Για χρόνια, δεν έλεγα ποτέ σε κανέναν ότι η αποξένωσή μου από τον μοναδικό μου αδελφό είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό στη ζωή μου. Η μυστικότητά μου προέκυψε από έναν απλό αλλά ισχυρό λόγο: φοβόμουν ότι θα με έκριναν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι προβάλλουν στους άλλους τις αντιλήψεις τους για το πώς πρέπει να είναι μια οικογένεια – μια όμορφη εικόνα που αντηχεί σε όλη την κουλτούρα μας. Από τον Σαίξπηρ μέχρι τις κωμωδίες, οι οικογενειακοί δεσμοί εξιδανικεύονται. Θεωρούσα ταπεινωτικό το γεγονός ότι δεν μπορούσα να διαπραγματευτώ κάποιου είδους σχέση με τον ίδιο μου τον αδελφό. Πώς θα μπορούσα να εξηγήσω την εμπειρία σε κάποιον άλλον όταν δεν την καταλάβαινα εγώ ο ίδια;
Advertisment
Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι η οικογένειά μου βίωνε αυτό το επίπεδο δυσλειτουργίας. Άλλοι αποξενωμένοι συχνά αισθάνονται το ίδιο – υποφέρουν σιωπηλά, σπάνια συζητούν το θέμα, δεν αναζητούν ομάδες στήριξης ή θεραπεία που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να αισθανθούν λιγότερο μόνοι.
Το στίγμα, η αποξένωση και η σιωπή γύρω από αυτό το επώδυνο θέμα δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με την αποξένωση των αδελφών. Ακολουθούν οκτώ:
1. Είμαι ο μόνος που έχει αποξενωθεί από τον αδελφό μου. Εκείνοι που είναι αποξενωμένοι συχνά πιστεύουν ότι κανείς άλλος δεν έχει μια σκληρή ή χαοτική σχέση με ένα αδελφό. Ο ψυχοθεραπευτής Ali John Chaudhary, ο οποίος ειδικεύεται σε αυτό το θέμα και έχει γράψει αρκετά για τα αποξενωμένα αδέλφια, λέει ότι πολλοί που αποκόπτονται από τους συγγενείς είναι μαύρα πρόβατα – μέλη της οικογένειας που αντιμετωπίζονται διαφορετικά, περιθωριοποιούνται ή αποκλείονται και συνήθως κατηγορούνται για ό,τι πάει στραβά στην οικογένεια. «Βοηθά να αναγνωρίσουμε ότι και οι άλλοι αγωνίζονται», λέει ο Chaudhary. «Στην πραγματικότητα, μελέτες δείχνουν ότι ο αριθμός φτάνει το ένα στα τρία αδέρφια που έχουν τεταμένες ή αποξενωμένες σχέσεις».
Advertisment
2. Κάτι δεν πάει καλά με μένα, αν δεν μπορώ να τα πάω καλά με τον αδελφό/ή μου. Πολλοί παράγοντες μπορούν να φθείρουν μια αδελφική σχέση: έλλειψη κοινών ενδιαφερόντων, διαμάχες εξουσίας, διαταραχές προσωπικότητας, απλά κακή χημεία. Ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρές ή ασήμαντες είναι οι ρίζες, η απόρριψη των αδελφών επηρεάζει πολλούς τομείς της ζωής και της ταυτότητας. Μπορεί να βλάψει την αίσθηση του ποιοι είστε, πώς βλέπετε τις φιλίες και τις άλλες κοινωνικές σχέσεις σας, την αυτοεκτίμησή σας, την ικανότητά σας να εμπιστεύεστε, ακόμη και τη σωματική σας ευεξία. Ένα από τα μάντρα του Chaudhary είναι: «Είμαι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που σκέφτεται ο αδερφός/ η αδερφή μου για μένα».
3. Η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη. Η οικογένεια δεν έρχεται πρώτη όταν είναι τοξική. Αντίθετα, η προτεραιότητα στα όρια και στην αίσθηση ασφάλειας είναι ζωτικής σημασίας. Δεν είστε υποχρεωμένοι να κάνετε τα πάντα για χάρη της οικογένειας, αν κινδυνεύετε να διαβρώσετε τον εαυτό σας. Ο Chaudhary τονίζει ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας πάρει μακριά από εσάς.
