,

Ίσως μια μέρα… γίνω όλα όσα μου πείτε

Ίσως, παύσω να ακούω το παιδί μέσα μου… Γιατί ίσως, έχετε δίκιο. Δε χωράνε παιδιά στον κόσμο που ζω σήμερα.

Ίσως μια μέρα... γίνω όλα όσα μου πείτε

Ίσως μια μέρα… γίνω όλα όσα μου πείτε

Ίσως μπορέσω επιτέλους να σε κάνω ευτυχισμένη μαμά. Να ξυπνήσεις το πρωί και να μην ανησυχείς για μένα, να ακολουθήσω πιστά όσα πιστεύεις ότι θα με κάνουν ευτυχισμένη. Να σε ακούω και να είμαι το καλό σου παιδί.

Advertisment

Ίσως κάποτε μπορέσω να σε βγάλω ασπροπρόσωπο μπαμπά, να πετύχω όλα σου τα όνειρα, να γίνω ευτυχισμένη επάνω στη σκηνή που έστησες για εμένα.

Ίσως κάποτε να μη στεναχωριέστε για το ξεροκέφαλό μου, ίσως σας κάνω να πάψετε να φοβάστε για το μέλλον μου.

Ίσως καταφέρω να γίνω όλα όσα θέλετε και να πάψω σαν ονειροπαρμένη, ιδεολόγα νεαρή να σταθώ απέναντι σε όσα εγώ αγαπώ και θέλω.

Advertisment

Ίσως έρθει η στιγμή που αδειάσω από παρόρμηση, συναίσθημα, ένταση, πάθος και γίνω μια τόσο όμορφη, άψογα στημένη μαριονέτα. Μια κούκλα φτιαγμένη για τα χέρια σας.

Ίσως ξυπνήσω ένα πρωί και αποδεχτώ τους στρατιωτικούς νόμους του αφεντικού μου. Ίσως μάθω να σκύβω το κεφάλι και να δουλεύω σαν να μην υπάρχει κάτι άλλο εκτός από τις εντολές του.

Ίσως γυρίσω πλευρό την ώρα που κοιμάμαι και δίπλα μου αντικρίσω αυτόν που προορίζουν Αυτοί για εμένα. Κάποιον αψεγάδιαστο, βγαλμένο σαν από παραμύθι, με τις προδιαγραφές τους. Ίσως, μάλιστα, τον αγαπήσω κιόλας, γιατί δε θα είμαι πια αχάριστη που δεν νιώθω για κάποιον που είναι τέλειος για εμένα.

Ίσως σταματήσω να ονειρεύομαι και με απαλλάξετε από την ταμπέλα του ονειροβάτη. Ίσως, μάθω να υποτάσσομαι σε διαταγές και εκπαιδευτώ να νιώθω όσα μου λέτε ότι πρέπει να νιώθω.

Ίσως, ακόμα, παύσω να ακούω το παιδί μέσα μου… Γιατί ίσως, έχετε δίκιο. Δε χωράνε παιδιά στον κόσμο που ζω σήμερα.

Ίσως στερέψουν τα δάκρυα που μουσκεύουν τα κόκκινα από τον ήλιο μάγουλα μου, γιατί θα σας πιστέψω… Ελπίδα έχουν μόνο οι ρομαντικοί και οι αιθεροβάτες.

Ίσως, ακόμα, σταματήσω να ακούω τους χτύπους της καρδιάς μου. Της καρδιάς που θα χει παγώσει γιατί ίσως καταφέρω να γίνω το ρομπότ που θα σας βόλευε να γίνω.

Ίσως… μια μέρα… πάρω σάρκα και οστά κατάλληλα για να σας κάνω ευτυχισμένους.
Όλους εσάς. Ανεξαιρέτως.

Ίσως αφιερώσω τη ζωή μου για τη δική σας, στο βωμό των προσδοκιών σας.

Ίσως κοπώ και ραφτώ για να χωράω στα μέτρα σας.

Ίσως το αντέξω, ίσως και όχι.

Αλλά δε θα το μάθουμε σήμερα.

Όχι σήμερα.

Σήμερα θα ζήσω για μένα.

Με συγχωρείτε. Σας συγχωρώ.

Latest posts by Χαρά Βλαχοδήμου (see all)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος
Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της
Καμία φορά το να πληγώσεις πονάει περισσότερο από το να σε πληγώσουν

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση