Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα για όλους μας. Ο πολιτισμός μας είναι τόσο προσανατολισμένος προς το σώμα, ώστε έχουμε την τάση να χάνουμε την επαφή με το πνεύμα μας, που πάει πολύ βαθύτερα. Το σώμα σου είναι βέβαια σημαντικό, αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα από σένα!
Οι άνθρωποι που οικοδομούν την αξία και την ταυτότητά τους γύρω από το σώμα τους, στήνουν παγίδα στον εαυτό τους για πολύ πόνο. Ανταμείβονται για την εμφάνισή τους, όχι για το ποιοι είναι, σε βαθμό που καταλήγουν να πιστεύουν ότι η εμφάνισή τους είναι αυτοί οι ίδιοι. Έτσι, έλκουν ανθρώπους που τους αντιμετωπίζουν σαν σώμα μόνο και παρασύρονται σ΄έναν κόσμο ψευδαίσθησης. Κι έπειτα αναρωτιούνται γιατί η ζωή τους έχει τα χάλια της.
Advertisment
Φυσικά και θέλεις να απολαμβάνεις το σώμα σου. Να διατηρείσαι σε φόρμα, να φοράς μοντέρνα ρούχα, να χρησιμοποιείς μακιγιάζ που τονίζει την ομορφιά σου, να βάλεις σκουλαρίκι στον αφαλό σου, να τρως τα πιο νόστιμα φαγητά του μενού, να κάνεις τρέλες στο κρεβάτι μ΄έναν ελκυστικό σύντροφο, να περιβάλλεσαι από όμορφους χώρους και αντικείμενα. Μόνο να θυμάσαι στην πορεία να διατηρείς την ψυχή σου ζωντανή.
Παίρνε αποφάσεις από την καρδιά σου, όχι μόνο από τη μορφή σου. Προσπάθησε να βλέπεις τους άλλους ως αυτό που είναι, κι όχι μόνο σαν εμφάνιση. Πάντα θα κρίνεις αυτά που σ΄αρέσουν ή δεν σ΄αρέσουν στο σώμα σου ή στο σώμα των άλλων. Έχουμε εκπαιδευτεί σχολαστικά να το κάνουμε αυτό. Όμως, είσαι κάτι μεγαλύτερο από τις κρίσεις σου και μπορείς να κάνεις επιλογές από ένα σύστημα αξιών υψηλότερο από την εξωτερική εμφάνιση.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν εκπληκτική εμφάνιση αλλά είναι κενοί πνευματικά. Άλλοι είναι λιγότερο εντυπωσιακοί, αλλά λάμπουν από σοφία και χαρά. Όπως το έθεσε τόσο εύγλωττα ο Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί στο “Μικρό Πρίγκηπα”, “Μόνο η καρδιά μπορεί να δει καθαρά. Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι”
Advertisment
Μια παρενέργεια της ταύτισης με το σώμα σου είναι η πεποίθηση ότι είσαι εύθραυστος. Δεν είσαι. Είσαι δυνατός, ασφαλής και σίγουρος. Μόνο οι σκέψεις σου σε κάνουν ευάλωτο “στις σφεντόνες και στα βέλη της αποτρόπαιης μοίρας”. Όταν θεωρείς τον εαυτό σου εύθραυστο, τότε παραδίνεις τον έλεγχο της ζωής σου σε ανθρώπους και πράγματα έξω από σένα. Όμως, τίποτα εκεί έξω δεν μπορεί πραγματικά να σε βλάψει. Ακόμη και τα μικρόβια ή τα βακτήρια δεν μπορούν να εγκατασταθούν στην εμπειρία σου, αν δεν είσαι ανοιχτός σ΄αυτά.
Ο Λουί Παστέρ, που προκάλεσε αληθινή επανάσταση στην επιστήμη και στην ιατρική ανακαλύπτοντας τα βακτήρια, εξομολογήθηκε στις τελευταίες του στιγμές: “Φοβάμαι ότι έχω κάνει ένα τεράστιο λάθος. Συνειδητοποιώ τώρα ότι δεν είναι τα βακτήρια που προκαλούν την ασθένεια, αλλά το μέσον με το οποίο έρχονται σε επαφή”.
Τα βακτήρια μπορούν να σε βλάψουν μόνο αν είσαι διαθέσιμος ξενιστής. Μπορεί να μην έχεις έλεγχο σχετικά με το ποια μικρόβια θα φέρει ο άνεμος κατά τη μεριά σου, αλλά έχεις απόλυτο έλεγχο πάνω στο ενεργειακό σου πεδίο, το οποίο είτε τους επιτρέπει να μπουν στον οργανισμό σου είτε τα κρατάει σε απόσταση. Η δύναμη του ανοσοβιολογικού σου συστήματος έχει άμεση σχέση με τις σχέσεις σου, με τη στάση σου απέναντι στα πράγματα και με την ευθυγράμμισή σου με το πνεύμα σου.
