Τι είναι αυτό που τρέχεις να ξεφύγεις;
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να πονάνε, να στενοχωριούνται, να πληγώνονται. Πρέπει να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και να μην αντιμετωπίζουν προβλήματα. Είναι έτσι, όμως; Δεν λέει κανείς ότι είναι ωραίο να βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις αλλά, ίσως, είναι αναγκαίο. Δεν γίνεται μια ζωή να τρέχουμε μακριά από τα προβλήματα. Παρακάτω, αναλύεται αυτό το ζωτικό ζήτημα, σε ένα πολύ ωραίο άρθρο της Ελένης Φύσσα που διαβάσαμε στο agriniovoice.gr.
Advertisment
Όλοι μας τείνουμε να αποφεύγουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον πόνο κι άρα από τις περιοχές και τους τομείς της ζωής μας που μας κάνουν να υποφέρουμε, που μας προκαλούνε πόνο. Και γιατί είναι κακό αυτό;
Όταν αποφεύγουμε να έρθουμε σε επαφή με τον πόνο, στην πραγματικότητα «τρέχουμε μακριά» από την αγάπη! Την υψηλή αγάπη για τον εαυτό μας, για τους άλλους ανθρώπους, για την προσφορά μέσα από τη δουλειά μας. Για να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Ποιοι είναι οι τομείς από τους οποίους τρέχεις μακριά;
Από τον πόνο ότι δεν έχεις την ερωτική ζωή που θέλεις, την καριέρα που θέλεις, την αυτοπεποίθηση που θέλεις, τα χρήματα που θέλεις. Από τον πόνο μίας σχέσης που δεν πήγε καλά ή που δεν προχωράει καλά. Από τον πόνο ή την απογοήτευση που δεν ασχολείσαι με τα πράγματα που θέλεις επειδή βάζεις σε προτεραιότητα την ευχαρίστηση και τις ανάγκες των άλλων.
Advertisment
Από τον πόνο ή την απογοήτευση που δεν είσαι πια ο εαυτός σου, που έχασες την επαφή με τον αληθινό σου θετικό εαυτό στην προσπάθεια σου να ευχαριστήσεις όλους τους άλλους κι αφήνοντας εσένα πίσω. Από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις με ένα σου παιδί ή λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζεις να συλλάβεις ένα μωρό. Από τον φόβο που νιώθεις όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα υγείας.
Από τον πόνο και την απογοήτευση στη συνειδητοποίηση ότι ο χρόνος περνάει, το σώμα φθείρεται, οι ευκαιρίες μειώνονται κι εσύ πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει ένα κενό. Από τον πόνο της συνειδητοποίησης ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος χωρίς να αναπτύσσεσαι, χωρίς να κάνεις όλα όσα ονειρεύτηκες. Και τώρα, τι κάνουμε; Ας αρχίσουμε λοιπόν!
1. Πρώτα αναγνώρισε το που πονάς, ποιοι είναι οι τομείς της ζωής σου που «ματώνουν», που έχουν πληγές.
Μαζί θα δούμε το ποιοι είναι οι συνήθεις τρόποι να αποφεύγουμε τις πληγές μας:
– Αδιαφορούμε για τα συναισθήματα μας
– Γεμίζουμε το πρόγραμμα μας με πράγματα που δεν είναι πραγματικά προτεραιότητα για εμάς ή που μας είναι σχεδόν αδιάφορα, που δε μας προσφέρουν καμία ευχαρίστηση, μόνο και μόνο για να μην έρθουμε σε επαφή με αυτά που ουσιαστικά μας πληγώνουν, που μας κάνουν να υποφέρουμε.
– Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι «όλα είναι καλά», ενώ βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως κάτι λείπει, πως κάτι δεν πάει καλά, πως κάπου υπάρχει έλλειμμα.
– Πείθουμε τον εαυτό μας πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε για τη συγκεκριμένη κατάσταση κι ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε.
