Ό,τι αρνιόμαστε μας ελέγχει!
…Στην κοινωνία σας, συχνά δε βλέπετε τις αντιφάσεις που υπάρχουν μεταξύ των ίδιων σας των ηθικών αντιλήψεων. Η αντίφαση ανάμεσα στο να κάνετε πράξεις που γνωρίζετε πολύ καλά ότι συντομεύουν τη ζωή σας, αλλά με αργό ρυθμό, και στο να κάνετε πράξεις που κόβουν το νήμα της ζωής σας ακαριαία, είναι μια από τις πιο χτυπητές που υπάρχουν στην ανθρώπινη εμπειρία.
Advertisment
Ωστόσο, μοιάζει τόσο οφθαλμοφανής όταν τη διατυπώνεις έτσι! Γιατί να μην μπορούμε να δούμε τόσο ολοφάνερες αλήθειες από μόνοι μας; Γιατί αν βλέπατε αυτές τις αλήθειες, θα έπρεπε να κάνετε κάτι για αυτές. Όμως δε θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο. Έτσι, δεν έχετε άλλη επιλογή πέρα από το να κοιτάτε κάτι που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σας και να μην το βλέπετε.
-Γιατί όμως να μη θέλουμε να κάνουμε κάτι για αυτές τις αλήθειες, αν τις βλέπαμε;
Επειδή πιστεύετε ότι για να κάνετε κάτι για αυτές, θα πρέπει να δώσετε ένα τέλος στις απολαύσεις σας. Και το τέλος των απολαύσεων είναι κάτι που δεν το θέλετε καθόλου. Τα περισσότερα από εκείνα που σας προκαλούν αργό θάνατο σας δίνουν απόλαυση ή προέρχονται από κάτι που σας δίνει απόλαυση. Και τα περισσότερα από εκείνα που σας δίνουν απόλαυση ικανοποιούν το σώμα.
Advertisment
Πράγματι, αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που σας σημαδεύουν ως πρωτόγονη κοινωνία. Οι ζωές σας είναι σε μεγάλο βαθμό δομημένες γύρω από την επιδίωξη και το βίωμα των απολαύσεων του σώματος. Φυσικά, όλα τα όντα, παντού, επιδιώκουν να βιώνουν απόλαυση. Δεν υπάρχει τίποτε πρωτόγονο σε αυτό. Στην πραγματικότητα, είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Εκείνο που διαφοροποιεί τις κοινωνίες και τα όντα μέσα στις κοινωνίες είναι το τι ορίζουν ως απολαυστικό. Αν μια κοινωνία είναι δομημένη κυρίως γύρω από τις απολαύσεις του σώματος, τότε λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο από μια κοινωνία δομημένη γύρω από τις απολαύσεις της ψυχής.
Θέλω να καταλάβεις επίσης, ότι αυτό δεν σημαίνει πως οι πουριτανοί σας είχαν δίκιο και ότι πρέπει να απαρνηθείτε όλες τις απολαύσεις του σώματος. Σημαίνει ότι, στις προηγμένες κοινωνίες, οι απολαύσεις του υλικού σώματος δεν αποτελούν το μεγαλύτερο αριθμό ηδονών. Δεν αποτελούν το σημείο εστίασης. Όσο πιο προηγμένη είναι μια κοινωνία τόσο πιο προηγμένες είναι οι απολαύσεις της.
-Για στάσου μια στιγμή! Αυτό ακούγεται σαν αξιολογική κρίση. Νόμιζα πως Εσύ, ο Θεός, δεν κάνεις αξιολογικές κρίσεις.
Είναι αξιολογική κρίση αν πεις ότι το Όρος Έβερεστ είναι ψηλότερο από το Όρος Μακ Κίνλεϊ; Είναι αξιολογική κρίση αν πεις ότι η θεία Σάρα είναι μεγαλύτερη από τον ανιψιό της τον Τόμι; Αξιολογικές κρίσεις είναι αυτά ή παρατηρήσεις; Δεν είπα ότι είναι “καλύτερο” να είναι κανείς προηγμένος στη συνειδητότητά του. Στην πραγματικότητα, δεν είναι. Όπως δεν είναι “καλύτερο” να πηγαίνει κάποιος στην τετάρτη δημοτικού από όσο είναι να πηγαίνει στην πρώτη. Απλώς παρατηρώ τι είναι η τετάρτη.
