“Γιατί αλλάζει η αγάπη;” ρώτησε ο Αρθούρος.
“Γιατί το συναίσθημα της αγάπης εμπεριέχει πάντα και το αντίθετό του. Το πιο έντονο συναίσθημα αγάπης κρύβει ένα μίσος εξίσου έντονο”, απάντησε ο Μέρλιν.
Advertisment
“Η μόνη διαφορά είναι ότι η αγάπη ανθίζει ενώ το μίσος είναι ακόμη σπόρος”.
Δοκίμασε να κάνεις αυτή την άσκηση: σκέψου μια στιγμή όπου κάποιος που αγαπούσες πολύ σε πλήγωσε. Μπορεί να είναι μια στιγμή αδιαφορίας ή προδοσίας, ή να είναι μια πράξη που αποκάλυψε το γεγονός ότι αυτός ο αγαπημένος δεν ήταν τέλειος, αλλά, απλώς, άνθρωπος. Αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, σίγουρα θα θυμηθείς πόσο βίαια και ξαφνικά μπορεί η αγάπη να μετατραπεί σε άλλα συναισθήματα. Ο σπόρος του μίσους, της ζήλειας ή της αδιαφορίας που ξεπήδησε ήταν πάντοτε εκεί, κρυμμένος κάτω από την αγάπη που προτιμούσες να νιώθεις. Και γιατί το προτιμούσες;
Πέρα από την απόλαυση που φέρνει το συναίσθημα της αγάπης, υπάρχει κι ένας άλλος λόγος: το εγώ. Το είδος της αγάπης που αγκιστρώνεται σε ένα άλλο άτομο, στην πραγματικότητα αφορά εσένα τον ίδιο. Γιατί αυτό που κάνει αυτό το είδος αγάπης να συνεχίζει να υπάρχει δεν είναι η αληθινή ουσία του αγαπημένου προσώπου, αλλά κάτι πολύ πιο δεσμευτικό: η ίδια σου η ανάγκη να κατέχεις.
Advertisment
Όταν νομίζεις ότι κατέχεις κάποιον άλλον, στην πραγματικότητα αυτό που κάνεις είναι να προσπαθείς να ξεφύγεις από τoν εαυτό σου, αποφεύγοντας έτσι τους φόβους και τις αδυναμίες που αρνείσαι να αποδεχτείς. Αντί να αντιμετωπίσεις με θάρρος τον εαυτό σου, κοιτάζεσαι στον καθρέφτη της αγάπης και βλέπεις την απόλυτη πληρότητα, όχι σ΄εσένα, αλλά στα συναισθήματα που νιώθεις για το αγαπημένο σου πρόσωπο. Κι αυτό μην το πάρεις σαν κριτική.
Όπως το βλέπει ο μάγος, η αγάπη είναι πράγματι ένας τρόπος να βιώσεις την απόλυτη πληρότητα, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί μέσα από τη φαντασία. Ο καθρέφτης της αγάπης είναι ένας θεϊκός τρόπος να υπερβείς το εγώ, αλλά μόνον όταν έχεις αφεθεί στην καθαρή ροή της ύπαρξης, που τη βρίσκεις σαν πολύτιμο πετράδι μέσα στο κάθε συναίσθημα της αγάπης. “Να θυμάσαι”. είπε ο Μέρλιν, “ότι η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά μια συμπαντική δύναμη και, ως τέτοια, είναι απαραίτητο να εμπεριέχει την αλήθεια”.
Αν είσαι πρόθυμος να φτάσεις τόσο βαθιά, θα ανακαλύψεις ότι κάθε συναίσθημα είναι μεταμφιεσμένη αγάπη. Η ζήλεια και το μίσος μοιάζουν να είναι αντίθετα από την αγάπη, αλλά μπορείς επίσης να τα δεις ως διαστρεβλωμένους τρόπους αναζήτησης της αγάπης. Αυτός που ζηλεύει αποζητά την αγάπη, αλλά την αποζητά με ένα διαστρεβλωμένο τρόπο. Αυτός που μισεί θέλει απεγνωσμένα την αγάπη, αλλά μισεί, στην απελπισία του ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να την έχει. Όταν κάποια στιγμή πάψεις να βλέπεις την αγάπη απλώς ως συναίσθημα, τότε θα κατανοήσεις ότι είναι μια συμπαντική δύναμη που έλκει τους πάντες και τα πάντα προς αυτήν. Αυτή είναι η αγάπη του μάγου.
Επομένως, χρειάζεται να τιμούμε κάθε εκδήλωση της αγάπης, όσο διαστρεβλωμένη και αν είναι. Και παρόλο που πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν αληθινά την πληρότητα της συμπαντικής αγάπης, όλοι βαδίζουν στο μονοπάτι για να τη συναντήσουν.
“Ο δρόμος του μάγου” Deepak Chopra εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας – Photo: Author/Depositphotos
