Βασιλική Παπαγιαννάκη

Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών, μα απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πάντα ψυχή ερωτευμένη με τον χορό. Πλέον είμαι επαγγελματίας χορεύτρια κα δασκάλα χορού και ζω στην Γαλλία. Η συγγραφή είναι για μένα δημιουργία, εξερεύνηση, και μέσα από τα κείμενά μου επιθυμώ να χτίσω μια γέφυρα επικοινωνίας και μοιράσματος με τον κόσμο. Το 2021 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, ένα αυτογνωσιακό μυθιστόρημα, “Το Μονοπάτι ενός Ταξιδιώτη” από της εκδόσεις Πηγή.

Αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας καθορίζει την ιστορία μας

Συχνά οι άνθρωποι κοιτάμε προς τα έξω προκειμένου να βρούμε και να επιβεβαιώσουμε την αξία μας. Νομίζουμε πως έτσι θα πάρουμε την όποια επιβεβαίωση λαχταρά...

Η ζωή, όπως και τα όνειρα που κάνεις για αυτή, δεν είναι να την ζεις στο κεφάλι σου αλλά στην πράξη!

Τι είναι αυτό που σταματά τον άνθρωπο απ’ το να ονειρεύεται και να υλοποιεί τα όνειρά του; Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό...

«Μπορείς να τρέξεις και να ξεφύγεις απ’ όλους… εκτός από τον εαυτό σου» | S. Zweig

Πρέπει να σε χάσεις για να μπορέσεις να σε βρεις από την αρχή, για να μπορέσεις να επιστρέψεις πίσω σε σένα.

«Οι δύο πιο σημαντικές μέρες της ζωής σου είναι η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που ανακαλύπτεις το γιατί» | Μαρκ Τουέιν

Το μόνο που σου χαρίζεται είναι η ζωή, κι από κει και πέρα είναι στα δικά σου χέρια να την αξιοποιήσεις όπως θέλεις.

Οι μεγαλύτερες νίκες σου είναι εκείνες που δεν θα μάθει ποτέ κανείς

Oι πιο σπουδαίες μάχες που θα δώσεις θα είναι εκείνες που θα γίνονται μέσα στη σιωπή.

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για τη ζωή σου είναι να τη ζήσεις απαλλαγμένος από κάθε προσδοκία

Όσο λιγότερο απαιτούμε από τη ζωή, τόσο περισσότερο θα μπορούμε να γευτούμε αυτό που έχει να μας δώσει.

Οι πιο δύσκολες συναντήσεις είναι εκείνες που δεν μπορείς εύκολα να προσπεράσεις

Οι μοιραίες, οι καρμικές όπως τις λέμε, που σκηνοθετούνται από τα χέρια της μοίρας.

Όταν το πένθος σε μαθαίνει να ζεις

Το πένθος είναι μία από τις περιπτώσεις που ο χρόνος μοιάζει να κυλάει διαφορετικά…

Να υψώνεις τη φωνή σου για εκείνους που δεν μπορούν να μιλήσουν

Αν λύσεις τα δικά σου χέρια σήμερα ίσως βοηθήσεις να λυθούν και τα χέρια κάποιου άλλου αύριο…

Ο έρωτας υπήρχε πάντα για να σε παίρνει μαζί του στο ταξίδι του

Χρειάζεται να έχεις θάρρος για να μπορέσεις να ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου…

Τον έρωτα αξίζει να τον ζεις χωρίς πανοπλίες

Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν…

«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα!» | Ν. Καζαντζάκης

Να μην αφήσεις ποτέ καμία μάχη να πάει χαμένη… χωρίς να παλέψεις με όλη σου τη δύναμη, με όλη σου τη ψυχή.

Η αλήθεια που δεν σου λένε οι λέξεις κρύβεται πάντα στα μάτια

Να θυμάσαι πως.. ό,τι με λόγια δεν λέει το στόμα του ανθρώπου τα μάτια του το φωνάζουν δυνατά!

Όλη η μαγεία του δρόμου μας κρύβεται στον τρόπο που τον περπατάμε…

Να κοιτάς μέσα σου! Να βρίσκεις τη δύναμη να κοιτάς τα συναισθήματά σου, όποια και αν είναι αυτά.

Τίποτα δεν είναι στ’ αλήθεια κεκτημένο μας, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή

«Να εκτιμάς ό,τι έχεις στη ζωή σου, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο» ακόμη μια κλισέ φράση ή μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες;

Η μεγαλύτερη φυλακή είναι να ζεις με το φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι

Να έχουν οι επιλογές σου το δικό σου αποτύπωμα. Να έχει ο δρόμος που περπατάς τα δικά σου βήματα…

Οι μικρές πράξεις είναι πιο σημαντικές από τα μεγάλα λόγια

«Η θεωρία έχει αξία μονάχα ως προετοιμασία· ο αγώνας ο κρίσιμος είναι η πράξη» | Ν. Καζαντζάκης

Να ζεις και να τιμάς την κάθε στιγμή της ζωής σαν δώρο…

Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο διαρκεί μια στιγμή;

«Μπορώ» να λες, και να το λες δυνατά για να το ακούς από τη δική σου φωνή

Οι φωνές των άλλων δεν έχουν σημασία εξάλλου. Τη δική σου εσωτερική φωνή έχει σημασία να αφουγκράζεσαι…

Τ’ ανείπωτα λόγια γίνονται καταπιεσμένα συναισθήματα

Πόσες σιωπές, σε διάφορες περιστάσεις της ζωής, πνίγουν τις λέξεις που στην πραγματικότητα θα θέλαμε να πούμε;

Μια ζωή μέσα στον φόβο στην πραγματικότητα είναι μια ζωή χαμένη…

Μην φοβάσαι να ζήσεις… να πέφτεις μία και να σηκώνεσαι δέκα!