Έρωτας είναι, θα περάσει. Κι αν δεν περάσει, δεν ήταν έρωτας
Τόσες φορές έχουμε ακούσει ότι ο έρωτας περνάει. Και περνάει. Υπάρχει τρόπος. Όμως καταρχάς, τι είναι έρωτας; Ανεξαρτήτως ηλικίας, καταστάσεων, διάθεσης, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι των οποίων οι χημείες ταιριάζουν. Αυτό γίνεται κατευθείαν αντιληπτό, παρόλα αυτά δεν είναι συνειδητό, απλά συμβαίνει. Και για να συμβεί, χρειάζεται να υπάρχουν δύο σε αυτό.
Advertisment
Όταν συναντάς αυτούς τους ανθρώπους, στην αρχή, τα λόγια δεν έχουν τόσο νόημα, όσο τα βλέμματα, η έλξη που σε σπρώχνει όλο και πιο κοντά τους, οι δυνατοί χτύποι της καρδιάς, ο ηλεκτρισμός στο άγγιγμα, η ανάγκη για οπτική επαφή, η ευχάριστη διάθεση που δημιουργείται, τα αισθήματα ζήλιας αν νιώσεις απειλή, οι αδέξιες κινήσεις, οι αμήχανες φράσεις που προσπαθείς να συντάξεις, οι εκφράσεις του προσώπου σου που σίγουρα είναι αστείες, η αίσθηση ότι όλα γύρω σου είναι όμορφα, τα χρώματα, οι μυρωδιές, η μουσική, και τόσα ακόμα πράγματα. Μπορεί στην αρχή να τρομάξεις με αυτό που σου συμβαίνει, να φοβηθείς μην τυχόν και την «ξαναπατήσεις» όμως παρόλα αυτά, συνεχίζεις.
Δε νομίζω πως υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από αυτό που νιώθουν δύο ερωτευμένοι. Μπορούν, μέσω του έρωτά τους, ο καθένας μόνος του, να κυριαρχήσουν το σύμπαν. Νιώθουν τόσο ζωντανοί, που είναι σίγουροι, ο καθένας μόνος του, πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Μπορούν να ασχολούνται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, να κάνουν καινούρια σχέδια, να ονειρεύονται, να νιώθουν τρομερή αυτοπεποίθηση, να επαναπροσδιορίζουν τα πιστεύω τους, να κάνουν βήματα που φοβόντουσαν να κάνουν πριν, να σκέφτονται όλη μέρα, και αν χρειαστεί, να μην κοιμούνται το βράδυ. Δεν τους πειράζει.
Advertisment
Νιώθουν σα να ξαναγεννιούνται, γίνονται παιδιά, τους κυριεύει η θετική ενέργεια. Είναι αχόρταγοι, ανυπόμονοι, ζητάνε, διεκδικούν μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν. Φέρονται σαν κακομαθημένα, κακομαθαίνοντας παράλληλα αυτόν που έχουν ερωτευτεί. Ακούγονται «συγγνώμη» από ανθρώπους που την έχουν ζητήσει ελάχιστες φορές στη ζωή τους. Ξεπερνιούνται εμπόδια τα οποία κάποτε φαίνονταν πρακτικά πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν. Οι ερωτευμένοι κάνουν πράγματα τα οποία μέχρι χτες ορκίζονταν ότι δε θα έκαναν ποτέ. Έχουν ήδη αλλάξει, όμως δεν ξέρουν το πώς και το γιατί. Για την ακρίβεια, δεν τους ενδιαφέρει ούτε το πώς, ούτε το γιατί. Κι όσο αυτό συνεχίζεται, τόσο περισσότερο τους αρέσει και θέλουν κι άλλο.
Ο έρωτας θέλει δύο. Απαιτεί διαδραστικότητα, και αν αυτή δεν υπάρχει, δεν μπορείς να έχεις αυτά τα συναισθήματα. Αν λοιπόν τα έχεις νιώσει, να είσαι σίγουρος πως τα έχει νιώσει και ο άλλος, πως αυτός που ερωτεύτηκες, σε ερωτεύτηκε επίσης. Δε χρειάζεται να το έχετε πει, εξάλλου τα λόγια, όπως ακριβώς και η λογική, δεν έχουν κανένα νόημα στον έρωτα.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι ερωτευμένοι είναι τελικά μαζί. Συνεχίζουν τον έρωτά τους μέσα σε κάτι που το ονομάζουν «σχέση». Όλα αυτά τα περίεργα συναισθήματα της εξερεύνησης του αγνώστου ξεθυμαίνουν με τον καιρό, και τη θέση τους παίρνουν άλλα συναισθήματα, όπως αμοιβαιότητα, ασφάλεια, κάλυψη κενού, αγάπη. Λαμβάνονται αποφάσεις για συμπόρευση στην καθημερινότητα που ονομάζουμε ζωή. Ο έρωτας περνάει, αφήνει το στίγμα του και με τον καιρό οι ερωτευμένοι ενηλικιώνονται συναισθηματικά και εξελίσσουν αυτό που ένιωθαν σε κάτι καινούριο. Συμβαίνει αρκετά συχνά, όμως ο έρωτας περνάει.
