Γράφει η Ζαχίρ Μικαέλ
Καλημέρα! Τι όμορφη μέρα! Μετά από μια δοκιμασία χωρίς να γίνει κάτι νέο, ξυπνάς ένα πρωινό τόσο συνειδητοποιημένη, γεμάτη! Ξεχειλίζω, θα έλεγα, από ευδαιμονία. Νιώθω τόσο ευγνώμων για τη ζωή. Για όλα αυτά τα υπέροχα πλάσματα γύρω μου, ο καθένας τόσο ξεχωριστός!
Advertisment
Πόσο τυχερή είμαι… μπορώ να ακούσω, να ακροαστώ και όταν ακροάζομαι ακούω κελαϊδίσματα πουλιών, αυτοκίνητα να περνούν από μακριά, το θρόισμα των φύλλων από το ελαφρύ αεράκι… Μπορώ να δω! Όταν βλέπω, μπορώ να δω ανθρώπους να ανταποκρίνονται στο χαμόγελο μου, άλλους όχι και είναι τόσο… βυθισμένοι στο χτες και στο αύριό τους, βλέπω το φως, τα φύλλα των δέντρων και τα αγριόχορτα να κινούνται.
Μπορώ να νιώσω! Όταν ακουμπώ τώρα τα πλήκτρα, γράφοντας, νιώθω τα δάκτυλα μου να δημιουργούν, τον αέρα να παίζει στο πρόσωπο και στα χέρια, μυρίζω ανάμεικτες μυρωδιές από λουλούδια, φρεσκοκομμένα χόρτα.
Μπορώ να μυρίσω την άνοιξη, γεύομαι το μυρωδάτο καφέ που έχω δίπλα μου. Όλα τόσο τέλεια, σε άψογη αρμονία. Αλήθεια, δεν μπορεί αυτό να μην είναι Ευτυχία! Αγαπώ τη ζωή! Και όσο με γνωρίζω αγαπώ και μένα!
Advertisment
