Τι μου έχει διδάξει το βουνό για την ζωή
Oι άνθρωποι, καθ’όλη την ιστορία του είδους μας αναζητούσαμε, προκλήσεις. Προκλήσεις μεγαλύτερες ή μικρότερες απο αυτές που ορίζει το ανθρώπινο όριο… Μία από αυτές λοιπόν ήταν και η δίψα μας να κατακτήσουμε κάθε βουνό, μικρό ή μεγάλο, απροσπέλαστο ή σχετικά προσβάσιμο. Το μόνο σίγουρο που μπορώ να πω είναι πως κάθε ανάβαση αποτελεί μία μορφή διαλλογισμού αλλά και μια μικρογραφία της ίδιας της ζωης.
Advertisment
Ας αποσυμβολίσουμε λοιπόν τα στάδια
Για να ξεκινήσεις μία ανάβαση πρέπει πρώτα να οργανωθείς και να προετοιμαστείς. Ψυχικά καί σωματικά. Και αφού λύσεις αυτό πρέπει να ετοιμάσεις σχολαστικά τον εξοπλισμό σου ο οποίος ενδέχεται να χρειαστεί. Έτσι και στην ζωή. Πρέπει να οργανώνουμε τη ζωή μας ανάλογα με τον στόχο που έχουμε θέσει. Ένας στόχος χωρίς την απαιτούμενη προετοιμασία είναι ένας αν όχι ανέφικτος στόχος, τουλαχιστον δύσκολος.
Διαβάστε επίσης από τον Μάριο Γιαννάκου
Advertisment
Αν με ρωτούσατε τι χρειάζεται για να ανέβει κάποιος σε μία κορυφή ενός βουνού θα σας απαντούσα με μία λέξη: ”Επιμονή”. Βήμα-βήμα, αργά και σταθερά να πορεύεσαι προς τον στόχο σου σαν σχολαστικός πεζοπόρος της ζωής. Να δείχνεις έναν εσωτερικό και ήρεμο ζήλο για να πετύχεις όλα αυτά που σου φάνταζαν ακατόρθωτα.
Σε κάθε ανάβαση προτιμώ την παρέα κάποιου φίλου για να ζήσουμε μαζί το ταξίδι. ”Η ευτυχία είναι αληθινή μόνο όταν μοιράζεται” κατέληξε να γράψει πάνω σε ένα ξύλο με τον σουγιά του λίγο πριν πεθάνει μόνος ο Mc Candless, ένας νεαρός φυσιολάτρης που απομονώθηκε στην περιοχή της Αλάσκας θεωρώντας πως η ευτυχία είναι συνώνυμο της μοναξιάς. «Αν δε μπορέσω να σε κάνω να το δεις και να το ζήσεις μαζί μου είναι σαν να μην το έχω κάνει», θα συμπληρώσει πολυ σωστά ο Ρίτσος. Να βρεις λοιπόν συνοδοιπόρους και στη ζωή σου. Μπορεί να θέλετε να ανεβείτε στην ”κορυφή” για διαφορετικούς λόγους, αυτό όμως δε σας αποτρέπει να μοιραστείτε μαζί το περιπετειώδες ταξίδι της ζωής.
Να ρισκάρεις. Και ασφαλές ρίσκο δεν υπάρχει. Δε θα ξεχάσω ποτέ το ρίσκο που πήραμε να ανεβούμε μαζί με τον φίλο μου τον Γιώργο στο Οροπέδιο του Ολύμπου μία ομιχλώδη μέρα με αποτέλεσμα να κάνουμε κύκλους σε ένα σημείο ενώ το κρύο άρχιζε σιγά σιγά να γίνεται ανυπόφορο. Ένα ρίσκο στο βουνό μπορεί να σε φέρει σε μία πολύ άβολη θέση και να αναθεωρήσεις πολλά. Ωστόσο αν δεν είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις για το ασυνήθιστο, θα πρέπει να συμβιβαστείς με το συνηθισμένο.
Υπάρχουν στιγμές στην ζωή που πρέπει να πάρουμε μία απόφαση και να ρισκάρουμε. Και αν σου βγει σε λάθος δε πειράζει. Κάτι είχε να σου δώσει και αυτό. Αν κάτι με άλλαξε είναι τα ρίσκα που πήρα και με κάνανε πιο υπεύθυνο. ”Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος” γράφει ο Καζαντζάκης. Και στο βουνό αλλά και στη ζωή θα πω εγώ.
- Πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη - 20 Μαρτίου 2020
- Εξερευνώντας την Ισλανδία: Οι σημαντικότερες στιγμές στο οδοιπορικό του Μάριου Γιαννάκου - 4 Νοεμβρίου 2019
- Εξερευνώντας την Ισλανδία, Ημέρα 5η: Επίσκεψη στο Ρέικιαβικ, τη βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου - 30 Οκτωβρίου 2019
