Το φαινόμενο των περαστικών συναισθημάτων και η πηγή του πόνου
Τα περαστικά συναισθήματα είναι σαν τα κύματα που ρυτιδώνουν την επιφάνεια του ωκεανού. Δεν είναι σαν τα ρεύματα που κινούνται βαθύτερα. Ακόμα και όταν η επιφάνεια του ωκεανού είναι ταραγμένη και τα κύματα υψώνονται πιο ψηλά από τα πλοία, μερικές εκατοντάδες πόδια βαθύτερα οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Ο ωκεανός έχει χιλιάδες πόδια βάθος. Το φαινόμενο των περαστικών συναισθημάτων επιτρέπει στα άτομα τα οποία νιώθουν τακτικά συναισθήματα να χρησιμοποιούν ό,τι αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο οι ναυτικοί χρησιμοποιούν τις συνθήκες του ωκεανού για να πάνε στον προορισμό τους.
Advertisment
Τα άτομα που χρησιμοποιούν το φαινόμενο των περαστικών συναισθημάτων είναι άπειροι ναυτικοί που γνωρίζουν ελάχιστα ή τίποτα σχετικά με τον ωκεανό στον οποίο ταξιδεύουν. Η ανάπτυξη της συναισθηματικής γνώσης είναι ένα μάθημα ωκεανογραφίας. Είναι η εξερεύνηση του βάθους της θάλασσας η οποία αποκαλύπτει τα διαφορετικά ρεύματα, μετρά τη θερμοκρασία και την καθαρότητα του νερού σε διαφορετικά βάθη. Μελετά τους θαλάσσιους οργανισμούς οι οποίοι ζουν σε διαφορετικά βάθη, ρεύματα και υδάτινες συνθήκες.
Ανιχνεύει το έδαφος του θαλάσσιου βυθού και χαρτογραφεί τις πεδιάδες, τις ράχες, τις βουνοκορφές και τα φαράγγια του. Η κατάθλιψη, για παράδειγμα, είναι ένα επιφανειακό συναισθηματικό φαινόμενο, παρότι είναι μια πολύ επώδυνη εμπειρία. Είναι ένας περίπλοκος συνδυασμός πολλών γραμμών ενέργειας, οι οποίες συναντιούνται στην εμπειρία της κατάθλιψης. Συμβάλλουν εμπειρίες από τη βρεφική, την παιδική ηλικία και από άλλες περιόδους της ζωής. Οι επιρροές γονιών, αδελφών και συνομήλικων επιδρούν στην αντίληψη και στην κατανόηση. Η συλλογική συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων με παρόμοιες κλίσεις ενισχύουν και επεκτείνουν τις επώδυνες αισθήσεις και σκέψεις.
Περίπλοκα συναισθηματικά ρεύματα συνδυάζονται για να εκφράσουν τη μία και μοναδική εμπειρία της έλλειψης δύναμης. Τα βάθη αυτής της εμπειρίας δεν μπορούν να βυθομετρηθούν χωρίς συναισθηματική γνώση. Η εμπειρία της κατάθλιψης χωρίς την προοπτική που θα της επιτρέψει να αξιοποιηθεί ως όργανο για την πνευματική ανάπτυξη, μοιάζει σαν να βρίσκεσαι σε ένα καλό πλοίο που ωστόσο το παρασέρνει ο ωκεανός και εσύ δεν αφιερώνεις χρόνο ώστε να μάθεις πώς να το πλοηγείς. Σε κλυδωνίζουν τα κύματα, σε σπρώχνει ο άνεμος και κάθε ρεύμα σε παρασέρνει. Ο θυμός είναι ένα από αυτά τα ρεύματα. Συνοδεύεται πάντα από κατάθλιψη. Ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν τόση κατάθλιψη, ώστε δεν ξέρουν ότι είναι θυμωμένοι, και άλλοι νιώθουν τόσο θυμό, που δεν ξέρουν ότι έχουν κατάθλιψη.
Advertisment
Διαβάστε επίσης: Wayne Dyer: Να τιμάς το σώμα σου
Όταν κάποιος νιώθει τα συμπτώματα της κατάθλιψης χωρίς να νιώθει το θυμό που κρύβεται πίσω τους, ή όταν νιώθει το θυμό που κρύβεται από πίσω χωρίς να νιώθει τα συμπτώματα της κατάθλιψης, αυτό τον εμποδίζει να έχει μια πιο πλήρη εκτίμηση ολόκληρης της συναισθηματικής διαδικασίας. Ο θυμός, επίσης, δεν είναι ένα απλό φαινόμενο. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από χημικές διαταραχές του ορμονικού συστήματος ή του εγκεφάλου. Κάθε εμπειρία θυμού προέρχεται από την αλληλεπίδραση πολλών συστημάτων ενέργειας.
