Από όταν ήμουν μαθήτρια, μέχρι ως φοιτήτρια και αργότερα όταν ξεκίνησα να εργάζομαι, παρατηρούσα ότι υπήρχε διαχωρισμός των ανθρώπων, ανάλογα με κάποιο χαρακτηριστικό τους. Κοιτώντας γύρω μας, βλέπουμε οι πλούσιοι να κάνουν παρέα με τους πλούσιους, οι φτωχοί με τους φτωχούς, οι άνθρωποι της τέχνης με τους κουλτουριάρηδες, οι σπουδασμένοι με τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς, οι αθλητές με τους αθλητές, οι παναθηναϊκοί με τους παναθηναϊκούς, οι ολυμπιακοί με τους ολυμπιακούς, οι κομματοποιημένοι με άτομα του ίδιου κόμματος, οι άθεοι με τους άθεους, οι θρησκευόμενοι με τους θρησκευόμενους και πάει λέγοντας.
Βέβαια, το να ανήκουμε σε μία ομάδα μας παρέχεται η αίσθηση της ασφάλειας. Θεωρούμε ότι θα έχουμε την υποστήριξη των μελών της, ό,τι και να μας συμβεί. Κάθε ομάδα όμως, έχει τις προϋποθέσεις και τους όρους συμμετοχής. Αν ξεφύγουμε λίγο, μπορεί και να αποκλειστούμε. Μπορεί ακόμα και να θυσιάζουμε κάτι από τον εαυτό μας, για να διατηρήσουμε την εξασφαλισμένη θέση μας.
Advertisment
Στις ομάδες αυτές είναι δύσκολο να εισχωρήσει οτιδήποτε καινούργιο και διαφορετικό. Αν επιθυμούμε να γίνουμε μέλη, μπορεί να χρειαστούμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Η ελευθερία της προσωπικότητάς μας θυσιάζεται στην ασφάλεια της ομάδας.
Βάζουμε μια ταμπέλα στον άλλον ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση, το μορφωτικό του επίπεδο, την εξωτερική του εμφάνιση, το κόμμα, τη θρησκεία και βλέπουμε αν ταιριάζουμε ή όχι. Οι παρέες έχουν γίνει όπως τα προϊόντα στο super market. Στο ανάλογο ράφι τοποθετούνται τα είδη μίας συγκεκριμένης κατηγορίας, έχοντας μια τιμή και έναν κωδικό. Δεν μπορεί να μπουν δίπλα στα απορρυπαντικά, τα μπισκότα.
Το θέμα όμως είναι ότι ο άνθρωπος, δεν χαρακτηρίζεται από ένα μόνο στοιχείο. Δεν μπορεί να καθορίζει την προσωπικότητά του ένα μόνο χαρακτηριστικό. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα πράγμα, είναι κάτι παραπάνω. Επιπλέον είναι τόσο βαρετό να συναναστρεφόμαστε με τους ανθρώπους που έχουν τα ίδια πιστεύω με εμάς, την ίδια ιδεολογία και τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων. Έτσι δεν εξελισσόμαστε, αφού η ομογενοποίηση των πάντων είναι η καταστροφή μας.
Advertisment
Η μόνη σωτηρία μας είναι να πετάξουμε τις ταμπέλες που έχουμε τοποθετήσει στον ίδιο μας τον εαυτό και στους άλλους. Μπορούμε να συναναστρεφόμαστε με εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους από εμάς, χωρίς να χρειάζεται να συμφωνούμε με τις απόψεις τους. Το κυριότερο που χρειάζεται είναι ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση μεταξύ μας.
Δεν είμαστε προς πώληση, όπως τα προϊόντα του super market. Είμαστε άνθρωποι που σκοπό έχουμε να συναναστραφούμε με τους άλλους και να ενωθούμε με αυτούς που θα επιλέξουμε. Αν κόψουμε τις ταμπέλες, θα καταλάβουμε ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα που μας ενώνουν, από αυτά που μας χωρίζουν.
Κωνσταντίνα-Παρασκευή Δουβόγιαννη – Photo: Author/Depositphotos
