Καμιά φορά όταν ο άνθρωπος πιεστεί ή αντιμετωπίσει κάτι δύσκολο… αλλάζει!

Μια φορά κι ένα καιρό Είχε βροχήAdvertisment Κι εκεί που όλα ήταν ήσυχα Και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ψιχάλες Που έπεφταν πάνω

Καμιά φορά όταν ο άνθρωπος πιεστεί ή αντιμετωπίσει κάτι δύσκολο... αλλάζει!

Μια φορά κι ένα καιρό

Είχε βροχή

Advertisment

Κι εκεί που όλα ήταν ήσυχα

Και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ψιχάλες

Που έπεφταν πάνω στο χώμα, τα φύλλα, και τον δρόμο

Advertisment

Ξαφνικά

Βγήκε ένα μικρό σαλιγκάρι

Κι άρχισε να περπατάει σιγά σιγά στην περιοχή

Είχε πολύ ερημιά

Μέχρι που μια στιγμή

Κάπου στο δίπλα θαμνάκι

Ξεπρόβαλε ένα ακόμη μικρό σαλιγκάρι

«Γεια σου», του είπε

«Γεια σου κι εσένα», του απάντησε το άλλο

«Τι κάνεις εδώ ολομόναχη;» , την ρώτησε

«Είναι ήσυχα κι ο καιρός υπέροχος για εμάς»

«Οι σταγόνες είναι πρωτόγνωρα καθαρές, κι είπα να βγω μια βόλτα», του είπε

«Εσύ τι κάνεις;», ρώτησε

«Κι εγώ το ίδιο»

«Είναι τόσο ήσυχα, οι άνθρωποι είναι όλοι μέσα», της είπε

«Είναι μέσα, αλλά φοβάμαι πως δε θα μάθουν τίποτε από όλο αυτό», του απάντησε

«Η αλήθεια είναι πως ξεχνάνε», της είπε με σκυμμένες τις κεραίες του

«Ξέρεις» αναρωτήθηκε

«Καμιά φορά, συμβαίνει να αλλάξουν οι άνθρωποι»

«Καμιά φορά όταν πιεστούν πολύ, ή έρθουν αντιμέτωποι με κάτι δύσκολο»

«Κάτι αλλάζει μέσα τους»

«Λες;», αναρωτήθηκε ο μικρός μας φίλος

«Το έχω παρατηρήσει. Τους παρατηρώ βλέπεις, ακόμα κι αν δε με βλέπουν»

«Έχουν κάτι μέσα τους, που αν και αργεί να ξυπνήσει»

«Κάποια στιγμή, ξυπνάει»

«Και τι είναι αυτό;», την ρώτησε

«Δε ξέρω πώς να στο περιγράψω»

«Είναι σαν να υπάρχει κάτι αληθινό μέσα τους»

«Κάτι βαθιά κρυμμένο»

«Που υπό κάποιες συνθήκες, το βρίσκουν»

«Για πες», της είπε

«Ναι, είναι κάτι που ενεργοποιείται όταν ενδιαφέρονται»

«Για τους αγαπημένους τους συνανθρώπους»

«Για την φύση»

«Για τη ζωή»

«Κι αυτό συμβαίνει, όταν έρχονται πραγματικά σε επαφή με αυτά»

«Ή περνούν πολύ χρόνο μόνοι τους», του απάντησε

«Έχεις δίκιο», της είπε

«Θυμάμαι μια φορά κάποιος μέσα από την τόση ησυχία»

«Άκουσε πραγματικά μια φωνή μέσα του»

«Κι από τότε, έγινε άλλος άνθρωπος»

