Του Bisba
Δεν ήσουν εδώ… Ήσουν πάλι με τους δράκους σου φίλε!
Κάναμε ποδήλατο μαζί… Αλλά εσύ αλυσσοδεμένος, τους είχες βγάλει
ξανά βόλτα.
Advertisment
Σε άκουσα να λες ότι φοβάσαι το αύριο.
Για το τώρα, αυτή τη στιγμή που ζούμε “μαζί”, ούτε λέξη…
Μου είπες πως έχεις βαρεθεί να περιμένεις.
Αλλά όταν σε ρώτησα να μου περιγράψεις τι; Δεν ήξερες την απάντηση.
Άρχισες πάλι να αοριστολογείς για ιδανικά και χαμένες ευκαιρίες.
Για προσδοκίες και όνειρα που ταΐστηκες απο μικρός.
Για τα παραμύθια που σε γοήτευσαν κι ας είχαν δράκους, γιατί εσύ
εκπαιδεύτηκες πως για να προστατευθείς, αμέσως ΕΠΡΕΠΕ να χτίσεις
το δικό σου φρούριο προστασίας.
Και το δικό σου συγκεκριμένα, ήταν φτιαγμένο απο λεφτά. Πολλά λεφτά!
Κι απο τότε κλεισμένος μέσα στο κάστρο σου περιμένεις να φανούν
οι δράκοι, μάταια αναβάλοντας τη ζωή σου για κάτι απειλητικό
που ΘΑ έρθει.
Advertisment
Και η ζωή σου φεύγει περιμένοντας τους δράκους, με φόβο
μήπως το κάστρο που έφτιαξες για να σε “προστατεύει” αν θα αντέξει
να είναι ασφαλές…
Ώσπου μια θεομηνία, ένας μεγάλος σεισμός, ένας κατακλυσμός σωριάζει μεμιάς το κάστρο σου, και μένεις έρμαιο των δράκων.
Αισθάνεσαι γυμνός. Τρέμεις περιμένοντας απροστάτευτος πια να φανούν
οι δράκοι να σε κατασπαράξουν.
Τι έκπληξη! Απο τότε έχουν περάσει οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες…
Αλλά κανένας δράκος δεν σου έστειλε ούτε SMS!
Και τότε συνειδητοποιείς, ότι δράκοι ΔΕΝ υπάρχουν.
Υπάρχεις μόνο εσύ και οι φόβοι σου, φίλε.
Και η δύναμη που έχεις παραδώσει στο μυαλό σου για να κατασκευάζει
μια ζωή που νοσταλγεί το χθές και τρέμει το αύριο.
Κι έχεις ξεχάσει την πραγματική ζωή που πηγάζει απο την καρδιά σου.
Αυτή που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γιατί ξέρει μόνο να αγαπάει και
να προσφέρει.
Με πολλή συμπόνια,
Ο Δράκος σου
- Το άγχος του κόκορα - 1 Οκτωβρίου 2019
- Τι έχω κάνει; (απολογισμός για τη χρονιά που έφυγε) - 14 Ιανουαρίου 2018
- Από τον Σινάτρα… στον Σιντάρτα - 15 Δεκεμβρίου 2017
