Τι κάνεις εδώ πάνω σε αυτή τη σκηνή μπροστά σε τόσους ανθρώπους;
00:20
(Γέλια)
Advertisment
00:21
Τρέχα!
00:22
(Γέλια)
00:23
Φύγε τώρα.
Advertisment
00:26
Αυτό μου λέει το άγχος μου. Ακόμα και όταν τίποτα δεν πάει στραβά, μερικές φορές έχω μια περίεργη ανησυχία, σαν κάποιος κίνδυνος να παραμονεύει στη γωνία.
00:40
Για να καταλάβετε, ένα χρόνο πριν διαγνώστηκα με γενικευμένο άγχος και κατάθλιψη, δυο παράγοντες που συχνά συμβαδίζουν. Κάποτε δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω γι’ αυτό σε κανέναν, και ειδικά όχι μπροστά σε τόσο κοινό. Ως μαύρη γυναίκα, έπρεπε να αναπτύξω εξαιρετική ανθεκτικότητα για να πετύχω. Όπως οι περισσότεροι στην κοινότητά μου, είχα την παρανόηση ότι η κατάθλιψη είναι σημάδι αδυναμίας, ένας ελαττωματικός χαρακτήρας. Αλλά δεν ήμουν αδύναμη, είχα υψηλά επίπεδα επίτευξης. Είχα κάνει μεταπτυχιακό στα ΜΜΕ και είχα εργαστεί σε αρκετά υψηλά πόστα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Είχα κερδίσει δυο βραβεία ΕΜΜΥ για τη σκληρή δουλειά μου. Σίγουρα, ήμουν εξουθενωμένη, δεν είχα ενδιαφέρον για όσα συνήθιζα να απολαμβάνω, σπάνια έτρωγα, πάλευα με τις αϋπνίες, και ένιωθα απομονωμένη και εξαντλημένη. Αλλά καταθλιπτική; Όχι, όχι εγώ.
01:39
Μου πήρε βδομάδες για να το αποδεχτώ, αλλά οι γιατροί είχαν δίκιο: ήμουν καταθλιπτική. Και πάλι όμως, δεν μίλησα σε κανέναν για τη διάγνωσή μου. Ντρεπόμουν πολύ. Δεν πίστευα ότι είχα το δικαίωμα να έχω κατάθλιψη. Είχα μια προνομιούχα ζωή, με μια αγαπημένη οικογένεια και μια επιτυχημένη καριέρα. Κι όταν σκεφτόμουν όλα τα τρομερά μαρτύρια που υπέφεραν οι πρόγονοί μου σε αυτή τη χώρα έτσι ώστε να τα βρω εγώ εύκολα, η ντροπή μου μεγάλωνε περισσότερο. Στηριζόμουν στις πλάτες τους. Πώς θα τους απογοήτευα; Έπρεπε να σηκώσω ψηλά το κεφάλι μου, να χαμογελάσω, και να μην το πω σε κανέναν.
02:22
Στις 4 Ιουλίου του 2013 ο κόσμος μου κατέρρευσε. Ήταν η μέρα που μου τηλεφώνησε η μαμά να μου πει ότι ο 22χρονος ανιψιός μου, ο Πολ, έδωσε τέλος στη ζωή του μετά από χρόνια πάλη με την κατάθλιψη και το άγχος. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη συντριβή που ένιωσα. Ο Πολ και εγώ ήμασταν πολύ κοντά, αλλά δεν είχα ιδέα πόσο υπέφερε. Κανείς μας δεν μίλησε ποτέ στον άλλον για πράγματα που μας βασάνιζαν. Η ντροπή και ο στιγματισμός μας κρατούσαν και τους δύο σιωπηλούς.
02:55
Συνήθως αντιμετωπίζω κατά πρόσωπο τις δυσκολίες της ζωής, έτσι δυο χρόνια ερευνούσα για την κατάθλιψη και το άγχος, και αυτό που βρήκα ήταν ανατριχιαστικό. Οι αναφορές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έδειχναν ότι η κατάθλιψη είναι κύρια αιτία για αρρώστια και αναπηρία στον κόσμο. Αν και τα ακριβή αίτια της κατάθλιψης δεν είναι σαφή, έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότερες πνευματικές διαταραχές δημιουργούνται -τουλάχιστον κατά ένα μέρος- εξαιτίας χημικών ανισορροπιών στον εγκέφαλο, και/ή από υποβόσκουσες γενετικές προδιαθέσεις. Έτσι, δεν μπορείς απλώς να το αγνοήσεις.
