Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένα τέτοιο πράγμα όπως το κακό. Παρακαλώ, δώστε την προσοχή σας, προχωρήστε μαζί μου, ας το ερευνήσουμε μαζί. Λέμε ότι υπάρχουν το καλό και το κακό. Υπάρχει φθόνος και αγάπη, και λέμε ότι ο φθόνος είναι το κακό και η αγάπη το καλό.
Γιατί διαχωρίζουμε τη ζωή, ονομάζοντας το ένα “το καλό” και το άλλο “το κακό”, δημιουργώντας έτσι τη σύγκρουση των αντιθέτων; Όχι ότι στον ανθρώπινο νου και στην καρδιά δεν υπάρχουν φθόνος, μίσος, κτηνωδία, έλλειψη συμπόνιας και αγάπης, αλλά, γιατί διαχωρίζουμε τη ζωή σ΄εκείνο που ονομάζεται “καλό” και σ΄εκείνο που ονομάζεται “κακό”;
Advertisment
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μόνο ένα πράγμα, που είναι ο απρόσεχτος νους; Σίγουρα όταν υπάρχει πλήρης προσοχή, δηλαδή όταν ο νους έχει πλήρη επίγνωση, είναι ξύπνιος, προσέχει, τότε δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως “το κακό” ή “το καλό”. Υπάρχει μόνο μια άγρυπνη κατάσταση, και η καλοσύνη δεν είναι ιδιότητα ή αρετή, είναι μια κατάσταση αγάπης.
Όταν αγαπάτε πραγματικά κάποιον δεν σκέφτεστε το καλό ή το κακό, όλη σας η ύπαρξη είναι γεμάτη με αυτή την αγάπη. Μόνο όταν υπάρχει το σταμάτημα της απόλυτης προσοχής, της αγάπης, έρχεται η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σε αυτό που θα έπρεπε να είμαι. Τότε αυτό που είμαι είναι “κακό” και εκείνο που θα έπρεπε να είμαι είναι το δήθεν “καλό”. Υπάρχει καμιά δυνατότητα να μη σκέφτεσαι με βάση το κομμάτιασμα της ζωής, να μη διαχωρίζεις τη ζωή σε “καλό” και σε “κακό”, να μην παγιδεύεσαι σε αυτή τη σύγκρουση;
Η σύγκρουση του “καλού” και του “κακού” είναι ο αγώνας να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Τη στιγμή που ο νους επιθυμεί να γίνει κάτι δεν μπορεί παρά να υπάρχει προσπάθεια, σύγκρουση ανάμεσα στα αντίθετα. Αυτό δεν είναι κάποια θεωρία. Παρατηρήστε τον ίδιο σας το νου και θα δείτε ότι τη στιγμή που ο νους παύει να σκέφτεται με βάση το να γίνει κάτι υπάρχει ένα σταμάτημα της δράσης, που δεν είναι στασιμότητα. Είναι μια κατάσταση ολικής προσοχής η οποία είναι καλοσύνη. Αλλά αυτή η ολική προσοχή δεν είναι δυνατή όσο ο νους είναι παγιδευμένος στην προσπάθεια να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Advertisment
Σας παρακαλώ, παρακολουθήστε πραγματικά όχι μόνο ό,τι λέω αλλά και τις κινήσεις του νου σας, και αυτό θα σας αποκαλύψει με πόσο εξαιρετική επιμονή η σκέψη παλεύει να γίνει κάτι, πόσο ατέλειωτα παλεύει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι, πράγμα που το εξηγούμε με αυτό που ονομάζουμε δυσαρέσκεια. Αυτή η προσπάθεια να γίνουμε κάτι είναι το “κακό”, γιατί είναι μερική προσοχή, δεν είναι ολική προσοχή. Όταν υπάρχει ολική προσοχή δεν υπάρχει καμία σκέψη να γίνεις κάτι, υπάρχει απλή κατάσταση ύπαρξης. Αλλά τη στιγμή που ρωτάς “Πώς θα φτάσω σε εκείνη την τάδε κατάσταση πνευματικής ύπαρξης, πώς θα έχω συνολική επίγνωση” και λοιπά, έχει ήδη μπει στο μονοπάτι του “κακού” γιατί θέλεις να πετύχεις.
Ενώ αν απλώς αναγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι όσο υπάρχει το “να γίνεις κάτι”, όσο υπάρχει πάλη, προσπάθεια να γίνει κάτι, βρίσκεται στο μονοπάτι του κακού, τότε – αν είναι σε θέση κανείς να αντιληφθεί αυτή την αλήθεια, απλώς να δει το γεγονός όπως είναι – θα διαπιστώσει ότι αυτό είναι η κατάσταση της ολικής προσοχής. Και αυτή η κατάσταση είναι καλοσύνη. Δεν υπάρχει καμιά πάλη για τίποτα σ΄αυτή.
“Μιλώντας για το Θεό” Κρισναμούρτι εκδόσεις Καστανιώτη / Photo: Author/Depositphotos
