Απόσπασμα από το βιβλίο της Gill Edwards «Άλλαξε τις σκέψεις σου, Άλλαξε τη ζωή σου» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
Η σωματιδιακή αντίδραση
Όταν νιώθουμε οποιαδήποτε απειλή, η αμυγδαλή, ένα μέρος του μεσεγκεφάλου, παράγει σήματα κινδύνου. Αυτά προκαλούν μέσα στον οργανισμό ένα χείμαρρο από νευροχημικά συμβάντα που έχουν σκοπό την αντιμετώπιση της απειλής. Ο λεγόμενος άξονας «ΥΥΕ» (υποθάλαμος, υπόφυση και επινεφρίδια) ενεργοποιείται αμέσως, ώστε να προετοιμάσει το σώμα για δράση. Η αδρεναλίνη, η κορτιζόλη και άλλες στρεσορμόνες πλημμυρίζουν τον οργανισμό και τον προετοιμάζουν για μάχη ή φυγή, αυξάνοντας κάθετα την εγρήγορση.
Advertisment
Ο καρδιακός ρυθμός και η πίεση του αίματος αυξάνονται. Το αίμα απομακρύνεται από τα εσωτερικά όργανα και κατευθύνεται στα χέρια και τα πόδια ώστε να είμαστε έτοιμοι να τρέξουμε, ενώ το πεπτικό σύστημα σταματάει τη λειτουργία του. Δεν έχει νόημα να χωνεύουμε το γεύμα μας αν κινδυνεύουμε να μας φάνε! Το ανοσοποιητικό σύστημα παύει κι αυτό να λειτουργεί. Όσο η τίγρη αναζητά το γεύμα της, δεν είναι σημαντικό να καταπολεμάμε έναν ιό ή ακόμα και να επουλώνουμε ένα τραύμα! Οι διαδικασίες ανάπτυξης και συντήρησης του οργανισμού σχεδόν σταματούν. Βρισκόμαστε σε βιολογική λειτουργία επιβίωσης, η οποία είναι μια τέλεια αντίδραση όταν αντιμετωπίζουμε μια πεινασμένη τίγρη, αφού εκείνη τη στιγμή τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Η ζωή μας εξαρτάται από αυτό.
Η αντίδραση στρες επηρεάζει επίσης τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου. Το αίμα απομακρύνεται από τους μετωπιαίους λοβούς –τα κέντρα ανώτερης σκέψης– και πηγαίνει στα πιο πρωτόγονα μέρη του εγκεφάλου. Ο συνειδητός εγκέφαλος δεν μπορεί να αντιδράσει γρήγορα σε μια κρίση. Είναι φτιαγμένος για να εστιάζει και μπορεί να επεξεργαστεί το πολύ είκοσι μπιτ πληροφοριών κάθε φορά. Ο υποσυνείδητος νους, αντίθετα, μπορεί να επεξεργαστεί μέχρι και είκοσι εκατομμύρια μπιτ πληροφοριών ανά δευτερόλεπτο. Έτσι, σε μια στρεσογόνο κατάσταση, παίρνει τον έλεγχο ο υποσυνείδητος νους. Μπαίνουμε σε «αυτόματο πιλότο» και ενεργοποιούνται οι παγιωμένες συμπεριφορές της αντίδρασης μάχης ή φυγής.
Γι’ αυτό ο χρόνος φαίνεται να επιβραδύνεται ή να σταματάει όταν κινδυνεύουμε να πάθουμε ένα τροχαίο ατύχημα. Τα πάντα εκτυλίσσονται σε αργή κίνηση και μας φαίνεται ότι έχουμε ατελείωτο χρόνο για να αντιδράσουμε σε ό,τι συμβαίνει. Έχει πάρει τον έλεγχο το υποσυνείδητο, που ζει πέρα από τους περιορισμούς του χωροχρόνου. Το στρες μας βάζει σε μια ημισυνειδητή κατάσταση που μοιάζει με ύπνωση. Γινόμαστε σαν ρομπότ που ζει υπνοβατώντας.
Advertisment
Διαβάστε αναλυτικά τι συμβαίνει στο σώμα όταν αγχωνόμαστε
