Της Μάρης Γαργαλιάνου
Το ξέρω, δεν είναι φυσιολογικό όλο αυτό που ζεις. Ένα χάος αέναο, με μιαν ένταση αφοριστική, με λογαριασμούς απλήρωτους να κάνουν πάρτυ στα συρτάρια και μειώσεις μισθών και συντάξεων άνευ προηγουμένου. Ανεργία, μαύρη εργασία, εξαθλίωση και φόβος για το αύριο τόσο μεγάλος, σχεδόν σου προκαλεί δέος μα να… είναι αυτό που κάποτε είχε γράψει η μεγάλη Κατερίνα Γώγου, αγαπημένη μου ποιήτρια… «Στο μυαλό είναι ο στόχος». Λες να τον πέτυχαν κι αυτόν; Δεν το πιστεύω.
Advertisment
Σε μια κοινωνία σκληρή με το όποιο σύστημα που μας περιβάλλει και μας εγκλωβίζει, σε όποια χώρα, ή ήπειρο με τους όποιους «παντοκράτορες» είχε τόσο δίκιο η Κατερίνα. Στο μυαλό είναι ο στόχος. Και η ατάκα αυτή γυρίζει στο κεφάλι μου ξανά και ξανά. Όμως για κάτσε. Τη σκέφτομαι αυτήν την κουβέντα. Την αισθάνομαι. Συνειδητοποιώ. Δε με έχουν καταφέρει ακόμα. Ούτε εμένα, ούτε εσένα, ούτε εσένα, ούτε εσένα.
Γιατί να παίξω το τσιμεντένιο παιχνίδι τους πάντα με τους δικούς τους όρους, ενώ ονειρεύομαι πλατείες και λουλούδια; Γιατί να χαμογελώ σαστισμένα, σχεδόν παγωμένα, ενώ διψώ για ζωή; Για ποιο λόγο πες μου να αναγκάζομαι να μεταμορφωθώ σε κλώνο που το μόνο του ενδιαφέρον είναι να πατάει επι πτωμάτων μέχρι να φτάσει μια μέρα να τρώει με χρυσά κουτάλια, γιατί αυτό του προστάζει η ανήθικη ηθική του; Βλέπεις που σου λέω; Αντιστέκομαι. Δεν το ‘χουν καταφέρει. Το μυαλό μας.
Να κάνεις όνειρα άνθρωπέ μου και να προσπαθείς. Είναι τόσο άδικο όλο αυτό, είναι τόσο κρίμα για εσένα που ονομάζεσαι άνθρωπος να το βιώνεις, το ύψιστο όλων των πλασμάτων του κόσμου αυτού. Βέβαια, απο την άλλη το βάλαμε όλοι λίγο πολύ το χεράκι μας για τις όποιες καταστροφές. Λίγο, ή πολύ είπα, μη δαγκώνεις! Μη σκύβεις το κεφάλι και με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου χαμογέλα και δώσε πάτημα και στους γύρω σου να το κάνουν, γιατί πως αλλιώς;
Advertisment
Περάσαμε φουρτούνες πολλές, μα έρχονται κι άλλες. Είσαι σκληρός τώρα πια, έχεις γνώση κι εμπειρία. Όσο κι αν σε χτυπάν, να αισιοδοξείς και προφανώς μη μένεις με χέρια σταυρωμένα, γιατί καμία αλλαγή προσωπική, ή ευρύτερη δεν ήρθε ποτέ με ευχές, ή μακαρισμούς. Ξεκίνα απο εσένα. Νιώσε την αλλαγή μέσα σου, πρωτοτύπησε στην καθημερινότητά σου, μετέδωσε αξίες στα παιδιά σου και δυνάμωσε λίγο τη μουσική όταν επιλέγεις να ακούσεις Χατζιδάκη… Ταξίδεψε. Έστω νοητά. Μη μένεις να παρατηρείς.
Όμως πάνω απ’ όλα να θυμάσαι τα λόγια της Κατερίνας «Τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω. Κι απ’ όσα διάβασα, ένα κρατάω καλά. Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος. Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ’ όλα αυτά.»
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