Ξαφνικά, από του πουθενά, ακούστηκαν πατημασιές

«Ωχ τρέξε γρήγορα, ένας άνθρωπος! Θα μας πατήσει!», είπε η μικρή

Όμως μέχρι να φτάσουν σε ένα ασφαλές μέρος

Τα είχε ήδη φτάσει

Βλέπεις, πάνε αρκετά αργά οι μικροί μας φίλοι

«Τι κάνετε εσείς εδώ;» τους είπε χαμογελαστά

Εκείνα είχα κρυφτεί στα καβούκια τους

Αλλά σιγά σιγά βγήκαν προσεκτικά προς τα έξω

«Εεεεμ, εμείς εδώ βγήκαμε μια μικρή βόλτα…» του είπε ο μικρός

«Άκουσα τη συζήτησή σας μικρά μου», τους είπε

«Μιας και είμαι ο μόνος εδώ έξω αυτές τις μέρες»

«Έχω να σας πω πως είναι αλήθεια»

«Ό,τι τι δηλαδή;», τον ρωτήσαν με έκπληξη και τα δύο

«Επειδή μιλάω με αρκετούς φίλους και φίλες»

«Σας διαβεβαιώνω πως αν όχι όλοι»

«Πολλοί από εμάς, έχουμε ήδη αλλάξει», τους είπε

«Καταλαβαίνουμε έστω και αργά, πόσο σημαντικό είναι»

«Να ζούμε σε αρμονία τόσο με εσάς, όσο και με τη φύση»

«Αλλά όσο και μεταξύ μας, ως μέρος της ίδιας φύσης»

Τα δυο μικρά σαλιγκαράκια τον κοιτούσαν προσεκτικά

«Εμείς οι άνθρωποι, καλώς ή κακώς, έτσι λειτουργούμε»

«Αργούμε, αλλά πάντα τα καταφέρνουμε»

«Και έστω κι έτσι»

«Καταλάβαμε πως το Άλφα και το Ωμέγα»

«Είναι απλά το πρώτο και το τελευταίο γράμμα»

«Από τη λέξη, Αγαπώ…»

«Τόσα χρόνια, το κλειδί ήταν μπροστά μας»

«Μέσα μας»

«Κι εμείς πάντα κοιτούσαμε έξω μας»

«Με απαιτήσεις, προσδοκίες, θέλω και φαίνεσθαι κι εγωισμούς»

«Χρειάστηκε τελικά τόση ησυχία»

«Για να ακούσουμε αυτόν τον ψίθυρο που πάντα ήταν μέσα μας»

Τα σαλιγκαράκια χαμογέλασαν

«Πηγαίνετε τώρα πίσω στη φωλίτσα σας»

«Και μεταφέρετε το μήνυμα»

«Οι άνθρωποι την επόμενη ημέρα»

«Θα είναι ένα βήμα πιο κοντά»

«Στην αγάπη»

Ο άνθρωπος, τους έδωσε ένα απαλό και βρεγμένο χάδι

Κι εκείνα τυλίχτηκαν σε μια αγκαλιά

Γύρω από το ακροδάχτυλό του

Μετά, εκείνος τα αποχαιρέτησε

Έβαλε την κουκούλα του

Και συνέχισε να περπατάει χαμογελαστός στην άδεια πόλη

Κάτω από τη βροχή και το φεγγάρι

«Θέλεις να γυρίσουμε μαζί ;», της είπε ο μικρός

«Θέλω…», του απάντησε χαμογελαστά εκείνη

Και γύρισαν σιγά σιγά πίσω

Μαζί

Στη νέα τους φωλίτσα

Εκεί, βρήκαν τους φίλους τους

Και μοιράστηκαν τα χαρμόσυνα νέα

Κι εκείνοι το είπαν στα λουλούδια

Και τα λουλούδια στις μέλισσες

Κι οι μέλισσες στα πουλιά

Και τα πουλιά σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης

Κι η Γη, χαμογέλασε

Κι άνοιξε και πάλι την αγκαλιά της

Στον Νέο Άνθρωπο…

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Πράξεις καλοσύνης που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας
Γκάντι: Για να σταματήσει η φυσική βία πρέπει πρώτα να σταματήσει η παθητική βία
Ο Αρίν και το δικαστήριο | Μια ιστορία για τις αξίες και το πραγματικό νόημα της δικαιοσύνης
Μην ελέγχετε με φόβο

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση