Από το βιβλίο του συγγραφέα “Ψυχο-λογικές Σχέσεις”
Ο Αλέξανδρος γνώρισε την Κατερίνα. Του άρεσε πολύ. Ενθουσιάστηκε. Βγαίνουν κανένα μήνα τώρα. Όλα πηγαίνουν καλά θα έλεγε κάποιος από έξω. Κι όμως εκείνος κρατιέται. Μετράει τις κινήσεις του. Δεν ξέρει σε ποιο στάδιο είναι η σχέση τους ακόμα. Όταν η Κατερίνα του είπε τι όμορφα που θα ήταν να πηγαίνανε στην Πάρο το καλοκαίρι, τη θεώρησε επιπόλαιη. «Μα, είναι ακόμα Νοέμβριος» σκέφτηκε. «Πώς ξέρει ότι θα είμαστε μαζί μέχρι το καλοκαίρι;»
Advertisment
Είναι πολλοί οι άνθρωποι που σκέφτονται σαν τον Αλέξανδρο. Είναι πολλοί οι άνθρωποι οι οποίοι δε θα πουν μια κουβέντα στον άλλον αν δεν είναι απολύτως σίγουροι γι’ αυτό που λένε. Δε θα πουν ‘μεγάλα λόγια’ για εντυπωσιασμό. Ό,τι λένε το εννοούν. Οι ίδιοι πιστεύουν πως πατάνε γερά στα πόδια τους και είναι αξιόπιστοι. Και έχουν δίκιο. Όντως είναι συνήθως άτομα στα οποία μπορείς να βασιστείς, άτομα στα οποία γνωρίζεις ότι αν πουν κάτι θα το κάνουν, αν αναλάβουν κάτι θα το φέρουν εις πέρας.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι άτομα τα οποία δε θα εκφράσουν ένα συναίσθημα εύκολα και θα έχουν μια ισχυρή αίσθηση ελέγχου σε ό,τι κάνουν. Το κύριο μέλημά τους θα είναι να μη βγουν λάθος σε κάτι που είπαν, να μην αθετήσουν μια υπόσχεση που έδωσαν. Βιώνουν τόσο έντονα το αίσθημα (της) ευθύνης ορισμένες φορές, που έχει ως αποτέλεσμα να υπερισχύει του συναισθήματος. Δεν αντέχουν το να είναι ανακόλουθοι και κατά συνέπεια, στο πλαίσιο μιας σχέσης, η ανάγκη τους αυτή υπαγορεύει την κάθε συμπεριφορά τους.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τον Δημήτρη Φλαμούρη
Αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο δράμα τους. Η μεγαλύτερη φυλακή τους. Θυσιάζουν, παρά τη συνειδητή θέλησή τους, την ικανότητα να νιώσουν, για να ικανοποιήσουν την βαθύτερη ανάγκη τους να είναι «σωστοί». Ττην ανάγκη να είναι σίγουροι πως δεν θα πουν κάτι για το οποίο ο άλλος θα τους κατηγορήσει μετά. Δεν επηρεάζεται μόνο η έκφραση τους συναισθήματος. Δεν είναι μόνο ότι νιώθουν ότι θα ήθελαν να πάνε στην Πάρο και δεν το λένε (για να χρησιμοποιήσουμε το παραπάνω παράδειγμα).
Πολύ συχνά το ίδιο το συναίσθημα είναι το θύμα της ανάγκης τους αυτής, και όχι απλά η έκφρασή του. Δεν καταφέρνουν να αφεθούν στην ιδέα της Πάρου. Δεν καταφέρνουν να αφεθούν στο να νιώσουν, εφόσον πρέπει πάντα να έχουν τον έλεγχο και το «αφήνομαι να νιώσω» συχνά σημαίνει απώλεια ελέγχου. Πριν βιαστούμε να τους κρίνουμε όμως, πρέπει να κατανοήσουμε πως όλη αυτή η διαδικασία είναι ασυνείδητη. Δεν την καταλαβαίνουν. Μόνο έτσι ξέρουν να λειτουργούν, δεν το κάνουν από πρόθεση.
Ιδιαίτερα έντονη είναι η δυσκολία που βιώνουν όταν έχουν απέναντί τους άτομα τα οποία δεν αντιμετωπίζουν τη σχέση με την ίδια αυστηρότητα και ευθύνη, αλλά με ένα πιο συναισθηματικό, αυθόρμητο τρόπο. Είναι αναπόφευκτο να δημιουργηθεί ένταση και να υπάρξουν παρερμηνείες και από τα δυο μέλη της σχέσης σε αυτή την περίπτωση, αναφορικά με τα κίνητρα της συμπεριφοράς του άλλου. Αναπόφευκτα ο καθένας θα ερμηνεύει τη συμπεριφορά του άλλου βάσει των δικών του δεδομένων. Ο «υπεύθυνος» θα κρίνει τον άλλο σύντροφο ως επιπόλαιο, πιθανώς, και αντίστοιχα, ο «συναισθηματικός» σύντροφος θα κρίνει τον άλλον σαν συγκρατημένο, σαν κάποιον που «μάλλον δε γουστάρει και τόσο».
Η σημαντικότερη συνέπεια για τον «υπεύθυνο» θα είναι ότι και ο ίδιος θα πείθει τον εαυτό του ότι «μάλλον δε γουστάρω και τόσο», όταν θα πραγματοποιεί τη σύγκριση με τον διαφορετικά εκφραζόμενο σύντροφό του. «Για να ονειρεύεται Πάρο και εγώ όχι, μάλλον δεν μου αρέσει όσο της αρέσω» θα σκεφτεί ο Αλέξανδρος. Έτσι υποβαθμίζει την εμπειρία του μέσα στη σχέση και υποσκάπτει τη δική του ευτυχία. Θα κρίνει την Κατερίνα ως επιπόλαιη και όταν τελικά εκείνη ξενερώσει από αυτό που ερμηνεύει ως έλλειψη ενδιαφέροντός, ο Αλέξανδρος θα επιβεβαιώσει την αρχική του υπόθεση πως ήταν όντως επιπόλαιη. «Κοίτα πόσο γρήγορα άλλαξε γνώμη. Καλά τα έλεγα εγώ πως δεν τα εννοούσε». Κι έτσι θα συνεχίσει να πορεύεται βιώνοντας μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, υπονομεύοντας τις σχέσεις του.
Αν συναντήσετε έναν Αλέξανδρο, μη βιαστείτε να τον κρίνετε. Ταλαιπωρείται κι εκείνος, χωρίς να μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Αν τώρα είστε σαν τον Αλέξανδρο προσπαθήστε να σας καταλάβετε. Ζητήστε βοήθεια και απελευθερωθείτε. Εάν καταφέρετε να αφεθείτε, μια άλλη ζωή σας περιμένει.
- Τι έχει πραγματικά αξία στη ζωή; - 9 Απριλίου 2024
- 24 τραγούδια για ένα… αντισυμβατικό 2024 - 9 Ιανουαρίου 2024
- Η μεταμορφωτική δύναμη του να μιλάς σε αγνώστους - 7 Νοεμβρίου 2023