Υπάρχουν χιλιάδες, και μερικές φορές εκατομμύρια, τέτοια συστήματα – από άλλα ενεργειακά πεδία, από ενεργειακά πεδία που διαπερνάς και από την εξέλιξη της δυναμικής του ανθρώπινου θυμού. Όλα αυτά βρίσκονται σε λειτουργία σε ένα επεισόδιο θυμού. Ορισμένα συστατικά τα οποία ενυπάρχουν σε μια στιγμή θυμού έχουν σχηματιστεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο θυμός είναι η εγγραφή της αλληλεπίδρασης όλων αυτών των πεδίων στη συνείδησή σου, και η αντίδρασή σου σε αυτή την εμπειρία τα επηρεάζει. Κάτω από αυτά τα ρεύματα κινούνται άλλα. Ο θυμός πυροδοτείται από το γεγονός ότι ο κόσμος δεν είναι όπως εσύ θα ήθελες. Ένα αγαπημένο πρόσωπο πεθαίνει, μια επιχείρηση αποτυγχάνει, μια σχέση διαλύεται ή σου διαγιγνώσκουν μια ανίατη ασθένεια, και ξαφνικά ξεχειλίζεις από θυμό.
Σου φέρονται με αγένεια, ένας φίλος σε ξεγελά, το καινούργιο σου αυτοκίνητο έχει προβλήματα που δεν επιδιορθώνονται και ο θυμός κοχλάζει μέσα σου. Είναι πιο εύκολο να θυμώσεις παρά να νιώσεις τον πόνο που κρύβεται πίσω από το θυμό σου. Ο θυμός είναι η εύκολη οδός. Είναι η οδός που ακολουθούν οι περισσότεροι. Η οργή, το συναισθηματικό κλείσιμο στον εαυτό σου, η αγανάκτηση που κοχλάζει, η παθολογική κριτική προς τους άλλους και η δίψα για εκδίκηση, όλα αυτά καλύπτουν πόνο ο οποίος είναι τόσο έντονος, που δεν μπορείς ούτε να τον πλησιάσεις. Μέχρις ότου αναγνωρίσεις και νιώσεις τον πόνο, αυτός θα εξακολουθήσει να πυροδοτεί θυμό και κατάθλιψη.
Ο θυμός και η κατάθλιψη δεν είναι προβλήματα – σου αποκαλύπτουν όμως τα προβλήματα. Κάτω από τον πόνο, που με τη σειρά του κρύβεται κάτω από το θυμό, κυλά ένας ωκεανός φόβου. Αυτός ο φόβος είναι πολύ μεγαλύτερος από το φόβο που σου προξενεί το σκοτάδι, ένα ζώο ή η απόρριψη. Είναι ο τρόμος που σου προκαλεί η ζωή σου – πως δεν ανήκεις κάπου, πως είσαι μόνος και ανίκανος να επιβιώσεις. Αυτός ο τρόμος δεν είναι αντίδραση σε συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι ο τρόμος του να ζεις σε έναν κόσμο για τον οποίο νιώθεις απροετοίμαστος και ανίσχυρος. Είναι ένα παλιρροϊκό κύμα από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε να βγεις ζωντανός. Είναι η επικείμενη καταστροφή που δεν μπορείς να αποφύγεις.
Στον πυθμένα ολόκληρης αυτής της συναισθηματικής δυναμικής βρίσκεται η πηγή κάθε επώδυνης εμπειρίας. Αυτή είναι η έλλειψη αυτοεκτίμησης, η εμπειρία ότι δεν αξίζεις – για τον εαυτό σου, για τους άλλους και για το σύμπαν. Η έλλειψη αυτοεκτίμησης είναι η θεμελιώδης πηγή όλου του συναισθηματικού πόνου. Είναι η ρίζα του φυτού. Ο θυμός και η κατάθλιψη είναι τα λουλούδια. Ο πόνος που σου δημιουργεί ο κόσμος επειδή δεν είναι όπως τον θέλεις είναι τα κλαδιά. Ο τρόμος για τη ζωή σου είναι ο κορμός. Η έλλειψη αυτοεκτίμησης είναι η ρίζα. Η δυναμική αυτή είναι η εμπειρία της ανασφάλειας, της αναξιότητας και της έλλειψης αξιών. Είναι ο πυρήνας της εμπειρίας πως είσαι ανίσχυρος.
Όταν στρέφεσαι προς τα έξω για να γεμίσεις αυτό το εσωτερικό κενό ή την έλλειψη αυτοεκτίμησης, αναζητάς εξωτερική δύναμη – την ικανότητα να μεταχειρίζεσαι και να ελέγχεις. Από τη γέννησή του, το ανθρώπινο γένος ακολουθεί την οδό της εξωτερικής δύναμης. Τώρα αυτό αλλάζει. Η νέα εξελικτική οδός του ανθρώπινου γένους στρέφεται προς τα μέσα, αναζητώντας τις ρίζες των ανασφαλειών του και θεραπεύοντάς τις. Αυτή είναι η αναζήτηση αυθεντικής δύναμης – η ευθυγράμμιση της προσωπικότητας με την ψυχή. Τα συναισθήματά σου είναι οδικά σήματα τα οποία δείχνουν τα μέρη του εαυτού σου που χρειάζονται θεραπεία. Η άγνοια των συναισθημάτων σου έχει ως αποτέλεσμα να ελέγχεσαι από εκείνα τα μέρη του εαυτού σου τα οποία γεννούν τα συναισθήματά σου.
“Η καρδιά της ψυχής” Gary Zukav – Linda Francis εκδόσεις διόπτρα