-Κι εμείς σε τούτο τον πλανήτη δεν είμαστε στην τετάρτη. Είμαστε στην πρώτη. Έτσι;
Τέκνο μου, δεν είστε ούτε καν στο νηπιαγωγείο. Στον παιδικό σταθμό είστε. Πώς είναι δυνατόν να μην το θεωρήσω αυτό προσβολή. Γιατί μου φαίνεται ότι υποβιβάζεις την ανθρώπινη φυλή; Γιατί το εγώ σας έχει κάνει μια τεράστια επένδυση στο να είστε κάτι που δεν είστε και όχι στο να είστε αυτό που είστε. Οι περισσότεροι άνθρωποι “ακούνε” προσβολές, ενώ έχει γίνει απλώς μια παρατήρηση, αν αυτό που παρατηρείται είναι κάτι που δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι είναι δικό τους.
-Όμως, αν δεν κρατάς κάτι, δεν μπορείς να το αφήσεις. Και δεν μπορείς να αποκηρύξεις κάτι που δε δέχτηκες ποτέ ότι είναι δικό σου. Δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό το οποίο δε δέχεσαι.
Ακριβώς. Η φώτιση αρχίζει με την αποδοχή, “αυτού που Είναι”, χωρίς κρίση. Αυτό είναι γνωστό ως “κίνηση προς το Είναι”. Στο Είναι βρίσκεται η ελευθερία. Αυτό στο οποίο αντιστέκεσαι επιμένει. Αυτό που κοιτάς κατάματα εξαφανίζεται. Δηλαδή, παύει να έχει τη μορφή της ψευδαίσθησης. Το βλέπεις έτσι όπως Είναι. Κι αυτό που Είναι μπορεί πάντα να αλλάξει. Μόνο αυτό που δεν Είναι δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι, για να αλλάξεις το Είναι, μπες μέσα του. Μην του αντιστέκεσαι. Μην το αρνιέσαι.
Ό,τι αρνιέσαι, το δηλώνεις. Ό,τι δηλώνεις, το δημιουργείς.
Η άρνηση ενός πράγματος σημαίνει την αναδημιουργία του, γιατί η ίδια η πράξη της άρνησής του το τοποθετεί στο χώρο. Η αποδοχή ενός πράγματος σου δίνει τον έλεγχό του. Δεν μπορείς να ελέγξεις αυτό που αρνιέσαι, γιατί έχεις πει ότι δεν υπάρχει. Επομένως, ό,τι αρνιέσαι σε ελέγχει. Η πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους δε θέλει να αποδεχτεί ότι ακόμα δεν έχετε εξελιχθεί αρκετά ώστε να πάτε στο νηπιαγωγείο. Δε θέλει να δεχτεί ότι το ανθρώπινο είδος βρίσκεται ακόμα στον παιδικό σταθμό. Όμως, αυτή η έλλειψη αποδοχής είναι εκείνη ακριβώς που σας κρατάει εκεί.
Έχετε κάνει μια τέτοια επένδυση του εγώ σας στο να είστε αυτό που δεν είστε (υψηλά εξελιγμένοι), ώστε δεν είστε αυτό που είστε (εξελισσόμενοι). Έτσι, δουλεύετε εναντίον του εαυτού σας, πολεμώντας τον εαυτό σας. Και κατά συνέπεια, εξελίσσεστε πολύ αργά. Η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας της εξέλιξης ξεκινάει από την παραδοχή και την αποδοχή αυτού που είναι, όχι εκείνου που δεν είναι.
Συζήτηση με το Θεό βιβλίο 3 Neale Donald Walsch εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
