Όχι, εγώ δεν φοβάμαι!
Αν με ρωτήσεις τι είναι το πρώτο πράγμα που μου συμβαίνει σε περίπτωση ανάγκης, θα σου απαντήσω φόβος.
Αν με ρωτήσεις τι νιώθω πρώτα απ’ όλα όταν βιώνω αλλαγές, ευχάριστες ή δυσάρεστες, θα σου πω φόβος.
Αν με ρωτήσεις που σταματούν τα σχέδιά μου και τι τα εμποδίζει, θα σου πω φόβος.
Κι αν με ρωτήσεις τι είναι αυτό που με κυριεύει και νιώθω να σκάω μερικές φορές, αλλά χωρίς να μπορώ να εντοπίσω το γιατί, θα σου πω πάλι φόβος.
Advertisment
Φόβος… Ο πρώτος επισκέπτης, πάντα παρών, έτοιμος να κάνει αντιληπτή την παρουσία του, να σου θυμίσει πως δεν σε άφησε. Πως ακόμα κι αν νομίζεις πως τον έχεις κερδίσει, θα βρει άλλους, νέους τρόπους να εμφανισθεί. Και με κάνει και αναρωτιέμαι… Πόσες διαφορετικές στολές και πόσα προσωπεία μπορεί να αλλάξει;
Διαβάστε επίσης από το Γιώργο Γυφτόπουλο
Advertisment
Προσπαθώ να τον φανταστώ, να τον κάνω ορατό σε μένα, να τον παρομοιάσω με κάτι. Πώς θα ήταν ο φόβος μου αν ήταν πλάσμα; Κλείνω τα μάτια και τον φαντάζομαι… Θα ήταν ένα σύννεφο. Ένα μαύρο σύννεφο, έτοιμο να φέρει καταιγίδα, αλλά όχι πάντα απειλητικό. Είναι αρκετά πυκνό για να σε πνίξει όταν θέλει μα και αρκετά αραιό για να σε πλησιάσει χωρίς να τον αντιληφθείς, όπως ο αέρας.
Είναι ζωντανός. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει κι έχει την δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε αυτό που θα σε τρομάξει, σε αυτό που δεν θα σε αφήσει να κοιμηθείς, σε αυτό που θα σε ιδρώσει και θα κάνει την καρδιά σου να χτυπά δυνατά, γρήγορα. Στον ύπνο μου χρησιμοποιεί την ύλη των ονείρων και εμφανίζεται με διάφορες μορφές. Όταν είμαι ξύπνιος γίνεται κλουβί, καλά κλεισμένο, καταμεσής του σύννεφου, χωρίς να μπορώ να δω προς τα έξω όπως επίσης και χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω τις επιλογές μου.
Ο φόβος μου έχει εξελίξει την ικανότητά του να αλλάζει μορφές. Όταν τον αναγνωρίσω και τον βιώσω, τον αντιμετωπίσω και τον αποβάλλω, μπορεί να χωθεί σε κάτι διαφορετικό. Σε κάτι που δεν θα μου πάει το μυαλό πως εκεί βρίσκεται, μέχρι να του δοθεί η ευκαιρία να βγει ξανά. Κι εγώ τότε πάλι θα πρέπει να τον αναγνωρίσω και να διώξω σιγά-σιγά το σύννεφο που με περιβάλλει.
Ακούς τον κόσμο να φωνάζει «αντιμετώπισε τους φόβους σου!», «ο καλύτερος τρόπος για να τον κερδίσεις, είναι να τον αντιμετωπίσεις». Κι εγώ θα συμφωνήσω, αν και νομίζω πως τέτοιου είδους εκφράσεις είναι ελλιπείς. Ναι, αντιμετώπισε τους φόβους σου, όμως για να γίνει αυτό, χρειάζεται πρώτα να τους εντοπίσεις, να τους ξεμασκαρέψεις, να τους γδύσεις και να δεις την αληθινή μορφή τους. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει. Και πριν από όλα αυτά, χρειάζεται να είσαι σε θέση να αντιληφθείς ότι φοβάσαι! Ναι, φοβάσαι, ναι, φοβάμαι. Δεν είναι κακό.
Ακούω τον κόσμο να λέει επίσης: «Οι άντρες δεν φοβούνται» ή «Καλά, αυτό φοβάσαι;». Άνθρωποι κατακρίνουν τους φόβους σου (ή τους φόβους τους;) κι εσύ αν θες να είσαι αγαπητός και αρεστός και γενναίος και άντρας ή γυναίκα, πρέπει να μάθεις να μη φοβάσαι. Οι άνθρωποι φοβούνται αυτό που δεν καταλαβαίνουν, φοβούνται τον φόβο σου γιατί τους θυμίζει τους δικούς τους φόβους, και σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι εσύ υπεύθυνος για αυτά τους τα αισθήματα… Και κάπως έτσι ξεκινάει κανείς και τους κρύβει. Βαθιά. Όσο πιο βαθιά, τόσο το καλύτερο.
Κι έτσι φτάνεις στο σημείο κάποια στιγμή να μην μπορείς να τον αναγνωρίσεις. Να φοβάσαι και να μην το ξέρεις. Χωρίς κανείς να μην μπορεί να κάνει τίποτα, διότι είναι τόσο βαθιά θαμμένος που πλέον είναι κάτι άγνωστο για σένα. Ή καλύτερα κάτι εντελώς ξεχασμένο. Μην πανικοβάλλεσαι και μην τρελαίνεσαι. Όχι δεν είσαι τρελός, ούτε περίεργος, ούτε γκρινιάρης. Συμβαίνει κάτι τόσο απλό, που ακόμα και το άκουσμά του ίσως σε κάνει να γελάσεις. Φοβάσαι!
Θέλω να προσπαθήσω να αναδιατυπώσω τις θεωρίες τις κοινωνίας μας και της γενιάς των πατεράδων ίσως και των παππούδων μας, έτσι όπως τις έμαθα εγώ για μένα: «Άντρας δεν είναι εκείνος που δεν φοβάται. Ούτε γενναίος, ούτε τίποτα. Άντρας, γυναίκα, γενναίος, άνθρωπος είναι εκείνος που έχει το κουράγιο και την δύναμη να νιώσει τον φόβο του, να τον αφήσει να περάσει από πάνω του σαν σύννεφο που είναι, να τον βιώσει και στην συνέχεια να τον αναγνωρίσει, να τον δει με τα μάτια του και να τον αντιμετωπίσει».
Εύχομαι ολόψυχα, να είμαστε ικανοί να αναγνωρίζουμε τους φόβους μας, να τους βιώνουμε και να τους αντιμετωπίζουμε, όποτε αυτοί κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτό θέλει, πραγματικό και αληθινό θάρρος. Να ‘σαι. Σε βρήκα φόβε! Ετοιμάσου, γιατί κι εγώ είμαι έτοιμος.
- Διάλογος… Μέσα στο ίδιο σώμα - 19 Ιανουαρίου 2018
- Απελευθέρωσε τον εαυτό σου - 14 Νοεμβρίου 2016
- Μέσα και έξω από την σχέση - 15 Σεπτεμβρίου 2016
