«Το “ναι” και το “όχι”, αν και είναι οι πιο σύντομες λέξεις, χρειάζεται να τις σκεφτεί κανείς πολύ πριν τις πει» | Πυθαγόρας
Να προσέχετε τα λόγια σας
«Μιλήσαμε σήμερα για τον ΣΥΝ ΝΟΥ και τον ΥΠΟΣ ΝΟΥ, για τις σκέψεις που καθορίζουν τον τρόπο της ζωής μας· για τα εγκεφαλικά κύματα και την ανάγκη να χαλαρώνουμε και να ηρεμούμε τον νου όταν μιλούμε στο υποσυνείδητο. Πώς όμως μιλούμε στο υποσυνείδητο; »Γνωρίζουμε ότι στο υποσυνείδητο καταγράφονται όλα όσα μας συμβαίνουν στη ζωή. Όσα βλέπουμε, όσα ακούμε, όσα λέμε, όσα γευόμαστε… Αν μιλάμε αρνητικά, αν σκεφτόμαστε αρνητικά, αρνητικά θα έλξουμε στη ζωή μας και αρνητικά θα βιώνουμε τα γεγονότα. Αντίστοιχα, αν σκεφτόμαστε θετικά, αν μιλάμε θετικά, θετικά θα είναι όσα θα έλξουμε στη ζωή μας και θετικά θα βιώνουμε τα γεγονότα.
Advertisment
Θα βρίσκουμε κάτι θετικό, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, γιατί και το πιο δύσκολο πρόβλημα έχει να μας προσφέρει ένα δώρο, έχει και τη θετική του πλευρά όπως θα εξηγήσουμε αύριο.
»Ο ΣΥΝ ΝΟΥΣ λειτουργεί μέσα σε ένα πλαίσιο τοπικών και χρονικών διαστάσεων. Αντιλαμβάνεται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον: Ήμουν καλός μαθητής στο Γυμνάσιο. Έχω πολλούς φίλους στο Πανεπιστήμιο. Θέλω να έχω καλά γηρατειά.
»Ο ΥΠΟΣ ΝΟΥΣ δεν αντιλαμβάνεται το παρελθόν και το μέλλον. Αντιλαμβάνεται μόνο το παρόν, το ΤΩΡΑ. Αντιλαμβάνεται αυτό που είσαι (ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ τώρα…) ή αυτό που έχεις (ΕΓΩ ΕΧΩ τώρα…). Τίποτε άλλο. Αντιλαμβάνεται δηλώσεις όπως:
Advertisment
• ΕΙΜΑΙ απόλυτα υγιής
• ΑΓΑΠΩ τον εαυτό μου
• ΕΙΜΑΙ ευγνώμων για όσα έχω
• ΕΧΩ όσα χρήματα χρειάζομαι κι ακόμα περισσότερα.
»Αν πω “Θέλω να έχω αφθονία στη ζωή μου”, αυτή μου η φράση είναι δοσμένη στον μέλλοντα και ως εκ τούτου δεν γίνεται αποδεκτή από τον ΥΠΟΣ ΝΟΥ. Δεν την κατανοεί, αφού εκείνος αναφέρεται και λειτουργεί σε διαστάσεις ΑΧΡΟΝΟΥ. Έτσι είναι μάλλον απίθανο να πραγματοποιηθεί η επιθυμία μας.
»Είναι δύσκολο για τον ΣΥΝ ΝΟΥ να δεχτεί τη δήλωση “ΕΙΜΑΙ απόλυτα υγιής”, αν υποφέρω από κάποια ασθένεια, γιατί έχει λογική και κρίση και δεν είναι καθόλου λογικό γι’ αυτόν να δηλώνουμε ότι “EIMAI απόλυτα υγιής” αν δεν είμαι. Αντίθετα, ο ΥΠΟΣ ΝΟΥΣ αντιλαμβάνεται ως αληθή, ως πραγματική, τη δήλωση “ΕΙΜΑΙ απόλυτα υγιής”. Γι’ αυτό, όταν έχουμε υποβάλει την επιθυμία μας στο υποσυνείδητο καλό είναι να μην τη σκεφτόμαστε όταν βρισκόμαστε στην κατάσταση ΒΗΤΑ, γιατί ο ΣΥΝ ΝΟΥΣ θα προβάλει ενστάσεις ή αμφιβολίες. Κάποιοι, για να ξεπεράσουν αυτές τις ενστάσεις, χρησιμοποιούν τη φράση, “Είμαι στη διαδικασία…”, για παράδειγμα, “Είμαι στη διαδικασία βελτίωσης της υγείας μου”.
»Οι δηλώσεις μας προς το υποσυνείδητο, οι επιθυμίες που θα υποβάλουμε για πραγματοποίηση, οι στόχοι μας, απαιτείται να είναι καταγεγραμμένες στον ενεστώτα, στο παρόν, στο ΤΩΡΑ.
»Μερικές χαρακτηριστικές φράσεις/λέξεις των στόχων μας είναι: »Εγώ Είμαι… Εγώ Έχω… Αξίζω… Αγαπώ… Επιλέγω… Εμπιστεύομαι… Λέω… Απολαμβάνω κ.λπ.»
Το χάρισμα της ομιλίας που έχει ο άνθρωπος
«Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε και ο τρόπος που διατυπώνουμε τις επιθυμίες μας, η στάση του σώματός μας και οι μορφασμοί που κάνουμε παίζουν ρόλο στο πώς το υποσυνείδητο θα ανταποκριθεί με ακρίβεια σ’ αυτές. Γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προσέχουμε τα λόγια μας όταν μιλάμε και κυρίως όταν υποβάλλουμε την επιθυμία μας στο υποσυνείδητο.
»Ήρθε τώρα η ώρα να εξετάσουμε το τεράστιο χάρισμα της ομιλίας που έχει ο άνθρωπος, το οποίο ανάλογα με το πώς το αξιοποιεί, μπορεί να αποδειχτεί ευλογία ή κατάρα. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι το επισήμαναν και μας συμβούλευαν:
Βασάνιζε στο μυαλό σου αυτό που θα ξεστομίσεις! (Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ., Έλληνας κωμωδιογράφος)
και
Πρόσεχε τι λες, γιατί μια αταίριαστη κουβέντα μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή! (Μένανδρος, 4ος αιώνας π.Χ., αρχαίος Έλληνας ποιητής)
»Κάθε σκέψη πριν την εκφράσουμε είναι ενέργεια, με δική της ξεχωριστή συχνότητα. Όταν την εκφράσουμε με λόγια, η αρχική της ενέργεια αυξάνεται κατά πολλές φορές και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν σχηματίσουμε με τη φαντασία μας μια εικόνα που να την αναπαριστά. Η έντασή της αυξάνεται ακόμα περισσότερο αν δημιουργήσουμε, πέραν της εικόνας, και το αντίστοιχο συναίσθημα.
»“Οι λέξεις είναι γαϊδούρια που μεταφέρουν νοήματα”, μου έλεγε ένας καθηγητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το υποσυνείδητο καταλαβαίνει το νόημα κάθε λέξης ξεχωριστά, ενώ στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιούμε μεταφορές, αλληγορίες και ιδιωματισμούς που εμπλουτίζουν τη γλώσσα και δίνουν στον λόγο μας γλαφυρότητα. Για παράδειγμα, λέγοντας “Δεν μπορώ να χωνέψω αυτό που μου είπες”, εννοούμε ότι “αυτό που μου είπες είναι βαρύ, είναι δύσκολο να το δεχτώ”. Αυτό που το υποσυνείδητο καταλαβαίνει είναι: “Δεν μπορώ να χωνέψω, έχω πρόβλημα πέψης”.
Αν το υποσυνείδητό μου πιστέψει ότι το στομάχι μου δεν μπορεί να χωνέψει, θα φροντίσει να μην μπορεί να χωνέψει.
