Δραματοθεραπεία: Το πάντρεμα της ψυχοθεραπείας με την τέχνη του θεάτρου
Η Δραματοθεραπεία είναι το πάντρεμα της γνώσης και της μεθοδολογίας της ψυχοθεραπείας μ΄αυτήν της τέχνης και του θεάτρου. Πρόκειται για μια νέα σχετικά ψυχοθεραπευτική μέθοδο που αναπτύχθηκε τα τελευταία 40 περίπου χρόνια και η εφαρμογή της φαίνεται να εξαπλώνεται πολύ γρήγορα λόγω της μεγάλης της αποτελεσματικότητας σε διάφορους τομείς της ψυχικής υγείας – αλλά και όχι μόνο.
Δραματοθεραπευτικές ομάδες αυτογνωσίας έχουν γίνει πολύτιμοι βοηθοί στον εσωτερικό δρόμο έρευνας πολλών ανθρώπων κι έχουν κάνει φανερή μια πολύ αρχαία διαπίστωση:
Advertisment
Ότι το δράμα και το θέατρο εμπεριέχουν τόσο θεραπευτικά στοιχεία, όσο και τα δομικά υλικά για τις γέφυρες μεταξύ της καθημερινότητάς μας και των βαθύτατων επιπέδων του ασυνειδήτου μας, καθώς και με το Μυστηριακό Πνευματικό Κόσμο.
Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η Δραματοθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί τα ιαματικά στοιχεία της τέχνης και του θεάτρου. Κάποιοι άλλοι λένε ότι η Δραματοθεραπεία είναι μια μορφή τέχνης που χρησιμοποιεί τις βάσεις, τη γνώση και τη μεθοδολογία της ψυχοθεραπείας για να προσεγγίσει τον άνθρωπο και να τον βοηθήσει να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα και τις συγκρούσεις του.
Εγώ νομίζω ότι καθεμιά από αυτές τις διατυπώσεις εκφράζει ένα μέρος τη αλήθειας, γιατί θεωρώ ότι η Δραματοθεραπεία είναι η ταυτόχρονη συνύπαρξη θεάτρου/δράματος και ψυχοθεραπείας. Δεν είναι η μία μεθοδολογία που χρησιμοποιεί τεχνικές της άλλης, αλλά το οργανικό μίγμα και των δύο έτσι που, στο τέλος, να υπάρχει σαν ένα τρίτο, ξεχωριστό στοιχείο που μπορεί να γίνει αρωγός αλλαγής και αυτογνωσίας.
Advertisment
Ένα λοιπόν, από τα εργαλεία της Δραματοθεραπείας είναι το παίξιμο ρόλων ή η εκδραμάτιση κάποιας σκηνής. Μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύει μ΄αυτόν τον τρόπο, καλείται, σε κάποια φάση, να ενσαρκώσει μια σκηνή – είτε από κάποιο έργο, είτε από κάποιο μύθο ή παραμύθι, είτε από κάποιο όνειρο! Τα άτομα μπαίνουν σε ρόλους και αποπειρώνται να κάνουν πράξη (δρώμενο) ένα όνειρο κάποιου μέλους της ομάδας.
Καταρχάς, το ότι το όνειρο λαμβάνει μια φυσική υπόσταση του δίνει ήδη μιαν άλλη διάσταση. Το άτομο, του οποίου το όνειρο ενσαρκώνεται, έχει την ευκαιρία να παρατηρήσει και να μελετήσει από κοντά όλους τους χαρακτήρες του ονείρου, καθώς και να σταματήσει σε κάποιο σημείο τη διαδικασία για να εστιαστεί σε μια χρονική στιγμή ή σ΄ένα διάλογο ο οποίος ξυπνάει κάτι ιδιαίτερο μέσα του.
Επιπλέον, μπορεί το ίδιο άτομο να πειραματιστεί ενσαρκώνοντας διάφορους ρόλους από τους χαρακτήρες του ονείρου του βλέποντας, έτσι, την εξέλιξη του ονείρου μέσα από άλλο μάτι και βοηθώντας στην πληρέστερη κατανόησή του.
“Ο μαγικός κόσμος των ονείρων” Ντέμης Κυριακού – Eκδόσεις Αρχέτυπο
