Της Σέβης Μουκριώτη
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, είτε το συνειδητοποιούσα, είτε όχι, αυτό που τελικά δούλευε μέσα μου και ήθελε να εκφραστεί ήταν ένα είδος πνευματικότητας και βαθιάς χαράς και Αγάπης. Όσο και αν έψαχνα τρόπους να κατευθύνω τη ζωή μου σε ένα σαφή στόχο ως προς την εργασία μου, αυτή η μορφή έτσι όπως την περιγράφω, γιατί περί μορφής πρόκειται, ίσως αόρατης, με ωθούσε συνέχεια να την δω με ορατά μάτια. Παράδοξο μεν, κολακευτικό για εκείνη δε, να μπορέσω να την ανακαλύψω ή καλύτερα να την εντοπίσω στο σκοτάδι. Γιατί δεν πρόκειται περί μιας νέας ανακάλυψης, αλλά αποκάλυψης. Αποκάλυψη του ήδη υπάρχοντα και πάντα εκεί όμορφου βαθύτερου εαυτού. Ατελείωτα όμορφης εσωτερικής φωνής, που είναι συνεχώς κοντά σου, σου μιλά πάντα με λόγια Αγάπης και περιμένει να την ακούσεις.
Advertisment
Δεν περίμενα ποτέ να μπορέσω να αναπτύξω αυτή τη σχέση με κάποιον που δεν είχα καν ιδέα πως υπάρχει. Κατάλαβα για πρώτη φορά πως κάτι άλλο βαθύτερο και παντοτινά αιώνιο και αληθινό υπάρχει όταν άρχισε να κλονίζεται η άποψή μου για το ποια στα αλήθεια είμαι, τι στ’ αλήθεια κάνω, επανεξέταση όλων των πεποιθήσεών μου και απόψεων μέχρι τοτε, ηταν δικές μου ή ήταν άλλων, μα τόσο τις είχα φορέσει που είχα απόλυτα ταυτιστεί; Όπως και ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι εδώ.
Άρχισα να σκαλίζω πολύ βαθιά στα κατάβαθα της ψυχής μου, βαθιά στην άμμο, μέχρι να βρω νερό, μα και πολύ πιο βαθιά και από τα βάθη του ωκεανού, βάθη απροσμέτρητα, που δεν έχουμε ακόμη εντοπίσει τον πάτο. Δεν ξέρω αν τώρα έχω ανεβεί ή αν κατεβαίνω ακόμη πιο βαθιά μα αισθάνομαι στη διάρκεια της διαδρομής να ανακαλύπτω λαμπερά διαμάντια της ψυχής μου διασκορπισμένα εδώ και εκεί, πέτρες πολύτιμες και ολόχρυσους φωτεινούς θησαυρούς που δεν προσμετριούνται με χρήματα ούτε με κανενός είδους υλικά αγαθά. Εκπέμπουν μια ολότελη Αφθονία και λάμψη όλης της ουσίας της ζωής, τόσο που από τον όποιο πάτο με εκτοξεύουν σαν ένα μαγικό ελατήριο στα πιο ψηλά ουράνια, με την πιο δυνατή ορμή.
Εκεί… Όλα Είναι Γαλήνια, Όλα απλά Είναι, δεν χρειάζεται να πολεμήσεις, δεν χρειάζεται να αγωνιστείς, δεν χρειάζεται να απελπιστείς, δεν χρειάζεται να αμυνθείς, εκεί Όλα υπάρχουν και τίποτα δεν υπάρχει. Τότε συνειδητοποιείς την αληθινή καθαρή σου φύση, τη φωτεινή φύση σου όπου όλα απλά Είναι. Εκεί όπου υπάρχουν απεριόριστα απ όλα, και τίποτα απ’ το καθένα. Εκεί, οι ψευδαισθήσεις δεν χωρούν, εκεί γνωρίζεις. Εκεί είσαι Επίγνωση.
Advertisment
Είσαι ολότελα Φως, εναρμονισμένος με τον εαυτό σου και το σύμπαν, γενναιόδωρος και υπερήφανος για τον εαυτό σου και για τους άλλους, γιατί εκεί ξέρεις, πως δεν υπάρχει πραγματικά διαχωρισμός, πως είμαστε όλοι Ένα, αλληλοσυμπληρωμένοι για υλικές συμπαγείς πραγματικότητες.
Ένα αιώνιο Φως Αγάπης, εκεί, στο σκάψιμο του εσωτερικού εαυτού, στην κάθοδο του σκοτεινού πηγαδιού, αλλά στην πορεία του, ανακάλυψης απαράμιλλης ομορφιάς, προίκας που δεν μετριέται με όλα τα υλικά υπάρχοντα του κόσμου.
Του πηγαδιού της Αγάπης.
Ένα θα σου πω
Ξεκίνα να σκάβεις, μπορεί να συγκρουστείς με άλλους, όχι και τόσο χαρούμενους, γιατί πρόκειται περί επίπονης διαδικασίας να ψάχνεις και να περπατάς στο σκοτάδι.
Αλλά άκουσέ με
Άκουσε την διαίσθησή σου
Και θα έχεις πάντα φως
Μη φοβηθείς ποτέ, πως δεν θα φτάσεις
Θα φτάσεις
Στο υπόσχομαι
Εκεί που υπάρχει μόνο Ομορφιά
Γαλήνη
Σου αξίζει
Θα σου κρατώ το φανάρι, μα ακόμη και αν το σκοτάδι είναι τόσο βαθύ, να θυμάσαι να κοιτάξεις το εσωτερικό σου φανάρι, καλύτερο και δυνατότερο απ’ το δικό μου, γιατί είναι το δικό σου φανάρι,
Η δική σου Αλήθεια
Είναι πάντα εκεί
Μόνο θυμήσου πως έχεις, είναι δικό σου
Ο καθένας με την εσωτερική του σπίθα
Καλή τύχη, είναι δική σου
Το Φως της Αιώνιας Χαράς σε περιμένει
Γιατί… Μόνο η Αγάπη είναι Αληθινή.
