Της Νίκης Ορφανουδάκη
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι. Μπορεί να φαινόταν άχαρο και ασήμαντο, ήξερε όμως βαθιά μέσα του πως ήταν μια πανέμορφη πριγκίπισσα. Οι άλλοι ίσως δεν το καταλάβαιναν, όμως μια μέρα, όταν θα συναντούσε τον πρίγκιπά της, όπως άλλωστε συνέβαινε και σε όλα τα παραμύθια που αγαπούσε τόσο πολύ, η ομορφιά που έκρυβε μέσα της θα ξεπρόβαλε και θα έβρισκε επιτέλους την ευτυχία.
Advertisment
Μια σκληρή μάγισσα όμως το καταράστηκε να μην μπορεί να συναντήσει τον πρίγκιπά της, παρά μόνο αν ανέβαινε σε ένα κακοτράχαλο βουνό. Εκεί θα συναντούσε μια υπέροχη νεράιδα που ήταν η μόνη που ήξερε το μυστικό για να λυθούν τα μάγια. Τα χρόνια πέρασαν και το κοριτσάκι άρχισε να γίνεται γυναίκα και να ακούει συνέχεια φωνές που της έλεγαν ότι ήρθε η ώρα να ψάξει να βρει τον πρίγκιπά της. «Ο πρίγκιπάς σου είναι πανέμορφος», της έλεγαν οι φωνές. «Πρέπει να ψάξεις να τον βρεις». Έτσι λοιπόν ένα πρωί αποφάσισε να προσπαθήσει να ανέβει στο βουνό. Κάτω από τον καυτό ήλιο, ιδρωμένη, πεινασμένη και εξαντλημένη είδε από μακριά μια εξαίσια γυναίκα.
«Καλημέρα», της είπε, απλώνοντας τα χέρια της και προσκαλώντας την να την πλησιάσει. «Όπως καταλαβαίνεις εγώ σε αγαπάω πολύ και θέλω το καλό σου. Γι αυτό θα σου λύσω τα μάγια και θα σου πω ότι ο πρίγκιπάς σου είναι ο πιο όμορφος άντρας του κόσμου. Βλέπεις αυτό το άσπρο άλογο; Πήγαινε και ψάξε πίσω από τα δέντρα. Εκεί θα βρεις τον αγαπημένο σου. Φίλησέ τον και τα μάγια θα λυθούν αμέσως. Θα γίνετε το πιο ωραίο και το πιο ευτυχισμένο ζευγάρι του κόσμου.» Η κοπέλα έτρεξε γρήγορα γεμάτη αγωνία. Έπρεπε να προλάβει τον όμορφο πρίγκιπα, να μην φύγει πάνω στο άσπρο άλογό του!
Πίσω από τα δέντρα απόμεινε να κοιτάζει μαγεμένη το πιο όμορφο πλάσμα που είχε δει ποτέ στα μάτια της: ψηλός, μελαχρινός, με κατάλευκο δέρμα, μάτια με το χρώμα της θάλασσας κι αρρενωπότητα που ανάβλυζε από κάθε του κύτταρο. Συνειδητοποίησε όμως ότι έπρεπε να ακολουθήσει τη συμβουλή της νεράιδας, αν ήθελε να λυθούν τα μάγια και γι’ αυτό βιάστηκε να τον φιλήσει. Τι φρίκη! Ο πρίγκιπας μεταμορφώθηκε σε έναν αηδιαστικό κακομούτσουνο βάτραχο!
Advertisment
Σκοτάδι παντού. Η βροχή άρχισε να τη μαστιγώνει αλύπητα. Ένα φρικιαστικό γέλιο αντήχησε και μπροστά της φανερώθηκε η κακιά μάγισσα που τελικά την είχε ξεγελάσει μεταμορφωμένη σε νεράιδα. Συνέχισε να προχωράει, βρεγμένη και παγωμένη μέχρι το κόκαλο ανέβαινε ασθμαίνοντας το βουνό. Άκουγε πάλι φωνές και αυτήν τη φορά της έλεγαν ότι τώρα θα βρει τον πρίγκιπά της και θα είναι πάμπλουτος. Ξαφνικά ο ήλιος βγήκε και φώτισε μπροστά της μια απίστευτα καλοντυμένη και καλοχτενισμένη γυναίκα, που φαινόταν πραγματικά πολύ πλούσια.
