«Συναισθήματα είναι η χημεία που ενισχύει νευρολογικά μια εμπειρία. Θυμόμαστε πράγματα που είναι πιο έντονα και πιο συναισθηματικά και έτσι ακριβώς θα έπρεπε να γίνεται». – Joe Dispenza
Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, τα συναισθήματα;
Είναι κάποια μυστική ιδιότητα της εμπειρίας, μη προσδιορίσιμη, ή είναι κάτι περισσότερο συγκεκριμένο και χειροπιαστό; Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Δρ Candace Pert έπεσε από ένα άλογο. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης της έδιναν συνεχώς μορφίνη. Ως επιστήμονας η Pert, αναρωτιόταν με ποιον τρόπο τα ναρκωτικά προκαλούσαν αυτά που ένιωθε.
Advertisment
Όταν, λοιπόν, της δόθηκε η ευκαιρία να διερευνήσει το γιατί λειτουργούσαν έτσι, η Pert δεν την άφησε να χαθεί. Θεωρητικά είχε προβλεφθεί πως τα κύτταρα είχαν “υποδοχείς” γύρω από το εξωτερικό κυτταρικό τοίχωμα στο οποίο τα χημικά “έδεναν”. Η θεωρία υποστήριζε ότι η χημική δομή του φαρμάκου του επέτρεπε να ταιριάζει σε αυτούς τους υποδοχείς, αλλά κανείς δεν είχε καταφέρει να τους ανακαλύψει.
Η Δρ Pert βρήκε τους σπειροειδείς υποδοχείς που κάλυπταν σαν φόδρα το κυτταρικό τοίχωμα. Η ανακάλυψη αυτή άλλαξε την όψη της βιολογίας. “Μόλις ανακαλύψαμε αυτούς τους υποδοχείς, αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε: Γιατί θα τοποθετούσε ο θεός αυτούς τους υποδοχείς σε εγκεφάλους αν δεν βρίσκονταν εκεί για κάποιον άλλο λόγο; Μετά δύο δευτερόλεπτα σκέψης, κάποιοι άνθρωποι από διάφορα μέρη του κόσμου άρχισαν να σκέφτονται πως έπρεπε να υπάρχει μια φυσική ουσία που παραγόταν στον εγκέφαλό μας.
Τρία χρόνια μετά την ανακάλυψη των οπιοειδών υποδοχέων, μια ομάδα στη Σκωτία ανακάλυψε ότι ο εγκέφαλος παράγει νευροπεπτίδια που ονομάζονται ενδορφίνες”. Έχετε ακουστά τις ενδορφίνες; Γνωστές και ως συναίσθημα ευφορίας του δρομέα; Είναι τα οπιοειδή που παράγει το ίδιο μας το σώμα. Ακολούθησαν περισσότερες έρευνες και τα πεπτίδια άρχισαν να εμφανίζονται παντού.
Advertisment
Η Δρ Pert λέει: “Στο εργαστήριό μου στο ΝΙΗ, άρχισα να χαρτογραφώ υποδοχείς για οποιοδήποτε άλλο πεπτίδιο από αυτά που είχαν ανακαλυφθεί ποτέ σε βιολογικά συστήματα. Και όντως, οποτεδήποτε αναζητούσα αυτούς τους υποδοχείς, τους έβρισκα… Κάναμε πολλές λεπτομερείς χαρτογραφήσεις των υποδοχέων και καταφέραμε να δούμε πως δεν ανακαλύπταμε μόνο οπιοειδείς υποδοχείς, αλλά και τα άλλα πεπτίδια, σε περιοχές του εγκεφάλου που θεωρούνταν πως ήταν μεσάζοντες συναισθημάτων”.
Μετά την ανακάλυψη αυτή, οι επιστήμονες άρχισαν να βλέπουν τους υποδοχείς και τα πεπτίδια με άλλα μάτια. Η Δρ Pert λέει: “Αρχίσαμε να θεωρούμε αυτά τα νευροπεπτίδια και τους υποδοχείς τους σαν μόρια συναισθήματος”. Έγινε φανερό πως οτιδήποτε νιώθουμε, κάθε συναίσθημα, παράγει ένα ιδιαίτερο χημικό, ή μια συλλογή χημικών, που ταιριάζει με αυτό. Αυτά τα χημικά ή νευροπεπτίδια ή μόρια συναισθήματος (ΜΣ) είναι μια αλυσίδα αμινοξέων φτιαγμένη από πρωτεΐνες, η οποία κατασκευάζεται στον υποθάλαμο.
“Ο υποθάλαμος”, εξηγεί ο Δρ Dispenza, “είναι σαν ένα μικροσκοπικό εργοστάσιο, και είναι μια περιοχή που παράγει ορισμένα χημικά που ταιριάζουν σε ορισμένα συναισθήματα που βιώνουμε”. Αυτό μας λέει πως κάθε συναίσθημα έχει ένα χημικό μόριο συναισθήματος που συνδέεται μαζί του, και η απορρόφηση αυτής της χημικής ουσίας στο σώμα μας μέσω των κυττάρων είναι που προκαλεί την αίσθηση του συγκεκριμένου συναισθήματος.
“Τι Στο….μπιιιπ…ξέρουμε;” εκδόσεις Ορφέας
Photo: Author/Depositphotos
