Ο αγνός μας εαυτός, ο αληθινός συνομιλητής, σκοπός και στόχος του είναι η ένωση με το θείο που ενυπάρχει μέσα μας, προσπαθώντας να συντρίψει την όποια αναστολή υπάρχει που μας κρατά αλυσοδεμένους στον αέναο κύκλο της τρομερής ρουτίνας.
Στην κατανόηση των συναισθημάτων μας ανά πάσα στιγμή, χωρίς τον φόβο να παραμονεύει στην γωνιά γελώντας γιατί σε ξεγέλασε για ακόμη μία φορά.
Advertisment
Ο φόβος ο καλύτερος φίλος του θανάτου, ο παρατηρητής, ο δράστης, ο γητευτής των επιθυμιών μας, ο λάτρης της αμφιβολίας, ένας μικρός θεός που ζει και αναπνέει κάτω από την σάρκα μας.
Κολυμπώντας επιδέξια και με περίσσεια χάρη, στο πηγάδι της αυτογνωσίας, θυμίζοντας μας με δόλιο τρόπο τα θλιβερά γεγονότα της ζωής μας, σε μια προσπάθεια εκφοβισμού, όταν ο φόβος αναλαμβάνει τα ηνία και μας κατευθύνει.
Όταν όμως ο αληθινός εαυτός σου βγαίνει στην επιφάνεια, λάμπεις, είσαι εσύ, είσαι ελεύθερος από τα δεσμά της ντροπής, πράττεις, μιλάς, ακούς, νιώθεις αυτό που λαχταρούσες τόσα χρόνια, όταν ήσουν αυτό που οι άλλοι νόμιζαν ότι είσαι και εσύ δεν ήθελες να τους χαλάσεις χατίρι, παρόλο που ήσουν δυστυχισμένος συντροφιά με το φόβο.
Advertisment
Νόμιζες ότι ήταν άπιαστο, μα όταν τελικά το ανακαλύπτεις, απορείς και αναρωτιέσαι ποιος ήσουν όλα αυτά τα χρόνια, έπαιζες στην παράσταση που ο ίδιος είχες σκηνοθετήσει για να ευχαριστήσεις αυτούς που δεν ενδιαφέρονταν ούτε εισιτήριο να κόψουν, τώρα όμως το αισθάνεσαι, το κατανοείς, το ακούς, μέσα στο κεφάλι σου.
Την φωνή σου να απαντάει σε αυτό το όμορφο κάλεσμα, σε έναν από τους πιο αποκαλυπτικούς διαλόγους που έχεις κάνει ποτέ στην ζωή σου, η ευσυνειδησία είναι μια μαγική στιγμή, επιτέλους ακούς μέσα από μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σου, τον αγκαλιάζεις, πλέον δεν τυφλώνεσαι από το φως που συναντάς στην ζωή σου.
Η αλήθεια φανερώνεται μπροστά σου με τους χτύπους της καρδιάς, όχι με το συναίσθημα, ο αληθινός εαυτός σου είναι απογυμνωμένος από τα πρέπει και τα μη, είναι η δική σου αλήθεια. Η απάντηση στις ερωτήσεις σου αργά το βράδυ με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι και χαμηλό φωτισμό, ώστε να μην μπορείς να δεις τίποτα παρά μόνο το χέρι σου να κατεβαίνει και να ανεβαίνει.
Βρέχοντας το στόμα σου σε μια προσπάθεια να πιεις το μαγικό φίλτρο, για να σε βοηθήσει να αντεπεξέλθεις, όμως την επόμενη μέρα είσαι ακόμα εξουθενωμένος, ζαλισμένος και αποπροσανατολισμένος.
Όλα αυτά που αρνήθηκες, να πεις, να νιώσεις, να μισήσεις, να αγαπήσεις, να απολαύσεις, είναι εκεί μπροστά σου και το ξέρεις σταμάτα να φοβάσαι λοιπόν και αποκάλυψε το μεγαλείο σου στους άλλους, ίσως το έχουν ανάγκη και αυτοί από κάποιον, ώστε να μπορέσουν να ξεκλειδώσουν και αυτοί το δικό τους μεγαλείο. Έτσι θα έχουμε κάνει τον κόσμο λιγάκι καλύτερο, γιατί όλα είναι αλυσίδα καλέ μου φίλε.
Σταμάτα να αρνείσαι τον πραγματικό σου εαυτό, άφησε τον να φυσήξει αέρα στα πανιά της ψυχής σου, άφησε το πλοίο να ταξιδέψει στο βαθύ ωκεάνιο πνεύμα σου, άφησε το να σε περιβάλλει, να σε ενδυναμώσει.
Τότε θα δεις, θα χαμογελάς, δεν θα είσαι πια κατσούφης, δεν θα σου φταίνε τα πάντα, να θυμάσαι όταν νιώθεις άσχημα και ότι όλα σου φταίνε, κοίτα πρώτα μέσα σου για την απάντηση και μην την ψάχνεις σε άλλους. Α, και μην ξεχνάς να χαμογελάς, γιατί σου πάει.
Χρήστος Κύρκος, Απόφοιτος Ψηφιακών Μέσων & Επικοινωνίας
- Ο «παγωμένος» άνθρωπος - 29 Ιανουαρίου 2018
- Ο φόβος είναι απλά μια λέξη - 15 Ιανουαρίου 2018
- Γιατί αυτός και όχι εγώ - 4 Ιανουαρίου 2018
