Της Αγγελικής Μπολουδάκη
Όταν ερωτεύεται κάποιος, παραδίδει την επιθυμία του σ’ ένα πρόσωπο, με την ελπίδα να βρει η επιθυμία του άλλου το θάρρος να τον συναντήσει.
Advertisment
Ο ερωτευμένος αισθάνεται πληρότητα, γεμάτος από έντονα συναισθήματα που απευθύνονται τόσο στον αποδέκτη του έρωτα του όσο και στον ίδιο του τον εαυτό. Τα προσωπικά όρια, μέσω του έρωτα, χάνονται για να διευρυνθούν και εκείνοι, που παραδίδονται στα συναισθήματά τους, αλλάζουν ριζικά. Ακόμα και αν η σχέση τελειώσει, εκείνος που τόλμησε να ανοιχτεί στα συναισθήματα του κρατά το κέρδος της αλλαγής.
Συχνά οι άνθρωποι αρνούνται να νιώσουν βαθιά και δυνατά συναισθήματα, αποφεύγοντας να κάνουν σχέση ή κάνουν επιδερμικές ή παράλληλες σχέσεις, ή μένουν αιώνια προσκολλημένοι σε ένα πρόσωπο του παρελθόντος, για να μην αναλάβουν την ευθύνη της δέσμευσης και άρα της αποκάλυψης του εαυτού τους.
Ο Νάρκισσος δεν μπορούσε να ερωτευτεί γιατί ήταν προσηλωμένος στην εικόνα του. Όταν ερωτεύεται κάποιος, παύει να βλέπει τον εαυτό του σαν το κέντρο του κόσμου. Ο εγωκεντρισμός δίνει την θέση του στη ανάγκη για τον άλλον, η ύπαρξή του γίνεται απαραίτητη για τη ζωή του.
Advertisment
Όσο ένας άνθρωπος ωριμάζει συναισθηματικά, η ναρκισσιστική του ανάγκη να τραφεί συναισθηματικά από κάποιον άλλον αλλάζει και μετατρέπεται σε επιθυμία για το πρόσωπο εκείνο που έχει την ικανότητα να μοιράζεται συναισθηματικά.
Ο έρωτας ξεκινάει από μια έλλειψη. Όταν κάποιος αναγνωρίζει αυτήν την έλλειψη, κινεί γη και ουρανό για να την υποκαταστήσει και προσδοκά πως το πρόσωπο, που γοητεύεται από αυτό, θα ανταποκριθεί στο έλλειμμά του με στόχο την κάλυψη του. Γυρεύει κάτι εξιδανικευμένο και απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν τα χαρακτηριστικά εκείνα που μπαλώνουν το έλλειμμά του, ακόμα κι αν αυτοί δεν έχουν τις προϋποθέσεις για συναισθηματική δέσμευση μαζί του.
Όσο πιο ώριμοι είμαστε, όσο πιο κοντά είμαστε στην αλήθεια μας, συνειδητοποιούμε ότι η κάθε έλλειψη χρειάζεται να γίνει αποδεκτή σαν κάτι το οποίο υφαίνει τη μοναδική μας προσωπικότητα και όχι σαν κάτι το οποίο απειλεί την τέλεια εικόνα μας. Αυτά δηλαδή που έχουμε ή δεν έχουμε σαν ύλη, σαν νεότητα, σαν ομορφιά, σαν υγεία, σαν πολλά άλλα που σχετίζονται με την εικόνα μας, δεν είναι ικανά να απομακρύνουν ανθρώπους που γνωρίζουν τι θέλουν. Αυτό που θέλει ένας ώριμος άνθρωπος δεν είναι μια τέλεια εικόνα αλλά έναν άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και τα συναισθήματα του άλλου και ανταποκρίνεται σε αυτά με πράξεις που τα τιμούν, που φροντίζει να μην τον πληγώνει και όταν το κάνει ζητά ειλικρινή μεταμέλεια, χωρίς να επαναλαμβάνει το λάθος του.
Το έλλειμμα που σχετίζεται με την εικόνα μας δεν είναι σημαντικό, εκείνο στο οποίο θα πρέπει να επενδύσουμε, αν θέλουμε να διατηρήσουμε υγιείς σχέσεις, είναι τα ελλείμματα που μπορεί να έχουμε σα χαρακτήρες και με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε, αν φυσικά μας ενδιαφέρει ο εαυτός μας και οι υγιείς σχέσεις.
Αν δηλαδή αγαπάμε τον εαυτό μας και σεβόμαστε τον άνθρωπο μας, εκείνο που αποζητάμε είναι να αποδεχτεί την εικόνα που έχουμε όπως είναι, αλλά αλλάζουμε στον τρόπο που σχετιζόμαστε οτιδήποτε αποτελεί εμπόδιο στο να τον πλησιάσουμε και να διατηρήσουμε κάτι όμορφο μαζί του, όπως αλλάζει και εκείνος οτιδήποτε δεν εμπεριέχει σεβασμό στα συναισθήματά μας.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι κάνουν ένα τραγικό λάθος. Πιστεύουν πως θα πρέπει το άλλο πρόσωπο να δεχτεί ό,τι νοσηρό έχουν κληρονομήσει ή έχουν υιοθετήσει από σχέσεις που δεν έγιναν σεβαστοί οι ίδιοι. Η αλήθεια είναι όμως πως κανείς υγιής άνθρωπος δεν επιμένει σε καταστάσεις όπου πληγώνεται η αξιοπρέπεια του και κάποια στιγμή φεύγει οριστικά, ενώ ο άλλος μένει με την απορία γιατί η «αλήθεια» του δεν κατανοήθηκε και γιατί δεν έγινε αποδεκτός με όση νοσηρότητα κουβαλούσε.
Ο έρωτας είναι ένα όμορφο ταξίδι που κάποτε μπορεί να τελειώσει, η ερωτική αγάπη όμως χρειάζεται ώριμους ανθρώπους να τη στηρίξουν και να τη βοηθήσουν να αντέξει στις δοκιμασίες, που χρειάζονται ωριμότητα για να αντιμετωπιστούν.
- Αγάπη και Αυτονομία - 25 Μαΐου 2016
- Ξεφλουδίζοντας το παρελθόν - 24 Μαΐου 2016
- Ο πλανήτης της αγάπης - 18 Μαΐου 2016
