Άρθρο του ερευνητή Sayer Ji
Γνωρίζατε ότι η κατηγορία φαρμάκων αναστολής γαστρικών οξέων που κοστίζουν πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, παρά το γεγονός ότι καταναλώνονται από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο καθημερινά μπορεί να μην είναι τόσο αποτελεσματικά όσο το ταπεινό φυτό τζίντζερ στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της δυσπεψίας και της καούρας;
Advertisment
Το τζίντζερ είναι ένα μπαχαρικό που έχει χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια ως φάρμακο για χιλιετίες από διάφορους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Οι έρευνες σχετικά με τα οφέλη του τζίντζερ στην υγεία είναι απλώς συγκλονιστικές σε βάθος και σε πλάτος. Στην πραγματικότητα, τα οφέλη του έχουν μελετηθεί εκτενώς για πάνω από 100 παθήσεις ή συμπτώματα καθιστώντας το μια από τις πιο ευέλικτες, βάσει στοιχείων, θεραπείες του κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, η βιβλιογραφία βιοϊατρικής όσον αφορά την αναστολή γαστρικών οξέων είναι γεμάτη με παραδείγματα από πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία οι οποίες προέρχονται από την παρεμπόδιση παραγωγής οξέων στο στομάχι με ξενοβιοτικά ή πατενταρισμένα φάρμακα, όπως οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων και οι H2-ανταγωνιστές.
Αυτό που ξεκίνα ως «καούρα» – η οποία στη χρόνια μορφή της ονομάζεται γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση – σύντομα μετατρέπεται σε δυσλειτουργία παραγωγής γαστρικών οξέων, αφού αυτά τα φάρμακα απομακρύνουν το οξύ το οποίο μας προστατεύει από τις λοιμώξεις, βοηθά στη διάσπαση της τροφής και διευκολύνει την απορρόφηση των μεταλλικών στοιχείων και των θρεπτικών ουσιών.
Advertisment
Ο κατάλογος των μειονεκτημάτων είναι εκτεταμένος, αλλά παρακάτω περιγράφονται μερικές από τις πλέον δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να μην γνωρίζετε:
• Λοιμώξεις από κλωστηρίδιο
• Διάρροια
• Πνευμονία
• Κατάγματα των οστών
• Στομαχικές βλάβες και καρκίνος
Ας επιστρέψουμε όμως στο φυτό-σύμμαχό μας, το τζίντζερ. Τι συμβαίνει όταν η φαρμακοβιομηχανία έρχεται σε σύγκρουση με τη φυτική καλλιέργεια σε βιοϊατρικό επίπεδο; Ή όταν γίνεται σύγκριση της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων αναστολής γαστρικών οξέων και του ελαφρώς πικάντικου τζίντζερ; Την απάντηση βρήκε το περιοδικό «Molecular Research and Food Nutrition» το 2007.
Η μελέτη είχε τίτλο «Αναστολή της γαστρικής H+/K+-ATPάσης και της ανάπτυξης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού με τα φαινολικά αντιοξειδωτικά του τζίντζερ» και προσδιόρισε την αποτελεσματικότητα του εκχυλίσματος τζίντζερ κατά του έλκους και κατά του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού (ένα βακτήριο στο οποίο συνήθως οφείλεται η δημιουργία έλκους) σε σύγκριση με τα συμβατικά φάρμακα αναστολής γαστρικών οξέων, όπως η λανσοπραζόλη (Prevacid). [i] Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα τεμάχιο τζίντζερ παρουσίασε 6 ως 8 φορές μεγαλύτερη ισχύ σε σχέση με τη λανσοπραζόλη στην αναστολή παραγωγής οξέος (συγκεκριμένα, στη δραστηριότητα της Η+/Κ+-ΑΤΡάσης).
Το ζήτημα όμως δεν σταματά εδώ. Το τζίντζερ βρέθηκε επίσης ότι έχει ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες προστατεύοντας τα λιπίδια από την υπεροξείδωση (τάγγισμα) και τις βλάβες στο DNA οδηγώντας τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι συγκεκριμένα σημεία μέσα το τζίντζερ περιέχουν «εν δυνάμει μη δαπανηρούς αναστολείς πολλαπλών σταδίων κατά του έλκους».
Επίσης, ενώ τα φάρμακα τα οποία παρεμβαίνουν και / ή μειώνουν το γαστρικό οξύ του στομάχου απενεργοποιούν επίσης τα πεπτικά ένζυμα (πρωτεολυτικά ένζυμα), όπως την παγκρεατική πρωτεάση, και αυξάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης εξαιτίας της απώλειας της προστατευτικής επίδρασης των οξέων του στομάχου, το τζίντζερ διαθέτει τα ακριβώς αντίθετα οφέλη: περιέχει ένα πρωτεολυτικό ένζυμο αρκετές εκατοντάδες φορές πιο ισχυρό από αυτό που βρέθηκε στην παπάγια (παπαΐνη) και διαθέτει ένα ευρύ φάσμα αντιβακτηριακών, αντιιικών και αντιπαρασιτικών ιδιοτήτων, για να αναφέρουμε απλώς μερικά από τα 40+ ξεχωριστά φαρμακευτικά του οφέλη.
Παρ’ όλο που αυτή η μελέτη επικεντρώνεται σε συγκεκριμένα συστατικά του φυτού, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ολόκληρο το φυτό δεν αποτελεί φάρμακο, ούτε πρέπει να θεωρηθεί μια μαγική τροφή-φάρμακο και μια καινούρια ανακουφιστική εναλλακτική θεραπεία που θα εξαφανίσει τα συμπτώματα αφήνοντας αμετάβλητη τη θεραπευτική αξία της διατροφής, του περιβάλλοντος και της ψυχολογικής κατάστασης του ατόμου.
Παρ’ όλο που η λήψη ενός χαπιού τζίντζερ είναι συνήθως καλύτερη επιλογή από ένα χημικό φάρμακο, για τους περισσότερους ανθρώπους το τζίντζερ θα πρέπει να καταναλώνεται ολόκληρο σε μέτριες και ισορροπημένες ποσότητες σε συνδυασμό με θρεπτικές, βιολογικές, ολοκληρωμένες τροφές και παραδοσιακά τρόφιμα προκειμένου να μην γίνεται λήψη χαπιών απλώς από συνήθεια ή τμημάτων από βότανα που αποτελούν μονοπώλιο προκειμένου να εξισορροπηθούν τα 2 άκρα.
Ούτως ή άλλως, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βγούμε από την πλάνη της «μαγείας» των φαρμάκων και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα όσα χρειαζόμαστε πιθανότατα βρίσκονται ήδη στον κήπο μας, στο ψυγείο ή το ντουλάπι της κουζίνας μας – αν όχι μέσα μας.