03:34
Για τους μαύρους Αμερικάνους, παράγοντες άγχους όπως ο ρατσισμός, οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, προκαλούν 20% μεγαλύτερο ρίσκο να αναπτύξουν πνευματικές διαταραχές, παρόλα αυτά αναζητούν υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε περίπου το μισό ποσοστό από αυτό των λευκών Αμερικανών. Ένας λόγος είναι ο στιγματισμός, με 63% των μαύρων Αμερικανών να εκλαμβάνουν την κατάθλιψη ως αδυναμία. Δυστυχώς, οι αυτοκτονίες μαύρων παιδιών έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια.
04:09
Και τώρα, τα καλά νέα: Το 70% των ανθρώπων που παλεύουν με την κατάθλιψη θα βελτιωθούν με θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Έχοντας αυτές τις πληροφορίες, αποφάσισα: ότι δεν θα παρέμενα σιωπηλή πια. Με τη βοήθεια της οικογένειάς μου, θα μοιραζόμουν στην ιστορία μου ελπίζοντας να ξεκινήσει μια παγκόσμια συζήτηση.
04:35
Μια φίλη μου, η Κέλι Πιέρ-Λούις, μου είπε, «Το να είμαστε δυνατοί μας σκοτώνει». Και είχε δίκιο. Πρέπει να ξεχάσουμε αυτές τις κουραστικές και παλιές αφηγήσεις για τις δυνατές μαύρες γυναίκες
04:49
και τους σούπερ-αρσενικούς μαύρους άντρες, που όσες φορές κι αν βρέθηκαν στο έδαφος απλώς σηκώνονταν και συνέχιζαν. Το να έχεις συναισθήματα δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Τα συναισθήματα δείχνουν ότι είσαι άνθρωπος. Κι όταν αρνιόμαστε την ανθρώπινη φύση μας, μας αφήνει και νιώθουμε κενοί εσωτερικά, και ψάχνουμε δικούς μας τρόπους για να καλύψουμε το κενό. Εγώ προσπάθησα να το καλύψω επιδιώκοντας μεγάλους στόχους.
05:16
Αυτές τις μέρες μοιράζομαι την ιστορία μου ανοικτά, και ζητώ και από άλλους να τις μοιραστούν. Πιστεύω ότι για να βοηθηθούν οι άνθρωποι που μπορεί να υποφέρουν χωρίς να το λένε σε κανέναν, είναι να μάθουν ότι δεν είναι μόνοι και να ξέρουν ότι με βοήθεια μπορούν να θεραπευτούν. Τώρα, ακόμα αγωνίζομαι, συγκεκριμένα με το άγχος, αλλά μπορώ να το διαχειριστώ με καθημερινό διαλογισμό, γιόγκα και με σχετικά υγιεινή διατροφή.
05:42
(Γέλια)
05:43
Εάν νιώσω ότι κάτι δεν πάει καλά, κλείνω ραντεβού με τον θεραπευτή μου, μια δυναμική μαύρη γυναίκα που λέγεται Ντον Άρμστρονγκ, που έχει πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και μια οικειότητα που με ανακουφίζει. Πάντα θα μετανιώνω που δεν ήμουν δίπλα στον ανιψιό μου. Αλλά η ειλικρινής μου ελπίδα είναι να εμπνεύσω άλλους με το μάθημα που πήρα.
06:11
Η ζωή είναι ωραία. Μερικές φορές μας ταλαιπωρεί, και πάντα θα είναι απρόβλεπτη. Αλλά όλα θα πάνε καλά όταν έχεις υποστηρικτικό σύστημα να σε βοηθά στην πορεία. Ελπίζω ότι αν νιώσετε το φορτίο βαραίνει, να ζητήσετε βοήθεια και εσείς.
06:27
Σας ευχαριστώ.