4. Είμαι απόλυτα υπεύθυνος για τη σχέση των αδελφών μου. Όσοι έχουν βαθιά ενσυναίσθηση συχνά έχουν αυτή την πεποίθηση. Ωστόσο, ένας αδελφός μπορεί να ασχολείται μόνο με τα δικά του θέματα, τις ανασφάλειές του και τις προσπάθειές του να κυριαρχήσει και να αποκτήσει δύναμη, ειδικά αν είναι ναρκισσιστής. Η ανάληψη της πλήρους ευθύνης συχνά οδηγεί σε μεγαλύτερη δυσαρέσκεια.
5. Τα πράγματα θα είναι διαφορετικά την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μαζί. Υπάρχει μια ετικέτα για αυτή την εσφαλμένη αντίληψη: Η «ευφορική ανάκληση» είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι θυμούνται το παρελθόν μέσα από «ροζ γυαλιά», υπερτονίζοντας τις θετικές εμπειρίες, ενώ καταπιέζουν την αρνητική πλευρά. Αυτό τροφοδοτεί την αντίληψη ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν με κάποιο τρόπο, παρόλο που αυτό είναι απίθανο. Ο Chaudhary λέει ότι είναι σημαντικό να δημιουργήσετε ένα σχέδιο όταν περιμένετε να δείτε έναν αποξενωμένο αδελφό. Το να κάνετε κάτι διαφορετικό θα μπορούσε να βελτιώσει τη συνάντηση- η αισιοδοξία από μόνη της δεν αρκεί.
6. Πρέπει να τα πάω καλά με τον αδελφό μου για χάρη των γονιών μου. Ακόμη και αν πρέπει να περάσετε χρόνο με το αδελφάκι σας, προσέξτε να μην παραμελήσετε τις δικές σας ανάγκες. Αν το κάνετε, κινδυνεύετε να γίνετε ένας άνθρωπος που ικανοποιεί τους άλλους. Μπορεί να υπάρξουν στιγμές που θα επιλέξετε να εξαγοράσετε την ειρήνη με το να προσαρμοστείτε. Ωστόσο, το να το κάνετε επανειλημμένα μπορεί να σας καταστήσει υποχωρητικό. Το να μην θέτετε όρια -για χάρη των γονιών σας ή οποιουδήποτε άλλου- δίνει στον αδελφό ή την αδελφή σας εξουσία πάνω σας.
7. Δεν μπορώ να θρηνώ ένα ζωντανό άτομο. Όσο κι αν φαίνεται αδύνατο, συχνά θρηνούμε για τους ζωντανούς. Η συνειδητή επιλογή ενός αδελφού να σας αποβάλει από τη ζωή του μπορεί να είναι πιο καταστροφική από το πένθος για τους νεκρούς. Ο θάνατος είναι οριστικός- η πόρτα έχει κλείσει για εκείνη τη σχέση. Με την αποξένωση, υπάρχει συχνά μια διαρκής ελπίδα ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Το «περίπλοκο πένθος» χαρακτηρίζεται από έντονη λαχτάρα, νοσταλγία ή συναισθηματικό πόνο- συχνές, ενοχλητικές σκέψεις και αναμνήσεις του απόντος προσώπου και αδυναμία αποδοχής της απώλειας. Εγώ το ονομάζω «πένθος για τους ζωντανούς».
8. Μόνο η οικογένεια μπορεί να μου δώσει μια αληθινή αίσθηση του ανήκειν. Η δημιουργία στενών, υγιών σχέσεων με άλλους εκτός της οικογένειας καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχωρίσουν την ιδέα της οικογένειας από τη βιολογία και το δίκαιο. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα εγγενές στη βιολογία ή στο νόμο που να εγγυάται μια ευτυχισμένη ή ικανοποιητική αδελφική σχέση.
Πηγή:
psychologytoday.com/us/blog/brothers-sisters-strangers/202202/8-things-people-dont-understand-about-sibling-estrangement