«Σε περίμενα» της είπε. Εγώ θέλω το καλό σου και θα σε βοηθήσω αυτήν τη φορά να μην ξεγελαστείς. Βλέπεις εκεί κάτω τη Ferrari; Εκεί μέσα βρίσκεται ο πρίγκιπάς σου. Φίλησέ τον και θα γίνετε το πιο πλούσιο κι ευτυχισμένο ζευγάρι του κόσμου!». Η ηρωίδα μας άρχισε να προχωράει με ενθουσιασμό προς το αυτοκίνητο. Μια στιγμή όμως κοντοστάθηκε. Μήπως οι φωνές της έλεγαν ξανά ψέματα; Μήπως προσπαθεί πάλι η κακιά μάγισσα να την ξεγελάσει; Όταν όμως είδε την κόκκινη γυαλιστερή Ferrari, τα πανάκριβα ρούχα και το Rolex στο χέρι, οι δισταγμοί της παραμερίστηκαν και έτρεξε με ενθουσιασμό να τον φιλήσει. Τι αηδία! Ο πρίγκιπας με το Armani μεταμορφώθηκε ξανά σε έναν σιχαμερό κακομούτσουνο βάτραχο.
Το φρικιαστικό γέλιο της μάγισσας σκέπασε τα πάντα. Άρχισε να τρέχει για να ξεφύγει και συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στην καρδιά της ζούγκλας. Πανύψηλα δέντρα έκρυβαν τον ήλιο και ήταν περιτριγυρισμένη από τεράστια φίδια και τρομακτικά θηρία. Η καρδιά της πάγωσε από τον τρόμο. «Μη φοβάσαι» ακούστηκε μια φωνή από πίσω της. «Θέλω το καλό σου».
Μια πολύ γλυκιά γυναίκα τη καθησύχαζε. «Αν θέλεις, μπορείς να μην κινδυνεύεις. Σταμάτα να ψάχνεις για πρίγκιπες. Μη ζητάς πολλά. Πάρε ένα καλό παιδί που θα έχει και τη δουλειά του και θα είναι νοικοκυρεμένο, να ησυχάσεις μαζί του. Πότε θα φτιάξεις οικογένεια, όταν δεν θα μπορείς να κάνεις παιδιά; Πίσω από τα βράχια θα τον βρεις. Φίλησέ τον και θα περάσεις ασφαλής όλη σου τη ζωή!
Προχώρησε σκεπτική, όμως πίσω από τα βράχια αυτός την περίμενε με ένα πλατύ χαμόγελο που ακτινοβολούσε καλοσύνη! Μπορεί να μην ήταν όμορφος και πλούσιος, όμως ένιωθες ότι μπορούσες να στηριχτείς πάνω του. «Τέρμα οι πρίγκιπες, θέλω επιτέλους να είμαι ασφαλής» μονολόγησε και προχώρησε αποφασιστικά να τον φιλήσει. Το φιλί ήταν παγωμένο σαν του τάφου και τα σάλια του γλοιώδη βάτραχου κόλλησαν στο στόμα της.
Αηδιασμένη και παγωμένη βρέθηκε σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. Καθώς πάλευε με τα τεράστια κύματα, ακούστηκε για άλλη μια φορά το ανατριχιαστικό γέλιο. Η νύχτα ήταν σκοτεινή χωρίς φεγγάρι και ο αέρας στρίγγλιζε συνοδεύοντας τις κραυγές της. Στεριά δε φαινόταν πουθενά. «Πνίγομαι, πνίγομαι!», ούρλιαξε και το νερό άρχισε να την καταπίνει. Μια φωνή όμως βαθιά μέσα της τη συγκράτησε και τελευταία στιγμή ξαναβρήκε την ψυχραιμία της. « Είμαι χαμένη με τους πρίγκιπες και τις συμβουλές», σκέφτηκε. Αυτή τη φορά δε θα ακούσω κανένα, παρά μόνο τον εαυτό μου». Έτσι η ηρωίδα μας διέκρινε από μακριά ένα ερημικό νησί, έφτασε κολυμπώντας με όλες της τις δυνάμεις και κατάφερε να σωθεί.