Κάποιες άλλες φορές, οι ερωτευμένοι τελικά δεν ακολουθούν κοινή πορεία. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και πολύ διαφορετικοί σε κάθε περίπτωση (καταστάσεις, ψυχολογία, βιώματα, προτεραιότητες, διαθεσιμότητα κλπ) όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει σημασία, το ότι δηλαδή δε θα υπάρχει κοινή πορεία μεταξύ των ερωτευμένων.
Αν λοιπόν εκφράστηκες αλλά δυστυχώς το άτομο που ερωτεύτηκες δε θέλει τα ίδια πράγματα με σένα, ή δεν ξέρει, ή δεν μπορεί, ή δεν πρέπει, ή όχι τώρα, ή ίσως στο μέλλον, ή οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό που εσύ φαντάζεσαι ότι εξελίσσει αυτό το μαγικό συναίσθημα που νιώθεις, ήρθε η ώρα να σταματήσεις να είσαι ερωτευμένος. Ο έρωτας όπως τον βλέπεις εσύ, θέλει δύο μαζί, δεν μπορείς να τον ζήσεις μόνος σου. Και αφού είσαι ερωτευμένος, προφανώς και θέλεις να κάνεις πράγματα με τον άνθρωπο που έχεις ερωτευτεί.
Στη συνέχεια, οφείλεις να ακούσεις τους λόγους για τους οποίους το άτομο που ερωτεύτηκες δεν μπορεί να συνεχίσει με τον τρόπο που θα προτιμούσες, και να τους σεβαστείς. Αν μη τι άλλο, τον ερωτεύτηκες. Του αξίζει να τον σεβαστείς και μετά μπορείς να θυμώσεις, να κλάψεις, να κάνεις ό,τι θες. Δεν μπορούν να πάρουν όλοι οι άνθρωποι ωραία πράγματα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο γι αυτό. Φτάνει που προσπάθησες. Εσύ δεν τον φοβάσαι τον έρωτα, ο άλλος τον φοβήθηκε. Συμβαίνει. Σε όλους μας. Τότε ακριβώς, είναι η κατάλληλη στιγμή να αγαπήσεις ξανά τον εαυτό σου. Αυτό εξάλλου δε θέλει δύο, παρά μόνο εσένα. Όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν από μόνα τους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσει. Πάντα έτσι γίνεται στον έρωτα, είτε αυτός εξελίσσεται σε κάτι άλλο, είτε όχι. Σκέψου όλες τις καλές στιγμές που ένιωσες ερωτευμένος, ευχαρίστησε τη ζωή για το γεγονός του ότι ερωτεύτηκες διότι δε συμβαίνει καθόλου συχνά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ερωτεύονται ποτέ, νιώσε ευγνώμων γι’ αυτό, χαμογέλα και φτιάξε καινούριες ιστορίες. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω καλά, όμως δεν του αξίζει του έρωτα να είναι εύκολος.
«Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι είπες και τι έκανες, είναι πολύ δύσκολο όμως να ξεχάσουν πως τους έκανες να νιώσουν»
ΥΓ: Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί για κάποιους ο έρωτας για να θεωρείται «μεγάλος» πρέπει να είναι και ανεκπλήρωτος. Κανένας αληθινά ερωτευμένος δεν μπορεί να θεωρήσει τον άλλο δεδομένο γιατί δεν είναι σίγουρος για τίποτα, ούτε καν γι’ αυτό που νιώθει. Αν μείνει ανεκπλήρωτος, αφήνει περισσότερα απωθημένα, οπότε ίσως και γι αυτό να τον θυμόμαστε περισσότερο, όμως σαν συναίσθημα είναι το ίδιο καταπληκτικό.
Melodia
