας και τις ανάγκες του σώματός μας, όχι βασιζόμενοι αποκλειστικά σε κάποια «κατάλληλη ποσότητα».
6. Αντιλαμβανόμαστε τις τροφές ως «καλές» ή «κακές»
Μία υγιής προσέγγιση διατροφής επιτρέπει την ευελιξία και προάγει την υγιή σχέση με το φαγητό, όπου δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές» τροφές. Η διατροφή δεν είναι μαύρο – άσπρο και ο σκοπός της δεν περιορίζεται μόνο στη θρέψη· συνιστά και μια μορφή αυτοφροντίδας όπως επίσης και μια πηγή απόλαυσης.
7. Ανάπτυξη ενοχών γύρω από το φαγητό
Ένα άλλο πρόβλημα που δημιουργείται από τη διάκριση «καλού- κακού» φαγητού είναι η ανάπτυξη ενοχών. Η ηθικοποίηση της τροφής συχνά επεκτείνεται και στο ίδιο το άτομο που μετά νιώθει κακό ή καλό ανάλογα με το τι καταναλώνει. Δεν χρειαζόμαστε αυτό τον τρόπο σκέψης. Κλέψατε το φαγητό σας; Όχι; Τότε δεν υπάρχει κανένας χώρος για ενοχές ή τύψεις.
8. Κάνουμε κοπλιμέντα εστιασμένα στο βάρος
Αυτό μπορεί να είναι ένα πιο γενικό στοιχείο, αλλά αν συνεχώς κάνετε τέτοια κοπλιμέντα στους άλλους ή αναλύετε το σώμα των άλλων στο νου σας, μπορεί να είναι σημάδι δυσλειτουργικής διατροφής. Πιστεύουμε συχνά ότι είναι φυσιολογικό να λέμε στον άλλο ότι φαίνεται πολύ όμορφος και αμέσως μετά να τον ρωτάμε αν έχει χάσει κιλά τον τελευταίο καιρό.
Είναι ένα ιδιαίτερα ακατάλληλο και αγενές σχόλιο/ ερώτηση αυτό. Αρχικά, μπορεί κάποιος να έχει χάσει βάρος λόγω ασθένειας, κατάθλιψης, διατροφικής διαταραχής – για πολλούς άλλους λόγους. Επιπλέον, τέτοια σχόλια ενισχύουν την ιδέα ότι το μέγεθος του σώματος είναι σημαντικό και η απώλεια βάρος είναι κάτι το όποιο όλοι πρέπει να έχουμε υπόψη μας. Αυτή η εμμονή με το σώμα αποτελεί συχνά σημάδι κάποιας διαταραγμένης σχέσης με το φαγητό.
9. Προσδιορίζουμε κάποιες τροφές ως «μικρές αμαρτίες»
Ποια είναι ακριβώς η αμαρτία που κάνετε; Το ότι μία στο τόσο απολαμβάνετε κάτι που σας αρέσει δεν αποτελεί αμαρτία. Αυτή η αντίληψη είναι πολύ οπισθοδρομική και μας πάει πάλι στο ζήτημα της ηθικοποίησης της διατροφής. Συχνά, μάλιστα, βάζουμε κανόνες: αν καταφέρουμε κάτι, δίνουμε στον εαυτό μας την άδεια να απολαύσει μια σοκολάτα για παράδειγμα. Όλοι αυτοί οι κανόνες όμως στο τέλος μας κάνουν να νιώθουμε εκτός ελέγχου και δυσαρεστημένοι με τον εαυτό μας, όταν την καταναλώνουμε σε άλλες περιπτώσεις.
10. Χρησιμοποιούμε την άσκηση για να «κερδίσουμε» φαγητό
Θεωρούμε δηλαδή πως το γεγονός ότι ασκούμαστε εξηγεί γιατί εμείς έχουμε την άδεια να καταναλώνουμε δύο σουβλάκια αντί για ένα. Υπάρχει φυσικά μια χρήσιμη σύνδεση ανάμεσα στο φαγητό και στην άσκηση – όπως όταν προγραμματίζουμε τα γεύματα ώστε να έχουμε ενέργεια στην προπόνηση. Μπορεί να νιώθουμε καλά όταν γυμναζόμαστε τη μέρα που έχουμε φάει ένα μεγάλο γεύμα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα φάμε τις άλλες μέρες κάτι που θέλουμε, επειδή δεν θα γυμναστούμε για να το «κάψουμε».
Αν παρατηρείτε ότι εμφανίζετε αρκετά από τα παραπάνω στοιχεία, μιλήστε με έναν ειδικό. Ο καλύτερος συνδυασμός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένας ψυχολόγος και ένας διατροφολόγος, οι οποίοι μπορούν να σας βοηθήσουν να αναγνωρίσετε επιβλαβείς συμπεριφορές και να δουλέψετε για να τις αντιμετωπίσετε.
Αν αυτό δεν είναι κάτι που μπορείτε να κάνετε αυτό τον καιρό, μπορείτε να ενημερωθείτε αναλυτικότερα για αυτά τα στοιχεία και να επιλέγετε τις σωστές πηγές πληροφόρησης. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να μείνετε και μακριά από ακραία και τοξικά πρότυπα και ανθρώπους που διαφημίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πηγή:
Με πληροφορίες από huffpost.com/entry/signs-bad-relationship-with-food