Έμεινε για καιρό στο νησί, γιατί σκεφτόταν ότι δεν άντεχε να τα ζήσει ξανά όλα αυτά. Όποτε έρχονταν οι φωνές τις απόδιωχνε. Το ίδιο έκανε άλλωστε και με τις διάφορες νεράιδες που ξεφύτρωναν κάθε τόσο, το ίδιο έκανε και με τις συμβουλές τους. Άρχισε λοιπόν να σκέφτεται ποια θα μπορούσε να είναι η ζωή της χωρίς «πρίγκιπες» και «καλά παιδιά». Επικεντρώθηκε στο ποια ήταν η ίδια πραγματικά, τι ήταν σημαντικό γι ’αυτήν και ποια θα ήταν η ζωή που θα της έδινε χαρά.
Όταν απάντησε σε αυτά τα ερωτήματα και ένιωσε ότι μπορεί να στέκεται μόνη της στα πόδια της, αποφάσισε να εγκαταλείψει το νησί και να επιστρέψει στην πόλη. Όντας δυνατή πια έχτισε ένα καταπληκτικό σπίτι και άρχισε να ζει τη ζωή που είχε ονειρευτεί. Δεν πίστευε πια σε «πρίγκιπες» και ήταν πολύ χαρούμενη. Ένα πρωί όμως συνειδητοποίησε ότι θα ήθελε όλα αυτά τα ωραία να τα ζει και με κάποιον άλλο. Δεν της έφτανε πια η γάτα της. Είχε ανάγκη και από έναν σύντροφο.
Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και τότε έλαμψε μπροστά της η αλήθεια: Η υπέροχη νεράιδα ήταν η ίδια και μόνο αυτή μπορούσε να λύσει τα μάγια, μόνο η ίδια ήξερε το μυστικό. Την ομορφιά δεν θα της την έδινε κανένας όμορφος και πλούσιος πρίγκιπας, η ομορφιά ανάβλυζε από μέσα της, ήταν η ίδια μοναδική και καταπληκτική. Ο δικός της «πρίγκιπας» ήταν κι αυτός δυνατός και αυτόνομος, ήξερε τι ζητούσε από τη ζωή του, δεν προσπαθούσε να εντυπωσιάσει ή να κοροϊδέψει, δεν χρησιμοποιούσε τις γυναίκες σα δεκανίκι και δεν προσποιούνταν.
Ήταν έτοιμος να βρεθεί δίπλα της , να την κάνει χαρούμενη, θα μοιράζονταν τις ζωές τους. Θα έχτιζαν καινούρια πράγματα, θα την αγαπούσε γι’ αυτό που πραγματικά ήταν, χωρίς να την κρίνει ή να περιμένει κάτι απ ’αυτήν, θα μοιραζόταν μαζί της τη μοναδικότητά του και την ομορφιά που έκρυβε κι αυτός μέσα του.
«Είναι καιρός για πραγματικό πρίγκιπα, μωρό μου», είπε και χαμογέλασε στον καθρέφτη. Έβαλε τα παπούτσια της, πήρε την τσάντα της και βγήκε στους δρόμους της πόλης. Όταν τον γνώρισε, κατάλαβε ότι τα μάγια είχαν λυθεί οριστικά. Αυτή τη φορά το φιλί ήταν αληθινό και τα γέλια ήταν μόνο χαράς. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, γιατί στεκόμαστε στα πόδια μας, αποφεύγουμε τους βατράχους και δεν πιστεύουμε σε παραμύθια.
- 4 αλήθειες που αξίζει να πούμε στον επικριτικό εαυτό μας - 24 Οκτωβρίου 2019
- Compassion: Ένα βήμα πέρα από την ενσυναίσθηση - 29 Σεπτεμβρίου 2019
- Δεν έχω ανάγκη τη συμβουλή σου… έχω ανάγκη να με ακούσεις πραγματικά - 27 Ιουνίου 2018