Θεωρητικά, θα μπορούσες να βαδίσεις μέσα από ένα χώρο γεμάτο λεπρούς και να μείνεις ανέγγιχτος (και πολλοί το έχουν κάνει). Εγώ και πολλοί άλλοι έχουμε περπατήσει ξυπόλυτοι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα με θερμοκρασία πάνω από 1.000 βαθμούς Κελσίου, χωρίς να καούμε. Ο φόβος σε κάνει αδύναμο και η πίστη σε κρατάει δυνατό. Και τι άλλο είναι η πίστη αν όχι η γνώση, βαθιά μέσα σου, για το ποιος αληθινά είσαι; Έχε πίστη στην εσωτερική σου ύπαρξη και καμιά ξένη δύναμη δεν θα μπορεί να σ’ ενοχλήσει.
Η ψευδαίσθηση που σε φέρνει τούμπα περισσότερο από κάθε άλλη είναι ο θάνατος. Επειδή έχουμε διδαχτεί ότι είμαστε μόνο σώματα, θεωρούμε δεδομένο πως όταν το σώμα μας πεθάνει, τελειώσαμε. Όμως ο θάνατος δεν είναι το τέλος του παιχνιδιού. Η φύση μας αποδεικνύει με συμπονετική εγκυρότητα ότι ο θάνατος δεν είναι παρά ένα στάδιο μεταμόρφωσης.
Ένα φύλλο πέφτει από το δέντρο, αποσυντίθεται πάλι σε χώμα και γίνεται ένα καινούργιο δέντρο. Μια σταγόνα νερού πέφτει στο λιβάδι σαν βροχή, τρέφει ένα λουλούδι και εξατμίζεται επιστρέφοντας στον ουρανό, όπου ξαναγίνεται σταγόνα για να θρέψει και άλλα λουλούδια. Αυτό θα πει εξελιγμένη ανακύκλωση! Τίποτε δεν χάνεται στο σύμπαν, ποτέ. Απλώς εξακολουθεί να εμφανίζεται σε διαφορετικά και πιο ενδιαφέροντα πακέτα.
Όταν κάποιος πεθαίνει, όποιος κι αν ήταν, ό,τι κι αν έκανε, επιστρέφει στο Πνεύμα. Τελείωνε με τους φόβους σου, αυτή τη στιγμή. Δεν είναι παρά παραμύθια φτιαγμένα από ανθρώπους που θέλουν να σε τρομάξουν, για να κάνεις αυτό που θέλουν ή να ζήσεις μια ζωή ανιαρή σαν τη δική τους, έτσι ώστε να μην ζηλεύουν βλέποντας ότι εσύ περνάς καλά επειδή δεν φοβάσαι.
Ζεις τον παράδεισο και την κόλαση καθημερινά με εμπειρίες που προκαλείς με τις σκέψεις και τη στάση σου, ακριβώς εδώ, ακριβώς τώρα. Οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή μπορείς να πας από την κόλαση στον παράδεισο (ή το αντίστροφο). Να η δύναμη που έχεις να διαμορφώνεις το πεπρωμένο σου!
Είσαι περισσότερο σαν ποτάμι παρά σαν βράχος, περισσότερο ροή παρά οντότητα, περισσότερο ηλεκτρισμός παρά καλώδιο. Όταν αφήσεις το σώμα σου στην άκρη, η ενέργειά σου συνεχίζει, όπως κι εκείνη των αγαπημένων σου που έχουν φύγει πριν από σένα. Δεν είναι πολύ μακριά από σένα, όπως κι εσύ δεν θα είσαι πολύ μακριά από αυτούς που αγαπάς. Αν πιστεύεις ότι είσαι απλώς ένα σώμα, θα δυσκολευτείς πολύ να αναγνωρίσεις την αθάνατη φύση σου και θα νιώθεις μεγάλο άγχος. Αν όμως είσαι περισσότερο ενέργεια παρά ύλη (ο Μπάκμινστερ Φούλερ είχε αναφωνήσει: “Μάλλον είμαι ρήμα)”, τότε ο θάνατος δεν είναι καθόλου κακό πράγμα και σίγουρα δεν αποτελεί αιτία για φόβο ή θλίψη.
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Είναι μια υπέροχη απελευθέρωση. Όταν πεθαίνει κάποιος που αγαπάμε, δεν θλιβόμαστε για εκείνον αλλά για τον εαυτό μας. Εκείνος βρίσκεται σε καλό μέρος. Εμείς είμαστε κολλημένοι στο φαινόμενο της απώλειας. Όμως, όπως το φύλλο δεν χάνεται όταν γίνεται δέντρο ή η σταγόνα του νερού δεν χάνεται όταν γίνεται σύννεφο, έτσι κι εμείς δεν χανόμαστε όταν επιστρέφουμε στο μεγάλο ωκεανό του Πνεύματος.
Πίστεψέ με: κανείς δεν πεθαίνει πραγματικά. Απλώς αλλάζουμε διεύθυνση.
“Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει” Alan Cohen εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