»Κάτι παρόμοιο θα συμβεί με τη φράση “Δεν μπορώ να βλέπω άλλο αυτή την κατάσταση”. Στην περίπτωση αυτή το υποσυνείδητο καταλαβαίνει: “Δεν μπορώ να βλέπω, άρα έχω πρόβλημα στα μάτια”. Με την επανάληψη αυτής της φράσης, το υποσυνείδητο μπορεί να πιστέψει ότι “δεν μπορώ να βλέπω” και θα φροντίσει να μη βλέπω.
»Από τα δύο αυτά παραδείγματα αντιλαμβανόμαστε πως όταν ο καθένας μιλά στο υποσυνείδητό του, καλό είναι να προσέχει τα λόγια του, τις λέξεις που χρησιμοποιεί, να ακριβολογεί. Αν δεν έχει επίγνωση του τι λέει επανειλημμένως και επί μακρόν και δεν προσέχει τα λόγια του, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον εαυτό του.
»Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε, όταν μιλάμε στον εσωτερικό εαυτό μας, ότι το υποσυνείδητο ερμηνεύει τα λόγια μας κατά λέξη και γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε ακριβολόγοι. Να είμαστε άμεμπτοι στη χρήση του λόγου μας, όπως λέει και ο επιτυχημένος συγγραφέας Don Miguel Ruiz στο εξαιρετικό βιβλίο του Οι τέσσερις συμφωνίες.
»Το υποσυνείδητο δεν έχει την αρμοδιότητα να ελέγξει τι εννοεί το άτομο όταν προφέρει κάποια λέξη, ή συνδυασμό λέξεων, σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Το υποσυνείδητο δέχεται μόνο τις αρχέτυπες έννοιες των λέξεων, με ξεκάθαρες και ακριβείς σημασίες. Είναι, συνεπώς, απαραίτητο να ελέγχουμε το νόημα κάθε λέξης ξεχωριστά όταν μιλάμε στο υποσυνείδητο, όταν του υποβάλλουμε τους στόχους μας ή τις θετικές δηλώσεις μας».
Λέξεις που χρησιμοποιούμε συχνά
«Υπάρχουν λέξεις που χρησιμοποιούμε συνεχώς, που άλλο νόημα δέχεται το υποσυνείδητο γι’ αυτές κι άλλο νόημα έχουν όπως τις χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας».
«“Δεν μπορώ…”, “Πρέπει…” Αυτές δεν είναι, δάσκαλε;» «Αυτές κι άλλες, Ελπινίκη!» της απάντησε ο δάσκαλος. «Έχεις μάθει πολλά στα σεμινάρια που παρακολούθησες. Τώρα είναι η ώρα να αρχίσεις να τα χρησιμοποιείς. Σε παρακαλώ, λοιπόν, να μας εξηγήσεις γιατί να αποφεύγουμε τη φράση “Δεν μπορώ”, στην καθημερινότητά μας».
Μετά από μερικές στιγμές σιωπής, η Ελπινίκη άρχισε διστακτικά να λέει: «Ξέρω ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φράση “Δεν μπορώ”, αλλά, στ’ αλήθεια “Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω”. “Δεν έχω την ικανότητα” να σας το εξηγήσω, δάσκαλε…» «Ωραίο παράδειγμα, Ελπινίκη. Πες μας άλλο ένα».
Παράδειγμα ήταν αυτό και μάλιστα να αξίζει και μπράβο; παραξενεύτηκε η Ελπινίκη. «Άλλο ένα, ε;» «Ναι, Ελπινίκη. Άλλο ένα!» «Η φίλη μου που μου μίλησε για το σεμινάριο μου ζήτησε να πάω σπίτι της απόψε, να της πω πώς είναι. Της είπα “Δεν μπορώ απόψε” και ότι θα πάω αύριο». «Εξαιρετικό και το δεύτερό σου παράδειγμα, Ελπινίκη. Γιατί είπες στη φιλενάδα σου πως δεν μπορείς;
Αν δεν έχεις δικό σου μέσο, γιατί δεν παίρνεις το λεωφορείο ή ένα ταξί να σε πάει;» «Δεν θέλω να πάω απόψε, δάσκαλε, αλλά δεν ήταν ευγενικό να της πετάξω στα μούτρα ένα “Δεν θέλω”».