– Κάνουμε υπερπροσπάθεια κι αγώνα να λύσουμε ένα θέμα που μας απασχολεί επιλέγοντας όμως να λειτουργούμε με τρόπους που βλέπουμε πως δεν δουλεύουν, πως δεν έχουν αποτέλεσμα. Κι όμως εμείς επιμένουμε να χρησιμοποιούμε τους ίδιους αναποτελεσματικούς τρόπους, με την πεποίθηση ότι «Αν προσπαθήσω πιο σκληρά, τότε θα πετύχει»..
– Συμβιβαζόμαστε στην ιδέα ότι τελικά δεν είμαστε αρκετά ικανοί για να τα καταφέρουμε κι αφήνουμε να μας κατακλύσει η απογοήτευση ότι ποτέ δε θα καταφέρουμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες κι επιθυμίες μας.
– Αρνούμαστε την βοήθεια ή την αναζήτηση υποστήριξης και στήριξης, έχοντας τη λανθασμένη πεποίθηση ότι ξέρουμε αρκετά για να λύσουμε το πρόβλημα κι άρα δεν χρειαζόμαστε βοήθεια.
2. Σταμάτα να τρέχεις!
Είναι καιρός να σταματήσεις να τρέχεις από τον εαυτό σου, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι ότι τρέχεις μακριά από ένα πρόβλημα ή ότι τρέχεις μακριά από αυτό που σε κάνει να πονάς. Στην πραγματικότητα τρέχεις μακριά από τον ίδιο σου τον εαυτό, από τα ίδια σου τα όνειρα, από τις ίδιες σου τις ανάγκες, από όσα πραγματικά αγαπάς. Τρέχεις από το να αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Τρέχεις μακριά από την αγάπη. Γιατί χωρίς να μπορείς να αγαπήσεις πλήρως τον εαυτό σου, δεν μπορείς να προσφέρεις την αγάπη και σε κανέναν άλλο.
Όταν προσπαθείς να αποφύγεις το φόβο, τότε ουσιαστικά αποφεύγεις το να έρθεις σε επαφή και με κάθε ευκαιρία να τον ξεπεράσεις κι άρα με κάθε ευκαιρία να ενδυναμώσεις τον εαυτό σου. Ο φόβος είναι φίλος σου. Αγκάλιασε τον. Αποδέξου τον. Συγχώρεσε τον. Αγάπησε τον. Στείλε του την ευγνωμοσύνη σου. Ο φόβος είναι που θα σου δείξει προς τα πού χρειάζεται να πας! Θα σου δείξει τις πληγές που χρειάζεται να γιατρέψεις για να προχωρήσεις. Ο φόβος είναι που θα σου δείξει που είναι τα μπλοκαρίσματα σου, που σε κρατούν δεμένο σε μια παλιά ιστορία, που σε κρατά φυλακισμένο σε έναν ψεύτικο εαυτό.
3. Επέτρεψε τη σοφία των συναισθημάτων σου να έρθει στην επιφάνεια
Τα αρνητικά σου συναισθήματα είναι το εσωτερικό σύστημα καθοδήγησης σου. Είναι ο μηχανισμός κινδύνου ή ο μηχανισμός καθοδήγησης που θα σου δείξει ποιος τομέας της ζωής σου πονά, ποιος τρόπος λειτουργία σου ή συμπεριφοράς σου δε σε υπηρετεί πια. Η τρυφερή ενέργεια των αρνητικών σου συναισθημάτων θα σε καθοδηγήσει εάν την αφήσεις να το κάνει αντί να πιέζεις και να απωθείς τα αρνητικά συναισθήματα ότι αυτά είναι η ρίζα του κακού. Αντί να κατηγορείς τον εαυτό σου που νιώθει αρνητικά συναισθήματα, ευχαρίστησε τον που σου δείχνει που είναι το πρόβλημα κι άρα το που θα χρειαστεί να αναλάβεις δράση για να έχεις τη ζωή που επιθυμείς.
