Να είστε δημιουργικοί
Μόνο ένα δημιουργικό άτομο μπορεί να ξέρει τι σημαίνει ευδαιμονία. Ζωγραφίστε, παίξτε μουσική, γράψτε ποίηση, κάντε οτιδήποτε, όχι με κάποιο σκοπό, αλλά απλώς για τη χαρά που σας δίνει, για κανέναν άλλο λόγο. Αν μπορείτε, γράψτε ποίηση απλώς και μόνο για δική σας απόλαυση, ή για να τη μοιραστείτε με μερικούς φίλους· αν μπορείτε, φτιάξτε έναν όμορφο κήπο, απλώς και μόνο για τη χαρά της δημιουργίας, κι όποιος περνάει από μπροστά ίσως σταθεί για λίγο να ρίξει μια ματιά – αυτό είναι αρκετή ανταμοιβή.
Αυτό όμως λέει η πείρα μου, ότι μόνο οι δημιουργικοί άνθρωποι ξέρουν τι σημαίνει ευδαιμονία. Όσοι δεν είναι δημιουργικοί, δεν μπορούν να γνωρίσουν την ευδαιμονία.
Advertisment
Μπορούν να γνωρίσουν τη χαρά, και θα χρειαστεί να κάνω σαφή για εσάς τη διαφορά. Η χαρά πάντοτε προκαλείται από κάτι: πήρατε το βραβείο Νόμπελ, είστε χαρούμενοι· βραβευτήκατε, είστε χαρούμενοι· γίνατε πρωταθλητές σε κάτι και είστε χαρούμενοι. Κάτι προκαλεί τη χαρά, αλλά εξαρτάται από άλλους.
Η απόφαση για το βραβείο Νόμπελ θα παρθεί από την επιτροπή Νόμπελ. Το χρυσό μετάλλιο θα αποφασιστεί από την αρμόδια επιτροπή, από το πανεπιστήμιο. Εξαρτάται από άλλους. Και αν μοχθείτε μ’ αυτό το κίνητρο –ότι θέλετε να κατακτήσετε το βραβείο Νόμπελ και γράφετε ποίηση, μυθιστορήματα, απλώς και μόνο για να κερδίσετε το Νόμπελ–, η δουλειά σας θα είναι σκέτη αγγαρεία.
Δεν θα υπάρξει ευδαιμονία, διότι η χαρά σας βρίσκεται μακριά σας, εκεί, στα χέρια της επιτροπής Νόμπελ. Ακόμα κι αν κερδίσετε το βραβείο Νόμπελ, θα πρόκειται απλώς για κάτι που διαρκεί μια στιγμή. Πόσο καιρό μπορείτε να συνεχίσετε να καυχιέστε γι’ αυτό;
Advertisment
Η ευδαιμονία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν εξαρτάται από κανέναν. Είναι η χαρά όταν δημιουργείς κάτι· αν θα το εκτιμήσει κάποιος ή όχι είναι άσχετο. Νιώθατε απόλαυση όσο δημιουργούσατε – αυτό είναι αρκετό, παραπάνω από αρκετό.
Ναι, είστε συνηθισμένοι
Όλοι θέλουν να είναι ξεχωριστοί, ιδιαίτεροι, αυτό είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Όμως, το να είστε συνηθισμένοι και ήρεμοι με τη γνώση αυτή είναι εξαιρετικά ιδιαίτερο. Όταν αποδέχεστε το γεγονός ότι είστε συνηθισμένοι χωρίς πικρία, χωρίς γκρίνια –με χαρά, διότι έτσι είναι ολόκληρη η ύπαρξη–, τότε κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει την ευδαιμονία σας. Κανείς δεν μπορεί να σας την κλέψει, κανείς δεν μπορεί να σας την αφαιρέσει. Και τότε, όπου κι αν είστε, θα ζείτε με ευδαιμονία.
Βρισκόμουν στο Νέο Δελχί, και όταν ολοκλήρωσα την ομιλία μου, ένας άντρας σηκώθηκε και με ρώτησε: «Τι πιστεύεις για τον εαυτό σου; Θα πας στην κόλαση ή στον παράδεισο;»
«Απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα», είπα.
«Αν τυχόν υπάρχουν όμως, μπορώ μόνο να ελπίζω στην κόλαση».
«Τι;!» αναφώνησε εκείνος.
«Στην κόλαση θα βρεις όλους τους ενδιαφέροντες ανθρώπους – ανθρώπους συνηθισμένους, αλλά απόλυτα ενδιαφέροντες. Στον παράδεισο θα βρεις σπουδαίους μελετητές, θεολόγους, αγίους, φιλοσόφους – αλλά θα είναι όλοι τους πολύ σοβαροί, εριστικοί, διαρκώς θα διαπληκτίζονται και θα διαφωνούν μεταξύ τους. Ο παράδεισος πρέπει να είναι ένα θορυβώδες μέρος, να μην μπορείς να βρεις ησυχία ούτε στιγμή. Απ’ όσο καταλαβαίνω, αν ο Θεός διαθέτει στοιχειώδη ευφυΐα, πρέπει να το έχει σκάσει στην κόλαση, διότι αυτό είναι το μόνο μέρος όπου κανείς δεν θα λογομαχεί για ανόητα, σαχλά πράγματα, όπου οι άνθρωποι απλώς θα απολαμβάνουν, θα χορεύουν, θα τραγουδούν, θα τρώνε, θα κοιμούνται και θα δουλεύουν».
«Για μένα, το συνηθισμένο είναι το πιο ασυνήθιστο φαινόμενο που υπάρχει», του είπα.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο “Ζήσε χωρίς φόβο” του Osho που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
