Ώριμη ψυχή
Κάποιες ψυχές θαρρείς και περιπλανήθηκαν αιώνες πριν ανάμεσα σε ζωές και κόσμους. Ώριμες ψυχές πια κατέληξαν στη γη, στο δικό μας σήμερα. Δεν πέρασαν δεινά, δεν έζησαν καταστάσεις που τους έφερε στην τωρινή τους μορφή, απλά από τότε που θυμούνται τους εαυτούς τους διαφέρουν χωρίς να το αποζητούν. Έχουν ένα όνειρο, ένα σκοπό και για αυτό πολεμούν. Κουβαλάνε μια σοφία, εκπνέουν μια σιγουριά που πολλές φορές δε συνάδει με την ηλικία τους.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τη Τάμι Γκεκτσιάν
Δεν κυνηγάνε την επιβεβαίωση στα μάτια των άλλων και ούτε επιτρέπουν στους άλλους να τους μειώνουν την έμφυτη ευτυχία τους. Η αυτοπεποίθησή τους είναι στα ύψη και είναι ταμένοι να κάνουν αυτό που τους αρέσει και τους εκφράζει. Κοντά τους είναι πολλοί άνθρωποι αλλά στη ζωή τους λίγοι. Συγχωρούν εύκολα αν και τα θυμούνται όλα. Ορμάνε με πάθος στη ζωή και αγαπάνε χωρίς να δειλιάζουν. Το «ναι» και το «όχι» τους είναι συμβόλαια. Ώριμη ψυχή που πάντα εξυπηρετείται τελευταία στη ουρά του σούπερ μάρκετ, αφήνοντας να της πάρουν τη σειρά αυτοί που βιάζονται, αυτοί που έχουν παιδιά, αυτοί που την ξεπερνάνε στα χρόνια. Πάντα υπομένει καρτερικά στα τραπέζια και δεν ενοχλείται αν της μείνει το τελευταίο αζήτητο κομμάτι.
Ώριμη ψυχή που δε γοητεύεται από τους επίπλαστους αγγέλους, από τις εφήμερες απολαύσεις, από τους κραυγαλέους ανθρώπους. Δε την αγγίζει η δική μας πολυτέλεια γιατί κάπου μέσα της ξέρει πως αυτή διαφέρει από χρόνο σε χρόνο και κάπου στο βάθος ίσως και να μας χλευάζει που κυνηγάμε τον παράδεισο ενώ ο παράδεισος βρίσκεται μέσα μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε και είναι η ίδια η ζωή. Μια ζωή που νομίζουμε πως είναι ατέλειωτη και όμως αυτή μετρά αντίστροφα.
Ώριμη ψυχή και όχι γερασμένη. Την απαξιώνουμε πολλές φορές αλλά αυτή δε λογαριάζει. Προσπαθεί να στριμωχτεί ανάμεσα μας και δε χωρά μα δεν ξέρει το γιατί. Ώριμη ψυχή μα συνάμα και καταραμένη να μην μπορεί να εξηγήσει γιατί αυτή να χαμογελά από μακριά ήρεμα και εμείς οι υπόλοιποι να ταλαιπωριόμαστε και να αναλωνόμαστε σε μια παρτίδα σκάκι που είμαστε ο βασιλιάς και η βασίλισσα μα επιλέγουμε το ρόλο του στρατιώτη.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αναζητώ ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί ή μετέπειτα πληκτρολόγιο και οθόνη, για να αποτυπώσω σκέψεις, όνειρα, ιστορίες…
Όνειρο μου ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι θα έχουν τα μάτια τους κάτω στην ψυχή και το χαμόγελο κολλημένο πάνω στα χείλη.
Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας των βιβλίων "Λέξεις χωρίς ήχο" Εκδ. Γερμανός, "Κλεψύδρα ζωής" Εκδ. Πηγή και του e-book "Κινούμενη πόλη".
- Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές που συχνά τους λένε αφελείς, μα εκείνοι χαμογελούν και συνεχίζουν το ταξίδι… - 17 Νοεμβρίου 2021
- Η αύρα μας τα φταίει όλα - 3 Σεπτεμβρίου 2018
- Να τη φυλάς την ευτυχία σου, μόνο για αυτήν να είσαι εγωιστής - 20 Ιουνίου 2018
