Ζούμε… μα πολλές φορές, πιστεύοντας ότι θα ξεχωρίσουμε μες στην αιωνιότητα όσο κανείς, ότι θα κάνουμε εκείνο το βήμα που πολλοί δίστασαν, δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν, δε ζούμε…
Ζούμε… Αισθανόμαστε έντονη την ανάγκη της υπεροχής σ’ έναν κόσμο απείρως περπατημένο, που έχει απορροφήσει και δεχτεί όλων των ειδών τα βλέμματα, τόσες ιστορίες, τόσο πόνο, μα και τόση χαρά. Ζούμε;
Advertisment
Πηγαίνουμε πολλές φορές εκεί που θέλουν οι άλλοι, αντί να πάμε εξαρχής στον προορισμό μας, εκεί που επιθυμούμε βαθιά κι απόλυτα. Γινόμαστε θεατές μιας ζωής που δεν είναι δική μας, επιβάλλουμε στον εαυτό μας να ζήσει σαν κάποιος άλλος και παύουμε να είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Πώς ζούμε;
Πολλές φορές χανόμαστε και χάνουμε με το να αποζητούμε εντονότερα κάθε φορά την αποδοχή από κάποιους οι οποίοι δε γνωρίζουν με ποιο χάδι αποκτά κατακόκκινο χρώμα η καρδιά μας. Βαλτώνουμε κάνοντας την πράσινη, μπλε, πορτοκαλί, στέλνοντας τη σε μέρη που μετατρέπεται σχεδόν σε άλλο όργανο.
Advertisment
Γινόμαστε κυνηγοί μιας ευτυχίας που απέχει κατά πολύ από τη δική μας… πολλές φορές, σχεδόν δε ζούμε.
Όμως, ναι, ζούμε… κι ασφαλώς και μπορούμε να ξεχωρίσουμε, να γίνουμε πρωτοπόροι, να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, αρκεί να μην έχουμε την αίσθηση του μεγαλείου, αρκεί να μην υιοθετούμε την αλαζονική συμπεριφορά που καταστρέφει και δεν υψώνει τον άνθρωπο, αρκεί σαν απλοί άνθρωποι να ζούμε…
- Κάποιες φορές η ζωή σε πάει μόνη της… - 9 Ιουλίου 2024
- Υπάρχει το «για πάντα»… κι είναι ωραίο να το λες - 4 Απριλίου 2024
- Είναι η ζωή μας σελίδες κενές… δρόμοι που δεν ξέρεις πού θα βγάλουν - 13 Οκτωβρίου 2023
