Είναι μια θεωρία που ακούμε συχνά και πάντα συμφωνούμε: πως το μυαλό μας είναι ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μας όπλο και η μεγαλύτερη φυλακή μας. Εμείς αφήνουμε τις (αρνητικές κυρίως) σκέψεις να εισέλθουν και να μας κατατρώει ο φόβος του τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Μόνοι μας αποφασίζουμε αν θα βασανιζόμαστε ή αν θα είμαστε ευτυχισμένοι. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει για εμάς.
Ο Άγγλος φιλόσοφος Σερ Φράνσις Μπέικον (Sir Francis Bacon) είχε δηλώσει πως «υπάρχει μόνο μια επιτυχία: να ζεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις εσύ». Για να γίνει αυτό, πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό – και το μυαλό – μας ελεύθερο.
Το μυαλό είναι πολύ ισχυρό αν το αφήσουμε να λειτουργήσει σωστά. Μα για να ανοίξει το μυαλό πρέπει να ανοίγουν οι ορίζοντες. Να μπορούμε να ανακαλύπτουμε συνεχώς νέα πράγματα που μας προκαλούν να ενισχύσουμε όσα ξέρουμε, να ανεβάσουμε τον πήχη, να εξελισσόμαστε.
Πολλές φορές φοβόμαστε να βγούμε από τη «ζώνη ασφάλειας» μας. Μα, όπως λέει ο Ινδός φιλόσοφος Κρισναμούρτι, ο άνθρωπος δεν φοβάται το άγνωστο, κάτι που δεν γνωρίζει. Φοβάται όμως την αποκόλληση του από το γνωστό, από αυτό που του είναι/ήταν οικείο. Αν δεν ξεπεράσουμε όμως αυτούς τους φόβους, δε θα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις άπειρες ευκαιρίες που μας περιμένουν εκεί έξω.
Σε αυτό βοηθάει το να ταξιδεύεις. Να βλέπεις άλλους ανθρώπους, διαφορετικές συνήθειες, κουλτούρες, νοοτροπίες. Να αναγνωρίζεις πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο, και να αναθεωρείς όσα ξέρεις όταν βιώνεις πώς ζουν άλλοι στην ίδια γη. Να μην υποτιμάς την ικανότητα ενός ξένου να σου μάθει κάτι καινούργιο.
Να μπορείς να βγαίνεις αραιά και που από το κέλυφος του μικρόκοσμου στον οποίο ζούμε. Να συνειδητοποιείς πως ούτε είμαστε ούτε ζούμε στο κέντρο του κόσμου – πολλοί μάλιστα δεν ασχολούνται ούτε γνωρίζουν καν για εμάς – και σίγουρα δεν είναι «κανονικά» όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα.
Για να αφυπνίσουμε το μυαλό, πρέπει να μπορείς να μαθαίνεις από βιώματα. Για να μπορούν να συνάδουν τα λόγια με τις πράξεις σου. Να μπορείς να μάθεις να διαβάζεις τους ανθρώπους, να μην αναλώνεσαι εκεί όπου δεν αξίζει και δε σε εκτιμούν. Να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Να διεκδικείς αυτά που σου ανήκουν και δικαιούσαι. Να προσπαθείς να πληγώνεις τους άλλους λιγότερο και να αναγνωρίζεις πως η ζωή επιστρέφει ό,τι της δίνεις.
