Ως γονείς, προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε τη θετική αυτοεκτίμηση στα παιδιά μας. Έχοντας ισχυρή αυτοεκτίμηση, μας βοηθά να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις, να δοκιμάσουμε νέα πράγματα και να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Η αυτοεκτίμηση έχει μεγάλη σημασία στο πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και είναι αυτή που διαμορφώνει τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις μας.
Οι στοργικοί γονείς μπορεί μερικές φορές να βλάψουν χωρίς να το θέλουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού τους. Μερικές φορές κάνουμε λάθη όσον αφορά το τι θα πούμε και το πώς συμπεριφερόμαστε. Αυτές οι αστοχίες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμηση των παιδιών μας, παρόλο που έχουμε καλή πρόθεση. Άλλωστε είμαστε άνθρωποι. Για να αποφύγουμε αυτά τα λάθη, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ποια είναι και πώς προκαλούν αρνητικό αντίκτυπο.
Advertisment
Ακολουθούν τέσσερις τύποι γονικών συμπεριφορών που υποβαθμίζουν την αυτοεκτίμηση.
1. Υπερπροστασία
Η συνεχής θωράκιση ενός παιδιού από προκλήσεις και εμπόδια μπορεί να το εμποδίσει να αναπτύξει αυτοπεποίθηση και αίσθηση ικανότητας. Η υπερπροστασία μπορεί επίσης να περιορίσει την διάθεση του παιδιού σας να εξερευνήσει νέα πράγματα, να μάθει και να κάνει λάθη, τα οποία είναι όλα σημαντικά για την σωστή ανάπτυξή του.
Επιπλέον, η υπερβολική προστασία των παιδιών μπορεί να τα οδηγήσει σε συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας, καθώς μπορεί να μην αισθάνονται προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν τον κόσμο μόνα τους. Μπορεί επίσης να δημιουργήσει μια αίσθηση εξάρτησης και έλλειψης ανεξαρτησίας, η οποία μπορεί να είναι προβληματική καθώς τα παιδιά εξελίσσονται σε ενήλικες.
Οι γονείς πρέπει να βρουν μια ιδανική ισορροπία ανάμεσα στο να προστατεύουν τα παιδιά τους και να τους επιτρέπουν να ρισκάρουν και να αντιμετωπίζουν προκλήσεις, για να τα βοηθήσουν να εξελιχθούν σε ανθρώπους με αυτοπεποίθηση και να μην εξαρτώνται από κανένα. Η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας, η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και οι συμβουλές επίλυσης προβλημάτων μπορούν να βοηθήσουν συνολικά στο να μετριαστούν οι αρνητικές επιπτώσεις της υπερπροστασίας.
Advertisment
2. Το στοιχείο της ενοχής
Είναι άλλο πράγμα να ρωτάς ένα παιδί πώς θα ένιωθε αν ήταν στη θέση σου ή σε κάποιου άλλου σε μια δεδομένη κατάσταση και άλλο οι γονείς να πιέζουν πολύ και προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά τους να αισθάνονται ένοχα εξαιτίας των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των πράξεών τους. Οι γονείς που χρησιμοποιούν τις ενοχές για να κουμαντάρουν τα παιδιά τους διατρέχουν τον κίνδυνο να τα απομακρύνουν από αυτούς.
3. Η αυστηρή κριτική
Η κριτική από έναν γονέα μπορεί να είναι επιβλαβής, ειδικά αν γίνεται με σκληρό ή προσβλητικό τρόπο. Τα επικριτικά σχόλια μπορούν να αλλοιώσουν την αυτοεκτίμηση και την αντίληψη της αξίας ενός ατόμου και μπορεί να προκαλέσουν συναισθήματα θλίψης, θυμού ή απογοήτευσης. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μείωση των κινήτρων και έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητές του.
4. Μιλώντας με σαρκασμό
Αρνητικό είναι αν χρησιμοποιείτε σαρκασμό στο να λέτε πράγματα που δεν εννοείτε και υπονοείτε το αντίθετο από αυτό που λέτε μέσω του τόνου της φωνής σας. Ένα παράδειγμα θα ήταν να πείτε κάτι σαν, “Ω, δεν είσαι έξυπνος”, όταν το παιδί σας κάνει μια κακή επιλογή. Η χρήση του σαρκασμού βλάπτει το παιδί επειδή αισθάνεται ντροπή. Το να υποτιμάτε ένα παιδί μέσω του σαρκασμού αποτελεί εμπόδιο για τους γονείς που προσπαθούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά μαζί τους.
Οι απώλειες στην αυτοεκτίμηση μπορεί να οδηγήσει σε περιφρόνηση
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, «10 Days to a Less Defiant Child», ως αποτέλεσμα της έκθεσης στις γονικές συμπεριφορές που αναλύθηκαν παραπάνω, τα παιδιά μπορεί αργότερα να εκδηλώσουν με περίεργο τρόπο τις συναισθηματικές πληγές. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει οργή, έκφραση δυσαρέσκειας, συχνά διαφωνίες και ανυπακοή. Πολλά παιδιά και έφηβοι έχουν παραδεχτεί ότι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές είναι απόρροια του ότι νιώθουν πληγωμένοι από τους γονείς τους.
