Όσο κοινότυπο και αν ακούγεται απαιτεί τέχνη. Την τέχνη πρωτίστως του να αναγνωρίσεις ό,τι σου αξίζει. Συχνά χάνουμε τα θέλω μας και υποδουλωνόμαστε… σε άλλους ανθρώπους, σε απαιτήσεις που δεν ανταποκρίνονται σε εμάς, σε καριέρες και ρόλους – πρότυπα που πολύ απέχουν από το αληθινό εγώ μας.
Τυχαίνει να θυσιάζουμε τον εαυτό μας, έστω και ασυνείδητα, προκειμένου να ικανοποιήσουμε μια ενδότερη ανάγκη μας, όχι εύκολα ορατή με λογική ματιά. Η θέλησή μας να μας αγαπούν και να μας αποδέχονται περικλείει από μόνη της ένα συμβιβασμό. «Θα γίνω όπως με θες». Έτσι θα με αγαπάς και θα με θέλεις. Αλλά τελικά θα γίνω αυτό που θες εσύ να είμαι. Έτσι σταδιακά αλλοιωνόμαστε. Ο ισχυρός επιβάλλει τα θέλω του πάνω μας και χωρίς να το καταλάβουμε εκπληρώνουμε τα θέλω κάποιου άλλου.
Advertisment
Θέλει τρομερό εσωτερικό αγώνα για να περιφρουρήσεις τον εαυτό σου. Όλα ξεκινούν από το να βρεις τα όριά σου και να βάλεις τους εσωτερικούς σου στρατιώτες να τα φυλάσσουν. Είναι το «όχι» που θα υπερασπιστεί τα σύνορά σου και το «θέλω σου» αυτό που θα πολεμήσει για τη διατήρησή τους. Χωρίς αυτά τα δύο παραχωρείς δικό σου έδαφος συνεχώς και όχι μόνο σε «εχθρούς». Συνήθως οι πιο «οικείοι» το κατακτούν, γι’ αυτό και πέφτουμε στην παγίδα να μην καταλαβαίνουμε πώς συνέβη ή απλά να το δικαιολογούμε που συνέβη.
Αξίζεις, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Βρες τις κορυφογραμμές σου και άρχισε να σκαρφαλώνεις προς αυτές. Πολλοί στο δρόμο θα σου επιτεθούν γιατί το εγώ σου δεν είναι και δικό τους εγώ. Θα σου προτείνουν άλλες διαδρομές και αν είσαι κουρασμένος θα πεισθείς εύκολα να αλλάξεις πορεία. Αλλά η πορεία προς τη δική σου κάθε κορυφή είναι μία. Μπορεί να σου φανεί μοναχική, αλλά δεν είναι. Θα έχεις την ωραιότερη συντροφιά που μπορείς να έχεις… τον εαυτό σου.
Ευαγγελία Δανιηλίδη
Advertisment
