Έχετε αντιληφθεί ότι κάθε βράδυ λέτε ότι θα κοιμηθείτε στο κρεβάτι σας, αλλά καταλήγετε να αποκοιμιέστε στο πάτωμα του παιδικού υπνοδωματίου ή στο ίδιο το παιδικό κρεβάτι; Ξυπνάτε το βράδυ προσέχοντας μην χτυπήσετε το παιδί αλλάζοντας πλευρά;
Η μετάβαση από την κούνια στο κρεβάτι (και από το υπνοδωμάτιο των γονιών του στο δικό του) είναι ήδη μια βίαιη αλλαγή για τα παιδιά και το μόνο που δεν θέλουν είναι να βρεθούν να κοιμούνται μόνα τους. Όμως, είναι σημαντικό για την υγεία όλης της οικογένειας να μάθουν τα παιδιά να κοιμούνται μόνα τους.
Advertisment
Αρχικά, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι όλοι κάνουν συσχετισμούς στη συνήθεια του ύπνου. Ως ενήλικες, μπορεί να χρειαζόμαστε το άνετο μαξιλάρι μας και την αγαπημένη μας κουβέρτα ή να ακολουθούμε μια συγκεκριμένη ρουτίνα, όπως να διαβάζουμε ένα βιβλίο ή να κλείνουμε όλα τα φώτα. Τα παιδιά συνηθίζουν να αποκοιμιούνται μόνο αν έχουν έναν γονέα δίπλα τους (Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στην πρώιμη βρεφική ηλικία ή να εμφανιστεί ξαφνικά μετά από οικογενειακές διακοπές).
Αυτοί οι συσχετισμοί κάνουν ένα παιδί διστακτικό, ειδικά όταν ένας γονέας προσπαθεί να απομακρυνθεί. Και ο γονέας για να αποφύγει το βασανιστήριο, μπορεί να υποχωρήσει και να κοιμηθεί τελικά πάλι με το παιδί.
Όμως, η αλήθεια είναι πως το παιδί δεν χρειάζεται τον γονέα το βράδυ. Χρειάζεται ξεκούραση. Και είναι καλύτερο για όλους να κοιμηθεί μόνο του. Επιπλέον, αυτή η μετάβαση θα του δώσει μια σημαντική δεξιότητα για το μέλλον του: μια ανεξαρτησία• την αίσθηση ότι είναι μόνο του και ασφαλές. Μπορείτε να το βοηθήσετε να προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα συνήθεια με υποστηρικτικό και ήπιο τρόπο μέσα από έξι βήματα.
Advertisment
Αρχικά, εξετάστε τα συναισθήματά σας. Οι γονείς μπορεί εύκολα να νιώσουν εσωτερική σύγκρουση, προχωρώντας στον αποχωρισμό. Μπορεί κι εσείς ασυνείδητα να απολαμβάνετε την κακή αυτή συνήθεια, αλλά χρειάζεται να βρείτε νέους τρόπους και ώρες για να δένεστε περισσότερο με το παιδί. Όσο περισσότερο αφοσιωμένοι είστε στο σκοπό, τόσο πιθανότερο είναι να το πετύχετε.
Εξηγείστε στο παιδί σας για την αλλαγή. Θέλετε να καταλάβει τη λογική, ώστε να μη νιώσει εγκατάλειψη. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε: «Είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να κοιμούνται μόνα τους στα κρεβάτια τους. Αυτός είναι ο τρόπος για να ξεκουραστούν τα παιδιά και τα βοηθά να μένουν υγιή και να μεγαλώνουν. Με αυτό τον τρόπο, θα ξεκουραστούν και οι γονείς σου».
Συνεχίστε κανονικά την καθιερωμένη σας βραδινή ρουτίνα. Είναι σημαντική για τα παιδιά επειδή συσχετίζουν τον ύπνο με δραστηριότητες όπως η ανάγνωση ενός βιβλίου ή το να μιλάτε για τη μέρα σας και έτσι προετοιμάζονται.
Καθίστε σε μια καρέκλα. Αν κάθεστε συνήθως στο κρεβάτι ή ξαπλώνετε, καλύτερα επιλέξτε την καρέκλα. Αν παραπονεθεί, πείτε ότι νιώθετε πιο άνετα σε αυτή τη θέση και αρχίστε να διαβάζετε ένα βιβλίο. Καθησυχάστε το ότι όλα είναι όπως πάντα.
Κάθε βράδυ μετακινείστε όλο και πιο μακριά την καρέκλα. Κάποιες φορές προσθέστε διαλείμματα για να πάτε στο μπάνιο, ώστε το παιδί να αρχίζει να συνηθίζει τις σύντομες απουσίες σας και ίσως να έχει αποκοιμηθεί μέχρι να επιστρέψετε.
Μετά από λίγο καιρό μετακινήστε την καρέκλα σας έξω από το δωμάτιο. Πείτε του «είμαι εδώ» και αν σηκωθεί πείτε αυστηρά να επιστρέψει στο κρεβάτι του. Σιγά σιγά απομακρύνετε από το οπτικό του πεδίο την καρέκλα, ώστε να εστιάζει όλο και λιγότερο σε εσάς.
Συνεχίστε να προσθέτετε διαλείμματα, όπως «θα πάω στην κουζίνα να πλύνω τα πιάτα και μετά θα γυρίσω και θα σου δώσω ένα φιλί». Μην απογοητεύεστε ή απελπίζεστε αν διαρκέσει περισσότερο. Είναι μια δύσκολη αλλαγή, όπως είπαμε και χρειάζεται υπομονή και επιμονή.
Meri Wallace, ψυχοθεραπεύτρια οικογένειας και παιδιών