»Είπα πως τα παραδείγματα της Ελπινίκης ήταν εξαιρετικά. Θα ήθελες, Ξένια, να μας πεις γιατί είναι εξαιρετικά;» Όλοι στην αίθουσα περίμεναν την εξήγηση της Ξένιας, αφού δεν είχαν αντιληφθεί γιατί ο δάσκαλος θεώρησε εξαιρετικές τις απαντήσεις της Ελπινίκης. «Μάλιστα…! Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ελπινίκη, αντί να πει στη φίλη της “Δεν θέλω”, της είπε “Δεν μπορώ”.
Είπαμε πως το υποσυνείδητο ερμηνεύει τα λόγια μας λέξη προς λέξη. Ερμηνεύει τη φράση “Δεν μπορώ…” ως “Δεν έχω την ικανότητα… Δεν είμαι ικανός…” »Αν κάθε φορά που το άτομο δεν θέλει να κάνει κάτι, λέει “Δεν μπορώ…”, το υποσυνείδητό του μπορεί να πιστέψει πως έχει κάποια ανικανότητα κι αυτό μπορεί να καταλήξει επώδυνο, καταστροφικό για το άτομο. Σε μια τέτοια περίπτωση θα δημιουργήσει ίσως μια σωματική ανικανότητα, κάτι που θα είναι τουλάχιστον δυσάρεστο».
«Πολύ καλή ανάλυση, Ξένια! Μήπως θα ήθελες να μας εξηγήσεις γιατί να αποφεύγουμε τη λέξη “πρέπει” στην καθημερινή μας ομιλία;» «Θα το δοκιμάσω, δάσκαλε. Η λέξη “πρέπει” έχει την έννοια του είναι απαραίτητο, είναι υποχρεωτικό, είναι αναγκαστικό. Αυτή την έννοια της δίνει το υποσυνείδητο.
Στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιούμε αλόγιστα αυτή τη λέξη για πράγματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά υποχρέωση, καμιά ανάγκη να τα κάνουμε. Πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο… Κανένας δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε, αλλά τα κάνουμε για να ευχαριστήσουμε κάποιον άλλο ή γιατί σκεφτόμαστε τι θα πει ο κόσμος αν δεν το κάνουμε.
Όταν επαναλαμβάνω για μεγάλο διάστημα το “πρέπει να το κάνω”, αυτό αποτυπώνεται στο υποσυνείδητο, το οποίο υλοποιεί αυτό που θεωρώ πως πρέπει να κάνω. Το “πρέπει” εισπράττεται από το υποσυνείδητο ως εντολή και ναι μεν υλοποιεί αυτό που εννοεί το ρήμα που ακολουθεί, αλλά ο τρόπος που μας ενεργοποιεί να μπούμε σε δράση είναι καταπιεστικός, βαρύς και δογματικός.
Αφαιρεί τη χαρά και την ευχαρίστηση σε αυτό που κάνουμε, αφού “πρέπει” να το κάνουμε, είναι υποχρεωτικό να το κάνουμε». «Μπράβο, Ξένια. Πολύ καλή η εξήγηση που μας έδωσες.
