Του Θοδωρή Γιαννόπουλου
Νερό, το πιο χρήσιμο συστατικό στην φύση, αυτό το οποίο δίνει πνοή ζωής, ταξιδεύει, ξεκουράζει, ονειροπολεί, αγκαλιάζει, τον κάθε οργανισμό πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Ένα στοιχείο της φύσης που η σπουδαιότητα του το τοποθετεί στα πρώτα σκαλοπάτια ενός οικοσυστήματος – μιας ζωής.
Advertisment
Αν το νερό όντως είναι σύμφωνα με τα παραπάνω το πιο απαραίτητο συστατικό τόσο είναι και η αγάπη, έχοντας τον πιο άσχημο εχθρό την μοναξιά. Τα στοιχεία της φύσης και τα συναισθήματα μας είναι που δημιουργούν τις όμορφες ή τις άσχημες εικόνες μέσα στο μυαλό μας, επηρεάζοντας την διάθεσή μας.
Εάν κοιτάξεις την θάλασσα χαζεύοντας το φεγγάρι που καθρεφτίζεται πάνω της και είσαι ευτυχισμένος, θα μαγευτείς από το τοπίο και θα θες να ταξιδεύεις επάνω του. Ενώ αν είσαι στενοχωρημένος θα έχεις την τάση της φυγής στο να πλεύσεις επάνω της.
Αυτό που θέλω να εξηγήσω με το πιο εύκολο τρόπο είναι, πως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ανεξαρτήτως το πώς αισθανόμαστε μέσα μας. Ορισμένα πράγματα όσο και να μην τα έχεις καν στο μυαλό σου, βγαίνουν μέσα από εικόνες, κουβέντες και άγγιγμα. Εξαιρώ την ματιά γιατί μπορεί πολλοί να υποστηρίζουν ότι τα μάτια είναι ο καθρέπτης του ανθρώπου, αλλά ένας καθρέπτης αποτελείται από μικρά θρύψαλα που βγάζουν πολλές φορές άλλα πράγματα.
Advertisment
Όπως στα μάτια μας φαίνονται οι σκέψεις για πράξεις που έγιναν στο παρελθόν, ξεχνώντας με αυτό τον τρόπο ποιο είναι το παρόν μας. Γεμίζοντας ενοχές για πράγματα τα οποία όταν τα κάναμε μας ευχαριστούσαν ακόμα και αν δηλώνουμε ότι δεν μετανιώνουμε. Η επεξήγηση αυτού του κύκλου είναι ότι όχι μόνο πρέπει να είμαστε σταθεροί σε αυτά τα οποία αποφασίζουμε αλλά θα πρέπει να είμαστε, κιόλας, μεταβαλλόμενοι όπως το νερό σε πράγματα που μας ευχαριστούν. Να κάνουμε τους δίπλα μας να νιώθουν όμορφα.
Το παρελθόν κατά την θεωρία και ως εκ θαύματος κατά την πράξη, μας γεμίζει ενοχές και σηματοδοτεί τις αποφάσεις που παίρνουμε για το παρόν μας. Το σωστό θα ήταν, οι αποφάσεις που παίρνουμε στο σήμερα να μην συγκρίνονται με εκείνες του χθες, αν τις έχουμε ως έννοια στο να μην ξαναγίνουν οι πράξεις (λάθη).
Σαν τελευταία συμβουλή που δίνω, θα προτείνω όπως οι εικόνες που φτιάχνουμε στο μυαλό μας, είτε έχουν μέσα άλλους, είτε όχι, να τις πραγματοποιούμε, γιατί όπως το νερό συμβάλει στην δημιουργία ενός άνθους, έτσι και αυτές εσωτερικά μας γεμίζουν, κάτι που βγάζει στο πρόσωπο μας, ένα χαμόγελο.
- Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
- Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
- Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018