»Θα ήταν πολύ χρήσιμο να κάνετε κτήμα σας και να ενσωματώσετε στην καθημερινότητά σας την ανάγκη να είστε ακριβείς στα λόγια σας», τόνισε ο δάσκαλος. «Αν άλλα λέτε σε κάποιον κι άλλα καταλαβαίνει εκείνος, μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ερμηνεύει τα λόγια σας διαφορετικά από ό,τι εσείς εννοούσατε, επειδή οι πεποιθήσεις και τα πιστεύω του είναι διαφορετικά από τα δικά σας. »Αν σας ξεφύγει κάτι που δεν θέλατε να πείτε ή πέρασε από τον νου σας κάποια σκέψη που δεν έπρεπε να την κάνετε, ακυρώστε τα αμέσως, λέγοντας “ΑΚΥΡΟ…”, “ΑΚΥΡΟ…”».
Μεταφορές και αλληγορίες
Εντύπωση δημιούργησε η αναφορά του δασκάλου ότι στην καθημερινότητά του ο άνθρωπος δεν ακριβολογεί, αλλά χρησιμοποιεί μεταφορές, αλληγορίες και ιδιωματισμούς. «Όλα αυτά εμπλουτίζουν τη γλώσσα και δίνουν στον λόγο μας γλαφυρότητα. Όταν, όμως, απευθυνόμαστε στο υποσυνείδητο, ένας τέτοιος λόγος το μπερδεύει, επειδή εκείνο ερμηνεύει τα λόγια μας λέξη προς λέξη».
«Τι εννοείς, δάσκαλε, λέγοντας μεταφορές και αλληγορίες και ότι μπερδεύουν το υποσυνείδητο; Δώσε μας κάποιο παράδειγμα, παρακαλώ!» τον διέκοψε η Ελπινίκη, κάνοντας να χαμογελάσουν όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα, αν και δεν ήταν η μόνη που ήθελε να ζητήσει κάποιο παράδειγμα.
Φαίνεται ότι περίμενε ο δάσκαλος την ερώτηση, γιατί έδωσε αμέσως στη Μαρία ένα φύλλο χαρτιού και της ζήτησε να διαβάσει μερικά παραδείγματα:
«Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι,
»Ξέρει το ποίημα απ’ έξω κι ανακατωτά,
»Δεν μάσησε τα λόγια της. Του τα είπε έξω από τα δόντια,
»Δεν μπορώ να χωνέψω αυτά που μου είπες!
»Δεν μπορώ να βλέπω αυτά που γίνονται στο σπίτι μου!»
«Αρκετά παραδείγματα διάβασες, Μαρία. Ευχαριστώ.
»Νομίζω καταλάβαμε όλοι τι εννοούμε όταν μιλάμε για μεταφορές και αλληγορίες», είπε ο δάσκαλος και κοίταξε πρώτα την Ελπινίκη κι ύστερα τους υπόλοιπους. Αυτά που λέμε στην καθημερινότητά μας ακούγονται καλά στ’ αφτιά μας, κάνουν τη γλώσσα μας πλουσιότερη και πιο γλαφυρή. Ο ΣΥΝ ΝΟΥΣ τα καταλαβαίνει, το υποσυνείδητο, όμως, δεν βγάζει το νόημα που έχει η κάθε φράση, γιατί παίρνει κάθε λέξη με το δικό της αυθεντικό, αρχικό νόημα. Θα βοηθούσε, λοιπόν, να ακριβολογούμε όταν μιλάμε στο υποσυνείδητο».
*Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο “Κάνε το υποσυνείδητό σου να δουλεύει για σένα” του Γιώργου Παπαδόπουλου – Κυπραίου. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται ασκήσεις διαλογισμού και τεχνικές χαλάρωσης που θα σε βοηθήσουν να συνδέσεις τη θεωρία με την πράξη και να επαναπρογραμματίσεις το μυαλό σου ώστε να κάνεις το υποσυνείδητο σου να δουλεύει για εσένα.
Οι ασκήσεις μας βοηθούν να αναπνέουμε σωστά-από το διάφραγμα. Η αργή, διαφραγματική αναπνοή χαλαρώνει τους μυς, ηρεμεί το πνεύμα και απελευθερώνει την ορμόνη ενδορφίνη, που είναι το φυσικό αναλγητικό.
